Διαφορά μεταξύ περίληψης και σύνθεσης (με παραδείγματα)

Περίληψη και Σύνθεση

ο διαφορά μεταξύ αφηρημένης και σύνθεσης Βρίσκεται στο περιεχόμενο που έχει το καθένα. Περίληψη είναι ένα κείμενο στο οποίο αναφέρονται μεταξύ άλλων τα κεντρικά σημεία ενός βιβλίου, ενός άρθρου, μιας ταινίας.

ΕΝΑ σύνθεση είναι ένα κείμενο στο οποίο δηλώνονται τα κεντρικά σημεία ενός άλλου κειμένου ή άλλου είδους παραγωγής, αλλά στο οποίο ο συγγραφέας περιλαμβάνει μια ανάλυση ή μια ερμηνεία.

Η Περίληψη και η Σύνθεση μοιάζουν στο ότι και οι δύο αναφέρουν τις κύριες ιδέες ενός άλλου κειμένου, αλλά διαφέρουν στο ότι προστίθενται περισσότερες πληροφορίες στη Σύνθεση.

Σύνοψη Χαρακτηριστικά

Πώς να κάνετε μια περίληψη;

Χαρακτηριστικά σύνθεσης

Πώς να κάνετε μια σύνθεση;

Παραδείγματα σύνθεσης και περιλήψεις

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ του Εκθετικό κείμενο για την υπερθέρμανση του πλανήτη

Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι η αύξηση της θερμοκρασίας των στρωμάτων της ατμόσφαιρας που βρίσκονται πιο κοντά στην επιφάνεια της Γης. Αυτό το γεγονός προκαλεί σημαντικές αλλαγές στους κλιματικούς κύκλους και στη σύνθεση της χερσαίας χημείας και Είναι συνέπεια της συσσώρευσης αερίων πλούσιων σε άνθρακα στην ατμόσφαιρα, που παράγει το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Αν και υπήρχε ανέκαθεν, η κλιματική αλλαγή εμφανίστηκε πιο γρήγορα από τα τέλη του 19ου αιώνα (από την αρχή της εκβιομηχάνισης). Η επιστημονική κοινότητα θεωρεί ότι η θέρμανση με μη φυσιολογικά περιθώρια είναι μάλλον ευθύνη του ανθρώπου.

Οι συνέπειες της θέρμανσης είναι το λιώσιμο των πόλων και το αιώνιο χιόνι στις κορυφές βουνά, τα οποία αυξάνουν τα επίπεδα του νερού και την ατμοσφαιρική υγρασία και δημιουργούν ένα παγκόσμιο κλιματικό σύστημα περισσότερο χαώδης. Επιπλέον, έχει οικονομικές και ανθρωπιστικές συνέπειες.

Οι λύσεις σε αυτό το πρόβλημα δεν είναι συμβατές με το τρέχον οικονομικό και καταναλωτικό μοντέλο.

Οι μεγάλες παγκόσμιες δυνάμεις έχουν ξεκινήσει ένα «πράσινο» ή «βιώσιμο» μοντέλο και έχουν θέσει το έτος 2050 ως καταληκτική ημερομηνία για να πραγματοποιήσουν αυτή τη μετάβαση.

1. Σύνθεση του Εκθετικό κείμενο για την υπερθέρμανση του πλανήτη

Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ένα φαινόμενο που έχει διάφορες αιτίες, τρομερές συνέπειες και λύσεις που δεν είναι πάντα εύκολο να εφαρμοστούν.

Αυτό το φαινόμενο συνίσταται στην αύξηση της θερμοκρασίας των στρωμάτων της ατμόσφαιρας που βρίσκονται πιο κοντά στην επιφάνεια της Γης. Πριν δεν ήταν μια γενική ανησυχία, αλλά στα μέσα του 20ού αιώνα άρχισε να είναι, όταν οι ειδικοί συνειδητοποίησαν ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου συνέβαινε.

