Έννοια στον ορισμό ABC

Η εργασία είναι η προσπάθεια των ανθρώπων προκειμένου να παράγει πλούτο. Από θεωρητική άποψη, το θέμα αυτό προσεγγίστηκε από διαφορετικές οπτικές γωνίες, είτε είναι οικονομικό, κοινωνική ή ιστορική, κυρίως λόγω του σχετικού πεδίου εφαρμογής του σε τι κάνει η ανάπτυξη του ανθρωπότητα.

Στην αρχή της ιστορίας, και για χιλιάδες χρόνια, η δουλειά έγινε κυρίως από δουλεμπόριο, που ανήκε σε έναν ιδιοκτήτη που είχε σωστά για να απολαύσετε ή να χρησιμοποιήσετε τα παραγόμενα προϊόντα. Έτσι, ο σκλάβος αντιμετωπίστηκε ως ένα ακόμη εμπόρευμα, με δυνατότητα πώλησης ή αγοράς. Αυτή η κατάσταση επαληθεύεται από τον ελληνικό πολιτισμό, τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το δουλεμπόριο που πραγματοποιήθηκε κατά την κατάκτηση της Αμερικής. Αυτή η συγκεκριμένη κατάσταση εργασίας έληξε τον 19ο αιώνα (τουλάχιστον επιτρέπεται).

Προηγουμένως, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, το φεουδαρχικό καθεστώς είχε αναπτυχθεί, όπου αποκλείστηκε η δουλεία. Σε αυτήν την περίπτωση, το έργο ονομαζόταν δουλεία, ενώ οι υπηρέτες ήταν ελεύθεροι άντρες, αφού παρόλο που είχαν όρια στη δουλειά τους, οι άνθρωποι τους δεν ήταν ιδιοκτησία άλλου. Βασικά, σε αυτήν την περίοδο και κατά τη διάρκεια αυτής της μορφής

κοινωνική οργάνωση, ο εργαζόμενος (υπάλληλος) συνήψε σύμβαση με έναν φεουδαρχικό άρχοντα στο οποίο υποσχέθηκε να εργαστεί σε αντάλλαγμα για προστασία. Είναι το προηγούμενο που μοιάζει περισσότερο με αυτό που σήμερα ονομάζουμε εργασία.

Μια σημαντική πτυχή σχετικά με την εργασία είναι ο ορισμός μεταξύ «εγχειριδίου» και «διανοούμενου». Τι σημαίνει αυτό? Η χειροκίνητη εργασία είναι αυτή που έχει αναπτυχθεί από την αρχή του ανθρώπου ως άτομο που έχει τα προσόντα να εκτελέσει "εργασία δύναμη», Και εδώ περιλαμβάνονται από τους σκλάβους στους άντρες που δούλεψαν με τους πρώτους ατμομηχανές, στην εποχή του Βιομηχανική επανάσταση Αγγλικά. Ωστόσο, αυτό το είδος εργασίας δεν είναι παρελθόν, δεδομένου ότι εξακολουθεί να ισχύει σήμερα. Πάρτε, για παράδειγμα, μεταλλουργούς ή μηχανικούς.

Αλλά κατά τη μεταπολεμική περίοδο άρχισε να αναπτύσσεται μια νέα μορφή εργασίας: η «πνευματική», με την εμφάνιση των «λευκών γιακά» εργαζομένων, ως εκείνοι που ασκούσαν αυτούς τους τύπους θέσεις εργασίας. Και αυτό χάρη στην έννοια της «πλεονάζουσας αξίας» που ενσωματώθηκε επίσης αυτή τη στιγμή, η οποία είναι η ίδια γνωρίζουμε ως "προστιθέμενη αξία": είναι η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που βελτιώνει και βελτιστοποιεί τα περιουσιακά στοιχεία κατασκευάζεται. Εκτός από τα αγαθά, επίσης αυτή τη στιγμή αρχίζει να ισχύει η ιδέα των "υπηρεσιών", που είναι όλα "άυλα" αγαθά (τα οποία δεν μπορούμε να αγγίξουμε) που μπορούμε να αποκτήσουμε: τουριστικά πακέτα, ασφάλιση ζωής ή πρόσληψη ειδικού για την επίλυση του Η / Υ.

Επί του παρόντος, η εργασία γίνεται με αντάλλαγμα έναν μισθό. Έτσι, ο εργαζόμενος πουλάει το δικό του ΕΡΓΑΤΙΚΟ δυναμικο στην αγορά και λαμβάνει αμοιβή γι 'αυτήν. Ο εργοδότης, από την πλευρά του, προσλαμβάνει προσωπικό προκειμένου να λάβει κέρδος. Τα συμφέροντα των εργαζομένων προστατεύονται από τα συνδικάτα, τα οποία διαπραγματεύονται συλλογικά τους μισθούς σύμφωνα με κάθε συγκεκριμένο τομέα. Εκτός από αυτήν την προστασία, οι εργαζόμενοι προστατεύονται από το σύνολο των εργατικών νόμων. Υπό αυτήν την έννοια, οι αλλαγές που έγιναν κατά τη διάρκεια του The Walfare State, ή αυτό που έγινε γνωστό ως The Welfare State, είναι αξιοσημείωτες. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και του 1970, το κράτος παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό, εξισορροπώντας τις διαφορές συμφερόντων μεταξύ των καπιταλιστών (της αγοράς) και των εργαζομένων (μισθωτοί). Σε αυτήν την περίοδο, οι εργαζόμενοι πέτυχαν μεγάλα επιτεύγματα για να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους, όπως οι αμειβόμενες διακοπές, οι καθορισμένες ώρες, οι μέρες για να απολαύσουν οικογένεια και αναψυχής.

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που θεσπίστηκαν μεταξύ της δεκαετίας του '80 και του '90 ελαχιστοποιούν μερικές από αυτές τις κατακτήσεις των εργασιακών παροχών, όπως η εργασιακή ευελιξία: μέσω αυτού πολιτική, το κράτος ωφελεί τους καπιταλιστές, έχοντας τη δυνατότητα να αποσυνδέσει έναν εργαζόμενο από την εταιρεία του, πληρώνοντας ένα αποζημίωση λιγότερο από εκείνα που είχαν προηγουμένως χορηγηθεί κατά τη στιγμή της διακοπής της σύμβασης εργασίας.

Η έλλειψη εργασίας ή η ανεργία είναι ένα από τα κοινωνικά και οικονομικά δεινά που πρέπει να καταπολεμήσουν τα κράτη. Από οικονομική άποψη, σημαίνει τρόπος περιφρόνησης πόροι πολύτιμη, και από κοινωνική άποψη, οδηγεί σε καταστάσεις φτώχεια και έλλειψη στέγης.

Η εργασία κατοχυρώνεται από τα Ηνωμένα Έθνη ως ανθρώπινο δικαίωμα, με το οποίο κάθε άτομο (δηλαδή, κάθε κάτοικος αυτού του πλανήτη) έχει την ελευθερία να επιλέξει δουλειά, να απολαύσει καλές συνθήκες εργασίας, και φυσικά καταργείται κάθε είδους δουλεία ή δουλεία. σκλαβιά.

Θέματα στην εργασία