Ορισμός Λογικού Εμπειρισμού / Θετικισμού

Λιλέν Γκόμεζ | Δεκ. 2021
Εκπαίδευση φιλοσοφίας

Όπως υποδηλώνει το όνομά του, είναι ένα ρεύμα που αποτελεί μέρος του παράδοση εμπειριστής, μεταξύ των σημαντικότερων εκπροσώπων του οποίου είναι ο David Hume (1711-1776). Ο λογικός εμπειρισμός αντιπροσωπεύει μια "επιστροφή στον Hume" στο βαθμό που αντιτίθεται στην παράδοση που ξεκίνησε από τον Immanuel Ο Καντ, αναλαμβάνοντας μια αντιμεταφυσική θέση: είναι δυνατό μόνο να γνωρίζουμε τι έχουμε εμπειρία. Με αυτή την έννοια, απορρίπτει τη δυνατότητα συνθετικών a priori κρίσεων, την κεντρική θέση του φιλοσοφία Καντιανή.

ο Κύκλος Η Βιέννη όχι μόνο συλλέγει το κληρονομία Εμπειριστής του Hume, αλλά επηρεάζεται από τη λογική του μαθηματικού Gottlob Frege (1848-1925) και Bertrand Russell (1872-1970), των οποίων τα μέλη λαμβάνουν τη λογική ανάλυση ως μέθοδο φιλοσοφικός. Η λογική θα καθιστούσε δυνατή τη βελτίωση της φιλοσοφίας των άλυτων φιλοσοφικών ψευδοπροβλημάτων, που επηρέασαν σε κάποιο βαθμό τον κλασικό εμπειρισμό. Από την άλλη πλευρά, επηρεάζονται από τον Ludwig Wittgenstein (1889-1951), ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το μόνο έργο της φιλοσοφίας ήταν η λογική ανάλυση των επιστημονικών λόγων.

Η επιστημονική αντίληψη του κόσμου

Στο Μανιφέστο του (1929), ο Κύκλος της Βιέννης εκφωνεί το πρόγραμμα του λογικού εμπειρισμού. Καταρχήν, η διαφορά μεταξύ των σκέψη και η μεταφυσική χρήση της γλώσσας, και η έρευνα αντιμεταφυσική των γεγονότων, δηλαδή επαληθευτισμός. ο μεταφυσική συνδέεται έτσι με τον σκοταδισμό. Με τη σειρά τους, οι λογικοί εμπειριστές αναγνωρίζουν την κληρονομιά του κλασικού εμπειρισμού, ωστόσο, απορρίπτουν την πιο «ψυχολογική» πλευρά του. και προτείνουν την αντικατάστασή της με μια θετικιστική θέση, δηλαδή με επιστροφή σε όσα δίνονται στα γεγονότα, όπως προαναφέραμε.

Στη δεύτερη περίπτωση, ο στόχος της επιστημονικής αντίληψης του κόσμου διατυπώνεται για την επίτευξη μιας ενοποιημένης επιστήμης, είναι δηλαδή να εναρμονιστούν τα επιτεύγματα μεμονωμένων ερευνητών στους διαφορετικούς τομείς της επιστήμης, κάτω από μια γλώσσα κοινός. Είναι, θα μπορούσαμε να πούμε, μια φιλοσοφική αντίδραση στον κατακερματισμό του επιστημονικού πεδίου της εποχής και στο ασύγκριτο των γλωσσών μεταξύ των διαφορετικών κλάδων.

Από εκεί προκύπτει η αναζήτηση ενός ουδέτερου συστήματος τύπων, ενός συνολικού συστήματος εννοιών, απαλλαγμένων από τα προβλήματα των φυσικών (μη επιστημονικών) γλωσσών. Ως εκ τούτου, προτείνεται μια μεταρρύθμιση της καθιερωμένης επιστημονικής γλώσσας ως μέσο για την επίτευξη αυτού του στόχου: να επιτευχθεί η ενοποίηση της επιστήμης μέσω της ενοποίησης της γλώσσας της επιστήμης. Η κατάλληλη μέθοδος για αυτό είναι η λογική ανάλυση, η οποία μας επιτρέπει να τελειοποιήσουμε τις γλώσσες όλων των μεταφυσικών προκαταλήψεων, με τέτοιο τρόπο ώστε να ανοίγει η δυνατότητα οικοδόμησης μιας εμπειρικής γλώσσας.

Με τη σειρά της, η αποσαφήνιση των παραδοσιακών φιλοσοφικών προβλημάτων μέσω της λογικής ανάλυσης οδηγεί, αφενός, στο να τα ξεσκεπάσει ως ψευδοπροβλήματα και, από την άλλη, να τα μετατρέψει σε γνήσια εμπειρικά προβλήματα, να τα υποβάλει στην κρίση του εμπειρικές επιστήμες. Έτσι, για παράδειγμα, όταν κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με τη δήλωση "δεν υπάρχει Θεός", δεν θα πρέπει να απαντήσει για την αλήθεια ή το ψεύδος της διατριβής, αλλά μάλλον "τι σημαίνει αυτή η δήλωση;

Έτσι, σε σύνθεση, το θετικισμός Η λογική στοχεύει στην επίτευξη μιας ενοποιημένης επιστήμης, μέσω μιας μεταρρύθμισης της επιστημονικής γλώσσας, μέσω της λογικής ανάλυσης. Χαρακτηρίζεται από δύο θεμελιώδη χαρακτηριστικά: είναι εμπειρικός και θετικιστικός, δηλαδή θεωρεί μόνο τη γνώση ως γνώση. εμπειρία που βασίζεται σε αυτό που δίνεται άμεσα - με αυτό καθιερώνεται το κριτήριο οριοθέτησης του επιστημονικού περιεχομένου νόμιμος-; και διακρίνεται από εφαρμογή μιας μεθόδου, δηλαδή της λογικής ανάλυσης.

Ο λογικός εμπειρισμός στην ιστορία

Αυστηρά μιλώντας, το εγχείρημα της επιστημονικής αντίληψης του κόσμου δεν υλοποιήθηκε πλήρως, αφού προοδευτικά αποκαλύφθηκε ως έργο, αλλά αδύνατο, όχι πάντα επιθυμητό. Από εδώ και πέρα ​​οι τοποθετήσεις των μελών της αποκτούσαν αποχρώσεις σχετικά με το ενδεχόμενο α καθαρά παρατηρητική γλώσσα, η οποία σε καμία περίπτωση δεν επικαλέστηκε απαράδεκτες έννοιες όπως "Μεταφυσικός".

Σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, είναι αδύνατο να ορίσουμε όλες τις έννοιες στη γλώσσα μας και, ταυτόχρονα, να τις παραπέμψουμε σε παρατηρήσιμες οντότητες μέσω της εμπειρίας. Έτσι, το εγχείρημα του λογικού εμπειρισμού μεταμορφωνόταν σε όλο το έργο των ιδρυτών του.

Βιβλιογραφία

Ernst Mach Association (2002). Η επιστημονική αντίληψη του κόσμου: ο Κύκλος της Βιέννης. Networks Vol. 9 (Αρ. 18), 105-149.