Τα πλούσια σε άνθρακα αέρια παράγουν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και, ως εκ τούτου, την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αυτά τα αέρια και η κλιματική αλλαγή υπήρχαν πάντα, αλλά από τα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ξεκίνησε η παγκόσμια εκβιομηχάνιση, η περιβαλλοντική κατάσταση έχει επιδεινωθεί.

Η μέση θερμοκρασία της γης άρχισε να αυξάνεται στα μέσα του 19ου αιώνα και από το 1880 έως σήμερα αυξάνεται μεταξύ 0,13 και 0,22 °C κάθε δεκαετία. Επομένως, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πολύ πιθανό οι βιομηχανικές δραστηριότητες των ανθρώπων να είναι η αιτία αυτού του φαινομένου.

Οι συνέπειες αυτού του φαινομένου είναι το λιώσιμο των παγετώνων, η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, ένα κλίμα πιο χαοτικό και απρόβλεπτο παγκόσμιο κλίμα, η μείωση της καλλιεργήσιμης γης και η απώλεια ζωών σε ωκεανοί.

Οι λύσεις πρέπει να εφαρμοστούν το συντομότερο δυνατό, αλλά δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού οι εκπομπές αερίων πλούσιων σε άνθρακα θα πρέπει να μειωθούν. άνθρακα κατά 80% για να αποφευχθεί η επιδείνωση αυτού του φαινομένου, αλλά αυτό θα σήμαινε ότι το οικονομικό μοντέλο και η κατανάλωση. Σε κάθε περίπτωση, πολλές χώρες τροποποιούν σταδιακά το οικονομικό παραγωγικό μοντέλο της επικράτειάς τους.

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ του Προβληματισμός για τη ρύπανση

Πριν από περίπου 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια, συνέβη το Μεγάλο Γεγονός Οξείδωσης ή η Καταστροφή του Οξυγόνου και ήταν το προϊόν της εμφάνισης και πολλαπλασιασμός των πρώτων φωτοσυνθετικών οργανισμών, που άρχισαν να πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα με μόρια οξυγόνο. Δισεκατομμύρια χρόνια αργότερα, οι άνθρωποι και άλλα ζώα εξαρτώνται από την παρουσία αυτού του οξυγόνου για να επιβιώσουν, αλλά κάνουμε λίγα για να το διατηρήσουμε στην ατμόσφαιρά μας.

Ο κόσμος δεν ήταν προετοιμασμένος για την άφιξη των ανθρώπινων βιομηχανιών, αφού ρίχνοντας αέρια με υψηλή περιεκτικότητα άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ο άνθρωπος μεταμορφώνει γρήγορα την ατμόσφαιρά μας (το ποσοστό του οξυγόνου μειώνεται σε σχέση με άλλα αέρια και συμβαίνει αύξηση της θερμοκρασίας παγκόσμια). Για όλα αυτά, είναι πολύ πιθανό η Μεγάλη μας Ρύπανση να εξαφανίσει τα είδη που ζουν σε αυτόν τον πλανήτη.

Οι μελετητές της κλιματικής αλλαγής προειδοποιούν ότι οι εκπομπές άνθρακα πρέπει να μειωθούν σε 30 χρόνια, ώστε το νέο κλιματικό σύστημα να μην καταστεί μη αναστρέψιμο.

Η κλιματική καταστροφή πρόκειται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα διαφορετικά οικοσυστήματα και πρόκειται να υποθέσει ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα για την ανθρωπότητα, γιατί θα υπάρχει λιγότερη καλλιεργήσιμη γη στον πλανήτη, πιο άγριοι κλιματικοί κύκλοι και ωκεανοί που δεν θα μπορούν να διατηρήσουν την ίδια ποσότητα ζωντανά όντα. Ως εκ τούτου, πρέπει να ληφθούν μέτρα επειγόντως.

