Έννοια στον ορισμό ABC

Ονομάζεται θέμα σε αυτό άτομο που υπόκειται στην εξουσία ανώτερου και ως εκ τούτου έχει την υποχρέωση να τον υπακούει σε καθεμία από τις απαιτήσεις του. “Ο μονάρχης ζήτησε από τους υπηκόους του να τον συνοδεύσουν στην αποκατάσταση της τάξης του έθνος.”

Πρόσωπο που πρέπει να υπακούει σε ανώτερη αρχή ή κάτοικο σε σχέση με τις κυβερνητικές αρχές της επικράτειάς του

Και από την άλλη πλευρά, ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να αναφέρεται στο πολίτης ενός έθνους x, ο οποίος ως τέτοιος, πρέπει να υποταχθεί στις αποφάσεις των πολιτικών αρχών.
“Το σπουδαίο όπλο υπέρ του προέδρου είναι η αλήθεια με την οποία καταφέρνει να κερδίσει την αγάπη των υποκειμένων της.”

Τώρα, πρέπει να πούμε ότι το θέμα δεν είναι σκλάβος, αλλά πρέπει να σέβεται αυστηρά τις αποφάσεις και να τα διατάζει προέρχεται από τον προϊστάμενό του, και θα έχει μόνο τα δικαιώματα που του παρέχει η αρχή χωρίς να είναι σε θέση να διεκδικήσει τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι δίνει.

Διαφορές μεταξύ υποκειμένου και πολίτη

Για να αποφευχθεί η επαναλαμβανόμενη σύγχυση μεταξύ των όρων, θα πρέπει να επισημανθούν οι διαφορές μεταξύ υποκειμένου και πολίτη, επειδή και οι δύο δεν είναι συνώνυμοι με κανέναν τρόπο.

Το να είσαι υποκείμενο συνεπάγεται μια νομική κατάσταση που συνάπτεται για τη ζωή από την οποία θα εξαρτάται ένα άτομο του κράτους καθ 'όλη την ύπαρξή του, και με περιορισμένη άσκηση πολιτικών και πολιτικοί. Από την άλλη πλευρά, ο πολίτης διατηρεί έναν πιο ελεύθερο δεσμό με το κράτος, δεδομένου ότι απολαμβάνει διάφορα δικαιώματα, και φυσικά και υποχρεώσεις που απαιτούνται από τον κατάσταση κω.

Η Γαλλική Επανάσταση κάνει τον πολίτη να γεννιέται και να ξεχνά το θέμα που υπάκουε τα πάντα στο Παλαιό Καθεστώς

Μετά το θρίαμβο του Γαλλική επανάσταση ο χαρακτήρας του πολίτη προκύπτει και ο χαρακτήρας του ατόμου θα ξεχαστεί.

Επομένως, είναι ότι ο όρος θέμα είχε μια πιο κοινή χρήση στην αρχαιότητα από ό, τι σήμερα, γιατί όχι μόνο υπήρχε ένα εντελώς διαφορετικό από το κράτος που το έκανε, αλλά και επειδή τα δικαιώματα που είχαν τα ανθρώπινα όντα σε σύγκριση με σήμερα ήταν πολλά πιο λιγο.

Παλαιότερα, ο μονάρχης ήταν ο μέγιστος αρχηγός και κάτοχος όλων των δικαιωμάτων ενός Έθνους και των υποκειμένων απλά αντικείμενα αυτού, δεν είχαν επιτύχει την οντότητα των θεμάτων που θα έρθουν αργότερα χάρη στην αναγγελία διαφόρων Δικαιώματα.

Αυτή η κατάσταση που μόλις περιγράφηκε συνέβη κατόπιν εντολής του λεγόμενου Παλαιού καθεστώτος, ή του μοναρχικού Absolutism, που κυβέρνησε και βασίλευε διάφορα ευρωπαϊκά έθνη από τον Μεσαίωνα και μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση, η οποία συνέβη το 1789, και επηρεάστηκε από τις ιδέες του κίνηση του Διαφωτισμού, κατέληξαν σταδιακά να ζωντανεύουν και να αποβάλλουν αυτό το πολιτικό σύστημα και θα παραχωρούσαν στη Δημοκρατία, Δημοκρατία και το κατανομή αρμοδιοτήτων, όλα τα ερωτήματα που υπονοούσαν μεγαλύτερες ατομικές ελευθερίες και την έξοδο από ένα καταπιεστικό κράτος.

Ο Βασιλιάς, με εντολή του μοναρχικού απολυταρχισμού, συγκέντρωσε όλη τη δύναμη στα χέρια του και θεωρούσε τον εαυτό του που προήλθε κατευθείαν από τη θεότητα που τον ενέκρινε και κατατέθηκε σε αυτόν, ώστε να μπορούσε να κυβερνήσει σύμφωνα με αυτόν. σας παρακαλούμε.
Κατά συνέπεια, ήταν αυθαίρετες, περιορίζοντας τις ατομικές ελευθερίες των υποκειμένων τους, ιδίως εκείνων του εκείνοι που τους αντιτέθηκαν, και οι οποίοι, για παράδειγμα, συχνά έπρεπε να υποστούν διώξεις, φυλάκιση και ακόμη και θάνατος.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Γαλλίας, το ανισότητα βασίλευε εκείνη την εποχή, ως κτήματα του κληρικού και των ευγενών που απολάμβαναν τα προνόμια και τα δικαιώματα, εις βάρος της τρίτης περιουσίας, που αποτελείται από τα υπόλοιπα πληθυσμός, οι οποίοι όχι μόνο υπέστησαν καταπίεση αλλά και δεν είχαν τη δυνατότητα να εκφράσουν τη γνώμη τους ή να συμμετάσχουν σε πολιτικές αποφάσεις.

Κατά συνέπεια, είναι ότι αυτό το κατεστημένο ήταν εκείνο που υποστήριζε περισσότερο τους επαναστάτες, γιατί φυσικά, υπονοούσε την αποχώρηση σκιές και αποκλεισμός, και δύναμη από την εφαρμογή ενός άλλου πολιτικού συστήματος, πιο δημοκρατικού, έχοντας ένα συμμετοχή επαρκή και όπως τους άξιζε, ισορροπημένη και ίση με τα υπόλοιπα κτήματα.