Ορισμός του Κίτρινου Τύπου

Η κίτρινη πρέσα χαρακτηρίζεται από τους όρους της πρέσας που χαρακτηρίζεται από παρουσίαση προνόμιο αυτών των πληροφοριών και εικόνων στις οποίες ατυχήματα, αίμα, εγκλήματα, το μοιχεία, οι πολιτικές εμπλοκές και τα σκάνδαλα που οι άνδρες και οι γυναίκες του θέαμα, είτε αυτά που προκαλούνται και δημιουργούνται από τον εαυτό τους είτε εκείνα που φυσικά χορηγία, το παραγωγή και τη φαντασία αυτού του τύπου τύπου.

Οι πρώτες εκδηλώσεις του κίτρινου τύπου, που ονομάζονται επίσης ταμπλόιντ τύπου σε ορισμένα μέρη του κόσμου, εμφανίστηκαν προς το τέλος του 19ου αιώνα, με μεγαλύτερη ακρίβεια μεταξύ 1895 και 1898, ως συνέπεια της δημοσιογραφικής αντιπαράθεσης μεταξύ των εφημερίδων του New York World του Joseph Pulitzer και της Νέας Υόρκης Το περιοδικό William Randolph Hearst, εν τω μεταξύ, το ψευδώνυμο δόθηκε από τις υπόλοιπες δημοσιεύσεις, οι οποίες θεωρήθηκαν λίγο πιο σοβαρές από αυτές και τους κατηγόρησαν ότι χρησιμοποιούν πόροι πολύ ανορθόδοξο για να αυξήσετε τις πωλήσεις σας, όπως καταστροφικούς τίτλους, να πληρώσετε τους πρωταγωνιστές για να λάβετε τα αποκλειστικά θέματα της στιγμής, μεταξύ άλλων.

Ήταν η Εφημερίδα Νέα Υόρκη Πατήστε το πρώτο που χρησιμοποιεί το έκφραση για να περιγράψει το μεθοδολογία ποιος το χρησιμοποίησε επάρκεια. Μέσω ενός Αρθρο με τίτλο Τους ονομάσαμε κίτρινο επειδή είναι κίτρινοι, το 1898 επινοήθηκε η φράση, η οποία ήταν στην πραγματικότητα Ένα παιχνίδι με λέξεις, αφού το κίτρινο, εκτός από το χρώμα, αναφέρεται, στην αγγλική γλώσσα, σε δειλό και σκληρό.

Αλλά όλα έχουν έναν λόγο και αυτή η μάχη μεταξύ Hearst και Pulitzer είχε μια πολύ συγκεκριμένη: Mickey Dugan ή Yellow Kid, το κεντρικός χαρακτήρας στο Hogan's Alley, η πρώτη μαζική εκτύπωση, έγχρωμη εκτύπωση κόμικς των Ηνωμένων Πολιτειών Ενωμένος. Το Yellow Kid ήταν ένα αγόρι που χαρακτηριζόταν από την ατημέλητη εμφάνισή του, ένα ανόητο χαμόγελο και που φορούσε μπλουζάκι κοιμάται κίτρινο, εξ ου και το χρώμα στο ψευδώνυμο και ότι έζησε σε ένα δρομάκι με άλλους χαρακτήρες εξίσου βρώμικος. Παρόλο που το Κίτρινο Παιδί επικοινωνούσε μέσω φράσεων που ήταν γραμμένες στο κίτρινο πουκάμισό του και με μια αρκετά δημοφιλή γλώσσα που περιόριζε την περιθωριοποίηση, η οποία χαρακτήριζε η κωμική ταινία ήταν η χρήση μπαλονιών για να δείξει τις φυσαλίδες ομιλίας ή τους διαλόγους των χαρακτήρων, κάτι που αργότερα θα γινόταν δημοφιλές, αλλά εκείνη την εποχή ήταν σίγουρα ένα ορόσημο.

Αν και γεννήθηκε σε ένα περιοδικό, το Yellow Kid σύντομα θα γινόταν το σπουδαίο αξιοθεατο της εφημερίδας που έτρεξε ο Πούλιτζερ, ωστόσο το μήνα του μέλιτος θα διαρκούσε πολύ λίγο, καθώς σύντομα το Κίτρινο Παιδί θα μετακόμισε στο διαγωνισμός, η εφημερίδα του Hearst, πυροδοτώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ των δύο δημοσιεύσεων και τη γέννηση της έκφρασης της έκφρασης του τύπου κίτρινος.