1. Σύνθεση του Προβληματισμός για τη ρύπανση

Η Μεγάλη Οξείδωση ή η Καταστροφή του Οξυγόνου ήταν ένα γεγονός που προκάλεσε μια βαθιά περιβαλλοντική αλλαγή γιατί πολλά είδη εξαφανίστηκαν, αλλά εμφανίστηκαν συνθετικοί οργανισμοί που πλημμύρισαν την ατμόσφαιρα του οξυγόνο. Χάρη σε αυτή την αλλαγή, άνθρωποι και ζώα μπόρεσαν να κατοικήσουν σε αυτόν τον πλανήτη.

Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν κάνει πολλά για να φροντίσει την ατμόσφαιρα που του επιτρέπει να ζήσει: με τις βιομηχανίες και Με τη μεταφορά εκπέμπονται αέρια με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα που αποτελούν το ποσοστό του οξυγόνου μείωση. Αυτή η ρύπανση προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου και, ως εκ τούτου, την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Σύμφωνα με πολλούς ειδικούς, είναι επειγόντως απαραίτητο να μειωθούν οι εκπομπές άνθρακα και η ρύπανση, επειδή η κλιματική αλλαγή πρόκειται να αλλάξει την τη λειτουργία των οικοσυστημάτων, θα δημιουργήσει οικονομικά προβλήματα, θα υπάρχουν λιγότερα γόνιμα μέρη για την παραγωγή τροφίμων και θα υπάρχουν κλιματικοί κύκλοι πιο χαοτικό.

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ του Περιγραφικό δοκίμιο για τη φύση

Η φύση είναι η κατάλληλη κατάσταση των πραγμάτων, και αυτή η σημασία της λέξης διατηρείται όταν χρησιμοποιούμε τον όρο «φύση» ως συνώνυμο του «φυσικού κόσμου», δηλαδή όταν αναφέρεται σε χώρους που δεν έχουν παρέμβει Η ανθρωπιά.

Από τη μια, οι πόλεις είναι ομοιογενείς και από την άλλη, η φύση είναι ποικίλη πολλαπλή, γεμάτη ζώα, φυτά και φυσικοχημικές διεργασίες που κρύβουν τα μυστικά της ζωής, ότι δηλαδή η φύση είναι το καταφύγιο της ΖΩΗ.

Στην πόλη, όλα ανταποκρίνονται σε έναν τρόπο δόμησης της ζωής για την επίτευξη ορισμένων στόχων. Από την άλλη, στη φύση, τίποτα δεν ανταποκρίνεται σε κανένα σχέδιο εκτός από την επιβίωση και την αναπαραγωγή. Μόνο στη φύση μπορούμε να βρούμε την πρώτη ύλη και να ανακτήσουμε την προοπτική αυτού που είμαστε.

Είναι απαραίτητο να διατηρήσουμε τη φύση, ώστε να μην δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο που είναι ακατάλληλος για πολλά είδη ζώων και φυτών και για εμάς τους ίδιους. Πρέπει να προστατεύσουμε τη φύση από τη ρύπανση, τις βιομηχανίες και την άνεσή μας για να εγγυηθούμε τη συνέχειά μας ως είδος στον πλανήτη.

1. Σύνθεση του Περιγραφικό δοκίμιο για τη φύση

Ο όρος «φύση» αναφέρεται στην κατάλληλη κατάσταση των πραγμάτων και, με παρόμοια έννοια, αναφέρεται επίσης στον φυσικό κόσμο, δηλαδή στον κόσμο που δεν έχει παρέμβει το ον ο άνθρωπος.

Η φύση είναι σημαντική γιατί εκεί βρίσκονται οι πρώτες ύλες, όπου πολλές μορφές ζωής και όπου οι άνθρωποι μπορούν να ανακτήσουν τον ορισμό της ύπαρξής τους και τον λόγο της ύπαρξής τους ύπαρξη.

Αλλά για να κατανοήσουμε τη σημασία του, είναι απαραίτητο να το διαφοροποιήσουμε από τις πόλεις. Τα τελευταία είναι ομοιογενή, σταθερά, χωρίς πολλές διαφορετικές μορφές ζωής και οργανώνονται σύμφωνα με τα ανθρώπινα συμφέροντα και σύμφωνα με τη λογική της παραγωγικότητας. Αντίθετα, η φύση είναι ποικίλη και πολλαπλή, περιέχει πολλές μορφές ζωής και οργανώνεται μόνο σύμφωνα με το σχέδιο επιβίωσης και αναπαραγωγής.

Ο φυσικός χώρος πρέπει να προστατεύεται από μόλυνση και άλλες ενέργειες του ανθρώπου ώστε να μην τον τροποποιεί, αφού εάν τροποποιεί πολλά μπορεί να μην είναι κατάλληλο για διαφορετικές μορφές ζωής και είναι απαραίτητο να διασφαλιστεί η συνέχεια του ανθρώπου σε αυτό πλανήτης.

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ του Επιχειρηματικό δοκίμιο για την τεχνολογία στην εκπαίδευση

Υπάρχει μια συζήτηση σε σχέση με την εκπαίδευση και τις τεχνολογίες πληροφοριών και τηλεπικοινωνιών (ΤΠΕ), στο ότι η UNESCO αναγνωρίζει ότι οι ΤΠΕ μπορούν να συμπληρώσουν, να εμπλουτίσουν και να μεταμορφώσουν την εκπαίδευση σε κλίμακα πλανητικός. Για αυτό, είναι απαραίτητο οι εκπαιδευτικές πολιτικές και οι παραδοσιακές εκπαιδευτικές διαδικασίες να ενημερωθούν να επωφεληθούν από τις νέες τεχνολογίες πληροφοριών και επικοινωνιών, αντί να μείνουν εκτός αυτοί.

Όμως η μάθηση που προωθείται από τις ΤΠΕ στους νέους δεν είναι μόνο αυτοδίδακτος αλλά και μη πρόσωπο με πρόσωπο. Αυτές οι εμπειρίες είναι συχνά εμβυθιστικές, εγωκεντρικές και, αν όχι σωστά αντισταθμισμένες, αλλοτριωτικές. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει η παραδοσιακή σχολική εμπειρία, η οποία δείχνει επίσης την κοινωνικοποίηση και την ομαδική εμπειρία.

Ένα σύγχρονο σχολείο πρέπει να αναγνωρίσει και να διοχετεύσει αυτή την υπερτεχνολογική γνώση για να γεφυρώσει το τεχνολογικό χάσμα και πρέπει να ξέρει πώς να χρησιμοποιεί αυτή η γνώση ως εργαλεία στην υπηρεσία της διαμόρφωσης ενός συνειδητού πολίτη, για να κωπηλατεί ενάντια στο ρεύμα του παραπληροφόρηση.

Συμπερασματικά, η ενσωμάτωση των ΤΠΕ αποτελεί ουσιαστική προϋπόθεση για την επιβίωση του σχολείου στον κόσμο και είναι η κύρια ευκαιρία που έχουμε να εκπαιδεύσουμε ψηφιακούς πολίτες προικισμένους με κριτήρια και την ικανότητα διάκριση.

Το σχολείο χρειάζεται έναν στρατηγικό συνδυασμό πρόσωπο με πρόσωπο, εικονικών και οργανωμένων τηλεπικοινωνιών για να επιτύχει καλύτερα αποτελέσματα στον ακαδημαϊκό κόσμο και στην ψηφιακή ζούγκλα.

1. Σύνθεση του Επιχειρηματικό δοκίμιο για την τεχνολογία στην εκπαίδευση

Η συζήτηση για τη σχέση μεταξύ της εκπαίδευσης των νέων, των διαδικασιών κατάρτισης και της επίδρασης της τεχνολογίας είναι πολύ παρούσα αυτή τη στιγμή. Η UNESCO υποστηρίζει ότι οι ΤΠΕ χρησιμεύουν για να συμπληρώσουν την εκπαίδευση. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο η εκπαίδευση να ενημερωθεί και να μπορεί να βελτιωθεί με την ενσωμάτωση των ΤΠΕ.

Ωστόσο, υπάρχει πρόβλημα, αφού οι διδακτικές-μαθησιακές διαδικασίες που ενσωματώνουν τις ΤΠΕ είναι αυτοδίδακτοι και μη πρόσωπο με πρόσωπο και οι νέοι μαθαίνουν να χρησιμοποιούν μόνοι τους ψηφιακά εργαλεία, χωρίς την καθοδήγηση δάσκαλος. Επομένως, χωρίς τη δέουσα προσοχή, αυτές οι πρακτικές μπορεί να είναι αλλοτριωτικές και θα ήταν το αντίθετο ενός από τους στόχους του σχολείου. για να κοινωνικοποιηθούν οι νέοι.

Η εκπαίδευση πρέπει να καθοδηγεί τη χρήση και τη μάθηση των ΤΠΕ, λαμβάνοντας υπόψη το τεχνολογικό κενό και πρέπει να καθοδηγεί τις εκπαιδευτικές διαδικασίες προς μια συνειδητή ιθαγένεια ώστε να μην υπάρχει παραπληροφόρηση. Επιπλέον, είναι απαραίτητος ο στρατηγικός συνδυασμός πρόσωπο με πρόσωπο, εικονικό και τηλεπικοινωνιών για την ενθάρρυνση της μάθησης και για την επίτευξη καλύτερων αποτελεσμάτων στον ακαδημαϊκό κόσμο και στον τον ψηφιακό κόσμο.

1. ΠΕΡΙΛΗΨΗ του Μύθος του Νάρκισσου

Ο Νάρκισσος ήταν νεαρός άνδρας και ήταν γιος της νύμφης Λιριόπης και του θεού του ποταμού Κηφίσου. Ως παιδί, η μητέρα του τον πήγε σε μια μάντισσα που της είπε ότι το αγόρι θα ζούσε πολύ, όσο «δεν γνώριζε ποτέ τον εαυτό του».

Ο Νάρκισσος μεγάλωσε και έγινε πολύ όμορφος και όλοι τον ερωτεύτηκαν. Όμως ο νεαρός ήταν ματαιόδοξος, περήφανος και σκληρός με τους θαυμαστές του. Για αυτό, τιμωρήθηκε από τους θεούς, οι οποίοι τον καταδίκασαν να ερωτευτεί τη δική του αντανάκλαση.

Μια μέρα ο Νάρκισσος κοίταξε την αντανάκλασή του στο νερό και ερωτεύτηκε τρελά τον εαυτό του. Τότε, δεν κατάφερε να χωριστεί από τις όχθες του ποταμού και παρέμεινε εκεί, προσκολλημένος στην εικόνα του, μέχρι που πέθανε. Από το χυμένο του αίμα γεννήθηκαν τα λουλούδια που ακόμη και σήμερα φέρουν το όνομά του, οι ασφόδελοι.

1. Σύνθεση του Μύθος του Νάρκισσου

Ο μύθος του Νάρκισσου είναι ένας ελληνικός μύθος που αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού άνδρα που, ματαιόδοξος και σκληρός, καταδικάστηκε να ερωτευτεί τη δική του αντανάκλαση. Αυτός ο μύθος έχει πολλές εκδοχές, όπως αυτή του Ovid ή η έκδοση του Conón. Σε κάθε περίπτωση, σχεδόν σε όλες τις εκδοχές αναδεικνύεται ο ηθικολογικός χαρακτήρας της ιστορίας.

Αυτός ο μύθος όχι μόνο εξηγεί την προέλευση του λουλουδιού Νάρκισσου, αλλά έδωσε και το όνομα μιας διαταραχής προσωπικότητας: ναρκισσισμός.

Μπορεί να σας εξυπηρετήσει: