Έννοια στον ορισμό ABC

Η υλοποίηση των αντισημιτικών αυταπάτες των Ναζί και των συμπαθούντων τους από το 1933 έως το τέλος του Β' Ο Παγκόσμιος Πόλεμος, έχει μείνει στην ιστορία με το ρητό όνομα του Ολοκαυτώματος, ενός όρου του οποίου η μετάφραση στα εβραϊκά είναι Shoah.

Όπως είναι γνωστό το Shoah ή Ολοκαύτωμα, η σφαγή περισσότερων από έξι εκατομμυρίων Εβραίων που διαπράχθηκε στην Ευρώπη από το Τρίτο Ράιχ με τη βοήθεια διαφόρων συμμαχικών κρατών και χιλιάδων αντισημιτών από τις χώρες απασχολημένος.

Το κύριο εργαλείο στα χέρια των Ναζί για τη διάπραξη αυτής της θηριωδίας, και ίσως το πιο γνωστό, ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και θανάτου, αλλά δεν ήταν το μόνο.

Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αν η εβραϊκή κοινότητα ήταν ο κύριος στόχος των Ναζισμός στην Ευρώπη να «καθαρίσουν» εθνοτικά, και σύμφωνα με τις πεποιθήσεις τους, τα εδάφη που κατακτούσαν, δεν ήταν το μόνο: Τσιγγάνοι, Σλάβοι, αλλά επίσης άλλες ανθρώπινες ομάδες υφίστανται διακρίσεις για διάφορους λόγους, όπως ομοφυλόφιλοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά ή πολιτικοί αντίπαλοι όπως οι κομμουνιστές. Η λίστα είναι μεγάλη.

Ωστόσο, η λέξη Ολοκαύτωμα σε αυτό το πλαίσιο χρησιμοποιείται κυρίως για να αναφερθεί στη δίωξη και τη μαζική δολοφονία των Οι Εβραίοι, μιλώντας για άλλες περιπτώσεις όπως «το ολοκαύτωμα των τσιγγάνων» ή «το ομοφυλοφιλικό ολοκαύτωμα» για να αναφερθούν στην ίδια διαδικασία που υπέστη, είπαν συλλογικότητες.

Η αντισημιτική παράδοση ήταν ευρέως διαδεδομένη σε όλη τη Δύση εκείνη την εποχή.

Και χρονολογείται από τις πρώτες μέρες της ανάληψης του Χριστιανισμού ως κρατικής θρησκείας του Ρωμαϊκή αυτοκρατορία από τον Κωνσταντίνο, πιθανότατα ως τρόπο αποτίναξης του διωγμού στον οποίο υποβλήθηκε ο Χριστιανισμός στις πρώτες μέρες του. φορές, και αναζητήστε έναν αποδιοπομπαίο τράγο σε μια άλλη κοινότητα, προς τον οποίο να διοχετεύσετε την οργή της κοινωνίας σε περιόδους έντασης για λόγους διάφορος.

Έτσι, οι εβραϊκές κοινότητες είχαν ήδη υποστεί διωγμό σε όλη τη διάρκεια Μεσαίωνας, με περιόδους σχετικής ηρεμίας, που όμως δεν έσβησαν τη θράκα του επίμονου αντισημιτικού μίσους στο σύνολο της δυτικής κοινωνίας.

Τα πογκρόμ που σημειώθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη, ιδιαίτερα στην τσαρική Ρωσία και η υπόθεση Ντρέιφους στη Γαλλία μπορεί να είναι παραδειγματικά παραδείγματα αυτού του αντισημιτικού μίσους σε κοινωνίες που έχουν δημιουργηθεί και στα δύο άκρα του Ευρώπη.

Ο νεαρός Χίτλερ εμποτίστηκε με πανγερμανικό και αντισημιτικό εθνικιστικό λόγο, ιδρύοντας ξανά το DAP ως NSDAP και προσθέτοντας ένα ισχυρό αντισημιτικό αποτύπωμα σε αυτό.

Ο ίδιος είχε ήδη απειλήσει την εβραϊκή κοινότητα στο έργο του Mein Kampf, και ο ερχομός του στην εξουσία το 1933 θα του επέτρεπε μόνο να υλοποιήσει όλο το μίσος του για αυτήν την κοινότητα. Επιπλέον, οι υπόλοιποι ναζί Σεριφάλτες ήταν επίσης αντισημίτες.

Οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί άρχισαν γρήγορα, όπως και οι καταχρήσεις προς την εβραϊκή κοινότητα, οι οποίες θεωρήθηκαν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και σε εδάφη του Ράιχ όπως η Αυστρία όταν ενσωματώθηκε το 1938.

