20 Παραδείγματα αερόβιων και αναερόβιων δραστηριοτήτων

Η αναπνοή αερόβια και αναερόβια Είναι διαδικασίες απόκτησης ενέργειας από τον οργανισμό που διακρίνονται στην παρουσία και κατανάλωση οξυγόνου.

Αυτές οι σκέψεις είναι ζωτικής σημασίας όταν κάνετε αθλήματα ή άσκηση, ώστε να μην απαιτείτε περισσότερη προσπάθεια από το σώμα από ό, τι είναι κατάλληλο σε κάθε φάση απόκτησης ενέργειας.

Διαφορές μεταξύ αερόβιας και αναερόβιας δραστηριότητας

ο μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο διαδικασιών είναι, όπως έχουμε ήδη πει, η παρουσία ή η απουσία οξυγόνου ως μηχανισμός απόκτησης άμεσης ενέργειας. Οι αερόβιες δραστηριότητες, λοιπόν, συνδέονται με το καρδιοαναπνευστικό σύστημα και μπορούν να διαρκέσουν για ένα χρονικό διάστημα υψηλότερο, επειδή το επίπεδο ζήτησής του τοποθετείται στην ικανότητα του σώματός μας να ενσωματώνει οξυγόνο από τον αέρα και να το κάνει να κυκλοφορεί μέσω οργανισμός.

Σε αντίθεση με τις αναερόβιες δραστηριότητες, των οποίων ενεργειακή έκρηξη Προέρχεται από τους μύες και το ενεργειακό απόθεμά τους, γι 'αυτό συνήθως είναι δραστηριότητες μικρής και υψηλής έντασης. Εάν παραταθεί χρονικά, υπάρχει κίνδυνος συσσώρευσης γαλακτικού οξέος, υποπροϊόν αυτής της έκτακτης ανάγκης χρήσης γλυκόζης που συχνά οδηγεί σε κράμπες και μυϊκή κόπωση.

Έτσι: οι αερόβιες ασκήσεις είναι μεγάλες και ελαφριές έως μεσαίες ένταση, ενώ οι αναερόβιες ασκήσεις είναι έντονες και σύντομες. ΕΝΑ σωστή άσκηση Ωστόσο, συνεπάγεται την ορθή χρήση και των δύο μορφών απόκτησης ενέργειας.

Παραδείγματα αναερόβιων δραστηριοτήτων

1. Αρση βαρών. Κατά τη διάρκεια της άρσης βαρών, οι μύες λειτουργούν στη μέγιστη χωρητικότητα, εκπληρώνοντας την καθορισμένη εργασία για μικρό χρονικό διάστημα, καθώς δεν πηγαίνουν στο αναπνοή να ανανεώσει τις ενέργειες. Αυτό ενισχύει τη μυϊκή δύναμη και αντοχή, δημιουργώντας υπερτροφία.
2. ABS. Αυτή η πολύ συνηθισμένη άσκηση είναι αναερόβια, καθώς η σειρά push-ups έχει ως στόχο τη μεγιστοποίηση της ισχύος μυς και την αντίστασή του σε καταστάσεις κόπωσης, μέσω ολοένα και πιο μεγάλων σειρών επαναλήψεων ένταση.
3. Σύντομοι και έντονοι αγώνες (σπριντ). Πρόκειται για μικρούς αγώνες, αλλά με πολλή προσπάθεια, όπως οι 100m flat αγώνες, στους οποίους το δύναμη και ταχύτητα των κάτω άκρων και του κορμού, πάνω από τη γενική αντοχή του οργανισμός.
4. Ιατρική μπάλα. Άσκηση με εκρηκτική δύναμη που περιλαμβάνει ένα μεγάλο σύνολο μυών που έχουν διαταχθεί να αποκτήσουν ορμή πίσω από το κεφάλι και να ρίξουν τη μπάλα στον ώμο όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτή η κίνηση είναι γρήγορη και έντονη, επομένως δεν απαιτεί πραγματικά αναπνοή.
5. Άλμα κουτιού (άλματα κουτιού). Αυτή η άσκηση πραγματοποιείται με άλματα και με τα δύο πόδια σε ένα κουτί διαφορετικών υψών, αναγκάζοντας τα πόδια να συσσωρεύουν ενέργεια και μυϊκή δύναμη. Είναι πολύ συχνό στις ρουτίνες crossfit.
6. Ισομετρική άσκηση. Είναι μια μορφή έντονης άσκησης που δεν περιλαμβάνει κίνηση, αλλά μάλλον διατηρώντας τη μυϊκή θέση κατά τη διάρκεια ενός σύντομο χρονικό διάστημα για να παράγει μια συνεχή προσπάθεια, προωθώντας μυϊκή αντοχή απουσία οξυγόνο.
7. Μπαρ και παραλληλισμοί. Χρησιμοποιώντας το σώμα ως βάρος, αυτές οι ασκήσεις απαιτούν από τους μυς των χεριών να συγκεντρώσουν αρκετή ενέργεια σηκώστε επαναλαμβανόμενες και πεπερασμένες φορές, προωθώντας έτσι τη δύναμη και την υπερτροφία του, χωρίς να πηγαίνετε κατά τη διάρκεια της προσπάθειας για το αναπνοή.
8. Push-ups (push-ups). Παρόμοια με τα barbells, αλλά ανάποδα, αυτή η κλασική άσκηση χρησιμοποιεί το βαρύτητα ως αντίσταση να ξεπεραστεί, ανυψώνοντας το βάρος κάποιου σε σύντομες και γρήγορες συνεδρίες προσπάθειας που αυξάνονται καθώς οι μύες κερδίζουν δύναμη.
9. Καταλήψεις. Τρίτη στην κλασική σειρά μαζί με τα push-ups και τα κοιλιακά, οι καταλήψεις ρίχνουν το βάρος του ίσιου κορμού και τα χέρια εκτεταμένα (ή στον αυχένα του λαιμού) στο μηροί, επιτρέποντάς τους να κάνουν την προσπάθεια να σηκωθούν ξανά και κάτω, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν θα λαμβάνουν οξυγόνο από το αναπνοή.
10. Ελεύθερη κατάδυση ή δωρεάν καταδύσεις. Ένα γνωστό ακραίο άθλημα που αναστέλλει την αναπνοή κατά τη διάρκεια μιας υποβρύχιας κατάδυσης, για το οποίο απαιτείται μεγάλη χωρητικότητα πνευμόνων για να κρατήσει την αναπνοή, αλλά και αναερόβια προσπάθεια, αφού είναι υποβρύχια οι μύες πρέπει να λειτουργούν χωρίς είσοδο οξυγόνο.

Παραδείγματα αερόβιας δραστηριότητας

1. Για να περπατήσετε. Η απλούστερη άσκηση που υπάρχει, με εξαιρετική αερόβια απόδοση και που πραγματοποιείται μέσω μακρών συνεδριών στις οποίες το αναπνευστικό και καρδιαγγειακό σύστημα λειτουργεί χωρίς διακοπή, καύση λίπη Γ υδατάνθρακες. Είναι ιδανικό για τη διατήρηση των πνευμόνων και την αύξηση της καρδιακής αντοχής.
2. Τζόκινγκ. Η πιο γρήγορη εκδοχή του περιπάτου είναι μια μέτρια άσκηση πρόσκρουσης στα πόδια και στα γόνατα, αλλά αυτό υποστηρίζει τον αναπνευστικό και καρδιαγγειακό ρυθμό ενόψει υψηλότερης ζήτησης ενέργειας και περισσότερων παραπεταμένος. Συνδυάζεται συνήθως με περιόδους ανάπαυσης (περπάτημα) και μικρές περιόδους τρεξίματος (αναερόβια).
3. Χορός. Μια διασκεδαστική, ομαδική μορφή άσκησης που χρησιμοποιεί πολλές μυϊκές ρουτίνες για την άσκηση αντοχής, συντονισμός και αναπνευστική ικανότητα, καθώς μπορεί να επεκταθεί σε διάφορα μουσικά θέματα που παρέχουν τη συνοδεία απαραίτητο ρυθμικό. Είναι επίσης μια κοινωνικά χρήσιμη μορφή άσκησης.
4. Τένις. Το λεγόμενο "λευκό άθλημα" είναι ένα παράδειγμα αερόβιας ρουτίνας, καθώς απαιτεί να βρίσκεται σε συνεχή κίνηση στο γήπεδο, προειδοποιεί την πορεία της μπάλας, επιπλέον, αυξάνει την ταχύτητά της καθώς χτυπιέται και επιστρέφεται δίκτυο.
5. Κολύμπι. Μία από τις πιο απαιτητικές αερόβιες ασκήσεις, καθώς απαιτεί μεγάλες αναπνοές αέρα για να διατηρήσει τη λειτουργία του σώματος βυθισμένη στο νερό. Προάγει την ικανότητα των πνευμόνων, την καρδιακή αντίσταση και μερικές φορές την αναερόβια δύναμη των άκρων.
6. Αερόβια άλματα. Η κλασική ρουτίνα αερόμπικ γυμναστικής είναι το καλύτερο δυνατό παράδειγμα αυτού του τύπου δραστηριότητας έντασης οξυγόνου, στην οποία η κίνηση διατηρείται κατά τη διάρκεια πολλών διαδοχικών ρουτίνων και εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την καρδιαγγειακή αντοχή του οργανισμός.
7. Ποδηλασία. Η άσκηση του ποδηλάτου είναι εξαιρετικά απαιτητική με τα κάτω άκρα, απαιτώντας πολύ μεγάλη καρδιοαναπνευστική ικανότητα στο σε βαθμό στον οποίο η προσπάθεια διατηρείται, όπως οι μαραθώνιοι, σε ολόκληρα κυκλώματα που πρέπει να καλυφθούν με ταχύτητα Ήμισυ. Οι τελικοί, στους οποίους εκτυπώνεται το μεγαλύτερο φορτίο δύναμης για να φτάσουν σε υψηλές ταχύτητες και να φτάσουν πρώτοι, αντ 'αυτού, είναι απλώς αναερόβιοι.
8. Σειρά. Όπως στην περίπτωση της ποδηλασίας, αλλά με τα άνω άκρα και τον κορμό, είναι μια συνεχής άσκηση στον χρόνο που απαιτεί διαχείριση της κόπωσης και μια καλή και συνεχή πρόσληψη οξυγόνου, ώστε να είναι σε θέση να διατηρεί το σκάφος σε λειτουργία με τη δύναμη που είναι τυπωμένη στο κουπιά.
9. Σχοινακι. Αυτή η άσκηση είναι κοινή σε πολλούς αθλητές, ανεξάρτητα από την πειθαρχία, καθώς απαιτεί συνέχεια πηδά για να αποφύγει το σχοινί, να μπορεί να πάει πιο γρήγορα ή πιο αργά ανάλογα με την ικανότητα αντοχής του άτομο.
10. Ποδόσφαιρο. Θεωρείται τόσο αερόβιο όσο και αναερόβιο άθλημα, καθώς συνδυάζει μικρές, έντονες κούρσες με α συνεχής κίνηση εμπρός και πίσω σε όλο το τεράστιο γήπεδο, αναμένοντας τη δράση του μπάλα. Με εξαίρεση τον τερματοφύλακα, κανένας από τους ποδοσφαιριστές δεν παραμένει ακίνητος, επομένως απαιτεί καλή αναπνευστική και καρδιακή ικανότητα.

Ακολουθήστε με: