20 Παραδείγματα εικονιστικής τέχνης

Καταλαβαίνουμε από εικαστική τέχνη ένα του οποίου οι αναπαραστάσεις τείνουν να είναι αναγνωρίσιμα αντικείμενα και αναγνωρίσιμες εικόνες, σε αντίθεση με αυτό που επιδιώκει το αφηρημένη τέχνη. Για παράδειγμα: πορτρέτα, τοπία, σουρεαλισμός. Αυτό δεν είναι απαραίτητα μια μορφή ρεαλισμού, καθώς η επαλήθευση είναι μόνο μία από τις στρατηγικές αναπαράστασης των αριθμών, και είναι επίσης δυνατό ιδεαλισμός, σχηματισμός, καρικατούρα, συμβολισμός ή οποιαδήποτε προοπτική που δεν μεταβάλλει την ικανότητα αναγνώρισης των αριθμών εκπροσωπείται.

Αυτή η ταξινόμηση είναι συχνή στο εικονογραφική τέχνη και γλυπτική, συμπεριλαμβανομένων διακοσμητικών και εικαστικών τεχνών, όπως φιλμ ή φωτογραφία. Αλλά η προγραμματική μουσική και η εικονιστική λογοτεχνία αναφέρονται επίσης συχνά ως ισοδύναμα σε άλλα μέσα καλλιτεχνικής έκφρασης.

Δεν υπάρχουν καθόλου εικονιστικές τέχνες, ούτε ένα σαφές όριο μεταξύ του εικονιστικού και της περίληψης. Αντ 'αυτού μπορεί να γίνει λόγος τάσεις περισσότερο ή λιγότερο εικονιστικό, ή περισσότερο ή λιγότερο αφηρημένο.