Μέχρι τότε, η αυστριακή εβραϊκή κοινότητα ζούσε αρκετά ήσυχα, αλλά από τότε Anschluss είδαν πόσοι από αυτούς που μέχρι τότε ήταν ευγενικοί γείτονές τους, έγιναν βασανιστές τους.

Η αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είδε μια κλιμάκωση στο μαρτύριο της εβραϊκής κοινότητας.

Ειδικά στα ανατολικά, όπου οι Ναζί πολέμησαν τους Εβραίους και τους Σλάβους μπαίνοντας αίμα και φωτιά σε πολλές πόλεις και πόλεις, αλλά και στα δυτικά, όπου καταδιώχτηκαν απελάσουν τους.

Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση της Δανίας, όπου όταν η υποχρέωση των Εβραίων να φορούν το κίτρινο αστέρι του Δαβίδ στο στήθος τους, την επόμενη μέρα ολόκληρο πληθυσμός (ακόμα και ο ίδιος ο βασιλιάς Cristián X) το φορούσαν στο πέτο τους και, «μυστηριωδώς», ολόκληρος ο εβραϊκός πληθυσμός της χώρας είχε εξαφανιστεί… Φυσικά, αυτό το μυστήριο γίνεται κατανοητό όταν είναι γνωστό ότι η Δανική αντίσταση αφιερώθηκε στη μεταφορά των Εβραίων με βάρκες στη Σουηδία για να τους σώσει.

Η ναζιστική εθνοκάθαρση στα κατεχόμενα ξεκίνησε με το Einsatzgruppen, κάποιοι καταδρομείς των SS που ακολούθησαν αμέσως τις εμπροσθοφυλακές των στρατευμάτων του Ράιχ, και αποστολή τους ήταν να «καθαρίσουν» ταυτόχρονα τον τόπο.

Αυτοί οι καταδρομείς ανήκαν στα SS και οι τακτικές τους για την εξόντωση των πληθυσμών των κατεχομένων είναι από τις πιο φρικτές που έχουν δει ποτέ, που κυμαίνονται από μαζικοί πυροβολισμοί, μέχρι το κάψιμο κτιρίων με ανθρώπους μέσα, στο σκάψιμο μεγάλων λάκκων όπου χρησιμοποιήθηκε ασβέστης για να κάψει χημικά ζωντανούς τους φτωχούς θύματα.

Ορισμένες από αυτές τις μεθόδους προκάλεσαν ψυχικά προβλήματα στους δράστες τους. Το να σκοτώσεις κάποιον, ακόμα κι αν το θεωρείς «υπάνθρωπο» όπως οι Ναζί θεωρούσαν άλλες «φυλές», δεν πρέπει να είναι εύκολο.

Έτσι, η μέθοδος του Einsatzgruppen ήταν σε παρακμή, αλλά και γιατί άλλαξε το πρόσημο του πολέμου και ο Άξονας έπρεπε να περάσει από την άμυνα.

Τόσο σε αυτές όσο και στις επόμενες ενέργειες, οι ναζί εγκληματίες προσπάθησαν να καθησυχάσουν αυτούς που επρόκειτο να σφαγιάσουν, διαβεβαιώνοντάς τους ότι επρόκειτο να επανεγκατασταθούν.

Αναγκάστηκαν να αφήσουν τα υπάρχοντά τους, τα οποία αργότερα θα λεηλατούνταν από το ίδιο το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς για να πληρώσουν για πολεμικά έξοδα ή για προσωπικό κέρδος των ηγετών τους.

Το ίδιο έγινε και με τους εκτοπισμένους πληθυσμούς στα γκέτο, όπου συνωστίζονταν περιμένοντας μια χειρότερη μοίρα (αν και δεν το γνώριζαν).

Τα γκέτο ήταν ένας τρόπος συγκέντρωσης των Εβραίων πριν τους οδηγήσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εργασίας και εξόντωσης.

Τοποθετημένοι στις πόλεις, αναπαρήγαγαν ένα μοντέλο γνωστό από τον Μεσαίωνα: το κλείσιμο μιας γειτονιάς ή ενός τομέα μέσω τειχών, η συγκέντρωση του εβραϊκού πληθυσμού εκεί.

Άφησαν αυτά τα γκέτο μόνο για να πάνε να δουλέψουν σε εργοστάσια όπου οι Εβραίοι δούλευαν ως σκλάβοι για τους Ναζί, συχνά στο παραγωγή που προοριζόταν για την πολεμική προσπάθεια του Άξονα.

Σε αυτά, υπήρχε ένα συμβούλιο που ονομαζόταν Judenrat, το οποίο ήταν το διοικητικό όργανο του γκέτο, αποτελούμενο από από αξιόλογους Εβραίους και μια αστυνομική δύναμη που συχνά ενεργούσε βίαια εναντίον των δικών τους συμπολίτες. Πολλοί από αυτούς τους πράκτορες και μέλη του Judenrat μπορούν να θεωρηθούν ως συνεργάτες, οι οποίοι χρησιμοποίησαν το βία ενάντια στους δικούς του για να επιβιώσει από την κατάσταση.

Ενοχος? Ας αναρωτηθούμε, ο καθένας μας, τι θα κάναμε σε μια ακραία κατάσταση μέχρι εδώ. Είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι δεν θα συνεργαζόμασταν, αλλά… να κάθεσαι άνετα σε έναν καναπέ, είναι εύκολο να το πεις. Θα ήταν ωραίο αν κανείς δεν μπορεί να απαντήσει εν γνώσει του ξανά σε αυτήν την ερώτηση, αλλά φαίνεται ότι η ανθρωπότητα δεν έχει μάθει τίποτα και συνεχίζουμε να αλληλοδολοφονούμε.

Επιστρέφοντας στο θέμα, τα γκέτο ήταν ένας τρόπος συγκέντρωσης του εβραϊκού πληθυσμού που περίμενε τη μεταφορά του σε στρατόπεδο συγκέντρωσης ή/και εξόντωσης.

Το γιγάντιο σιδηροδρομικό δίκτυο, που χρησιμοποιούσαν ευσυνείδητα οι Ναζί, ήταν υπεύθυνο για τη μετακίνηση του Εβραίοι από τα γκέτο (σημεία όπου ήταν συγκεντρωμένοι όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι μιας περιοχής) έως χωράφια.

Στα στρατόπεδα, οι Εβραίοι αφαιρέθηκαν από τη μικρή περιουσία που μπορεί να είχαν ακόμη. Σε αντίθεση με τη συνηθισμένη απλοποίηση που κάνουμε όλοι, δεν ήταν όλα τα στρατόπεδα στρατόπεδα εξόντωσης, αλλά υπήρχαν εκείνα της συγκέντρωσης, της δουλειάς και της εξόντωσης ή εκείνα που εκπλήρωναν πολλά λειτουργίες.

Στα στρατόπεδα, η βαρβαρότητα αυξήθηκε αν ήταν δυνατόν και οι Εβραίοι εξοντώθηκαν συστηματικά.

Γνωρίζοντας ότι οι θηριωδίες που είχαν διαπράξει ήταν εγκλήματα και επρόκειτο να τιμωρηθούν από τους νικητές, οι Οι Ναζί προσπάθησαν να αφαιρέσουν φυσικά στοιχεία, καίγοντας έγγραφα και ακόμη και καταστρέφοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης ακέραιοι αριθμοί.

Γι' αυτόν τον λόγο ο στρατηγός Αϊζενχάουερ, αρχιστράτηγος των Συμμαχικών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Δυτικό Μέτωπο, ανάγκασε και τις δύο Αμερικανοί στρατιώτες καθώς και πολίτες από γειτονικές πόλεις για να δουν τη φρίκη του στρατοπέδου Ohrdruf, όταν αυτό ήταν απελευθερώθηκε.

Ο Αμερικανός στρατηγός αισθάνθηκε ότι μια μέρα θα υπήρχαν άτομα που θα αρνούνταν το ολοκαύτωμα, γι' αυτό ήθελε να υπάρχουν μάρτυρες και στοιχεία.

Μετά από έξι εκατομμύρια θύματα στα οποία υπολογίζεται το εβραϊκό ολοκαύτωμα, στα οποία πρέπει να προσθέσουμε Τσιγγάνους, Σλάβους, ομοφυλόφιλους και κρατούμενους άλλων εθνοτικών ομάδων ή που ήταν εκεί για οι πολιτικές τους θέσεις ή η αντίσταση στην κατοχή, θα χαθούν, πράγματι, σήμερα υπάρχουν εκείνοι που επιδιώκουν να αρνηθούν ή να ελαχιστοποιήσουν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εκεί, το ολοκαύτωμα, το shoah στο Ναί.

Και παρά το γεγονός ότι η ανθρωπότητα φαινόταν να συνωμοτεί στη μεταπολεμική περίοδο για να μην ξανασυμβεί τέτοια βαρβαρότητα, το έχουμε ξαναδεί, και πρόσφατα. Τα Βαλκάνια, ο πόλεμος στη Συρία, οι μετανάστες από την υποσαχάρια που κρατούνται έδαφος Λίβυος...

Συνεχίζουμε χωρίς μαθαίνω των λαθών μας και διαπράττοντας τις ίδιες φρικαλεότητες.

Φωτογραφία: Fotolia - Volha

Θέματα στο Shoah