Παραδείγματα εικονιστικής τέχνης

1. Εικόνες. Και οι δύο εικονογραφικές, φωτογραφικές ή γλυπτικές, οι συγκεκριμένες παραστάσεις ιστορικών ή διάσημων ατόμων, ακόμη και φανταστικών ή μυθολογικών χαρακτήρων, προτιμούν συνήθως το εικονιστικό.
2. Εξωραϊσμός. Η τάση σύλληψης σε πίνακες ή φωτογραφίες της ομορφιάς ή της πολυπλοκότητας του τοπίου απαιτεί την αναγνώριση των μεμονωμένων στοιχείων του και του συνολικού πανοράματος.
3. Ακόμα ζωές ή ακόμα νεκρές φύσεις. Αναπαράσταση άψυχων αντικειμένων ή ακόμη και μικρών ανθρώπινων διαθέσεων, που διερευνούν την κοινή ομορφιά τους: τα χρώματα, τα σχήματά τους κ.λπ.
4. Καρικατούρες και γελοιογραφία. Ως επί το πλείστον, η διαδοχική τέχνη και τα κόμικς απαιτούν σαφώς αναγνωρίσιμα στοιχεία για να δημιουργήσουν τις αιτιώδεις σχέσεις τους, της κίνησης ή οποιασδήποτε φύσης. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιδρομή στην αφαιρετικότητα ή στις λιγότερο εικονιστικές τάσεις των κόμικς, για παράδειγμα.
5. Κλασσικότης. Η ζωγραφική και η γλυπτική αφιέρωσαν πολλές προσπάθειες στην αναπαράσταση των ελληνο-λατινικών φανταστικών και της διάφορες μυθολογικές ιστορίες, για τις οποίες είναι απαραίτητη η σαφής κατανόηση των διαφόρων οντοτήτων εμπλεγμένος.
6. Ρεαλισμός. Τόσο στις εικονογραφικές, γλυπτικές όσο και στις φωτογραφικές πτυχές του, ο ρεαλισμός έχει ως στόχο τη μίμηση του πραγματικού. Υπό αυτήν την έννοια, εκπληρώνει μια συγκεκριμένη επιθυμία για οπτική επαλήθευση που είναι ασυμβίβαστη κατ 'αρχήν με την ιδέα της περίληψης.
7. Εικόνες. Τα οπτικά συνοδευτικά βιβλίων και άλλων έργων είναι συνήθως εικονιστικά, αφού έχουν το ίδιο νόημα και την ίδια ιστορία.
8. Ο αστείος. Στην προσπάθειά του να αναδείξει την ασχήμια και τις πιο δυσοίωνες λεπτομέρειες ζωγραφισμένων ή γλυπτών φιγούρων, το τραγελαφικό αντιμετωπίζεται στο πεδίο των αναγκαστικά εικονιστικών, διότι διαφορετικά δεν θα υπήρχε τρόπος να προκαλέσουμε το αποτέλεσμα καταζητούμενος.
9. Τεκμηρίωση. Αυτή η παραλλαγή ταινίας ξεκινά, ακόμη και στα avant-garde στοιχήματά της, από τη δέσμευση προς τον θεατή να αναδημιουργήσει ένα μέρος της πραγματικότητας, ακόμα κι αν είναι κερδοσκοπία ή ντοκιμαντέρ. Σε όλες τις περιπτώσεις, μπορεί να θεωρηθεί εικαστική τέχνη.
10. Διαμαρτυρία muralism. Αυτή η πτυχή της ζωγραφικής, που επιδιώκει τις δημόσιες επιφάνειες να ζωγραφίζουν καθημερινές σκηνές κοινωνικού περιεχομένου, είναι απαραίτητα εικονιστική της επιθυμίας της να εκπροσωπεί τους καταπιεσμένους τομείς.
11. Αρχαία τέχνη. Λόγω των στενών δεσμών τους με τις θρησκευτικές και μυθικές, αρχαιότερες μορφές γλυπτικής και ζωγραφικής (Αιγύπτιοι, Ελληνο-Λατινικοί, Βαβυλωνιακοί, Ασύριοι κ.λπ.) ανταποκρίθηκαν σε άκαμπτους κανόνες εκπροσώπησης, που τους κάνουν εικονικός.
12. Εξπρεσιονισμός. Γεννημένος στη Γερμανία, ο εξπρεσιονισμός προτάθηκε στη ζωγραφική, τη γλυπτική και την κινηματογράφηση της υπεροχής των συναισθημάτων και αισθήσεις, και αυτή η αναζήτηση τον οδήγησε στα σύνορα του εικονιστισμού, να φλερτάρει μόνο με ένα συγκεκριμένο αφαίρεση.
13. Ιμπρεσιονισμός. Η λεγόμενη σχολή φωτός, της οποίας οι σύντομες πινελιές αποκαλύπτουν μια πλήρη σκηνή από μακριά, δεν το έκανε αυτό του εικονιστισμού, αφού το κύριο αντικείμενο μελέτης του ήταν το τοπίο και τα αποτελέσματα του φωτός αυτός.
14. Κυβισμός. Ο κυβισμός μπορεί να θεωρηθεί ως μία από τις καλλιτεχνικές πτυχές που ξεκινούν τη μετάβαση προς την τέχνη αφηρημένη, εγκαταλείποντας τους αυστηρούς κανόνες της εύλογης αναπαράστασης και πραγματοποιώντας μια αισθητική αναζήτηση Εμπροσθοφυλακή.
15. Σουρεαλισμός. Ένα άλλο από τα κινήματα που άνοιξαν το δρόμο για την αφηρημένη τέχνη, ο σουρεαλισμός στη ζωγραφική και τη γλυπτική εγκατέλειψε το δέσμευση στην παρατηρήσιμη πραγματικότητα για τη διερεύνηση των μορφών του ασυνείδητου και των ονείρων, χωρίς να παύει να είναι εντελώς εικονικός.
16. ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ. Οι πρώτες απόπειρες τέχνης ή παράστασης, των οποίων το περιεχόμενο φαίνεται να δείχνει σκηνές κυνηγιού, είναι εικονιστικές στην επιθυμία τους να μιμηθούν ή να καταγράψουν τι συνέβη.
17. Μεσαιωνική θρησκευτική τέχνη. Και στις καθολικές, εβραϊκές ή ισλαμικές παραλλαγές του (αν και στην τελευταία είναι η αναπαράσταση του Θεού απαγορεύεται), όπως σε εκείνους από την Άπω Ανατολή, καθόρισε το εικονιστικό για να φέρει την ιδέα του Θεού πιο κοντά του πιστός.
18. Ζωολογικό. Η τέχνη επικεντρώθηκε στην αναπαράσταση των μορφών του των ζώων, που προτιμά συνήθως το εικονιστικό.
19. Η αρχιτεκτονική. Αν και είναι δύσκολο να το ορίσετε σε οποιαδήποτε από τις δύο κατηγορίες, η αρχιτεκτονική έπαιξε ζωτικό ρόλο στο η ζωγραφική ως μοντέλο αναπαράστασης, και υπό αυτή την έννοια, όταν έγινε αναφορά, έπρεπε να μιμηθεί ως φιγούρα.
20. Η έκθεση φωτογραφιών. Η αφήγηση φωτογραφικού χρονικού, η οπτική ή η φωτογραφία-ντοκιμαντέρ, η χρήση της φωτογραφικής κάμερας και το καλλιτεχνικό μάτι για την εξεύρεση του πραγματικού κόσμου πρέπει, απαραίτητα, να είναι αναγνωρίσιμα και επομένως εικονιστικά.