Σημασία Αφηγηματικού Κειμένου

Ένα αφηγηματικό κείμενο είναι ένα κείμενο που χαρακτηρίζεται από την αφήγηση μιας ιστορίας, την αφήγηση γεγονότων και πλασματικών γεγονότων για την ψυχαγωγία του αναγνώστη.. ο Αφηγηματικά κείμενα έχουν την προέλευσή τους στο πέρασμα των διαφόρων παραδόσεις προφορικά σε ένα γραφικό μέσο μόλις αναπτυχθεί η γραφή. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό το είδος κειμένου αναπτύχθηκε ανεξάρτητα από τις προαναφερθείσες παραδόσεις μέχρι να φτάσει να είναι ένα εντελώς αυτόνομο φαινόμενο, όπου ένας συγγραφέας δημιουργεί το κείμενο απλώς με την εφευρετικότητά του για την ανάγνωση τρίτων. Σήμερα υπάρχουν δύο βασικά είδη αφηγηματικών κειμένων: το μυθιστόρημα και το διήγημα.

Αφηγηματικό κείμενο, παρελθόν και παρόν

Από τα αρχαία χρόνια ο άνθρωπος ένιωθε ικανοποίηση από την κατανάλωση μυθοπλασιών κάθε είδους, μυθοπλασίας που ανέφεραν περιπέτειες και διάφορες περιπέτειες. Αυτή η συγκυρία οδήγησε στην ύπαρξη ανθρώπων αφοσιωμένων στο τραγούδι ιστοριών που ήταν πολιτιστικά σημαντικές για κάθε κοινότητα. Αυτό το φαινόμενο μεταφέρθηκε ακόμη και μετά την ανάπτυξη της γραφής. Ωστόσο, με αυτό το γεγονός, πολλές από αυτές τις ιστορίες άρχισαν να αποτυπώνονται στο γραπτό επίπεδο. Ο Μεσαίωνας διατήρησε πολλά από αυτά τα κείμενα και τα έκανε γνωστά στους μεταγενέστερους. Όταν η κοινωνία άρχισε να γραμματίζεται και όταν αναπτύχθηκε το τυπογραφείο, υπήρχε μια ξεκάθαρη διαδικασία όπου η

αφηγηματικό κείμενο άνθιζε. Έτσι, άρχισαν να εκλαϊκεύουν τις ιστορίες για ένα κοινό που ήταν σε θέση να διαβάσει και που αναζητούσε την ευχαρίστηση μιας καλής ιστορίας με την ίδια ζέση όπως οι πρόγονοί τους.

Αυτός αφηγηματικό κείμενο Είχε δύο μεγάλες πτυχές, αυτή του μυθιστορήματος και αυτή του διηγήματος. Και οι δύο διακρίνονται από το μήκος και την επεξεργασία των χαρακτήρων. Με αυτόν τον τρόπο, ένα μυθιστόρημα έχει συνήθως πολύ μεγαλύτερη ανάπτυξη όσον αφορά το Χαρακτηριστικά απο προσωπικότητα των χαρακτήρων, δίνοντας έναν απολογισμό των κινήτρων τους· η ιστορία, από την πλευρά της, συνήθως εστιάζει στην ιστορία, στα ίδια τα γεγονότα.

Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι η αφηγηματικό κείμενο Είχε την κορύφωσή του τον 19ο αιώνα, όταν μεταφέρθηκε σε ένα πολύ βαθύ επίπεδο ανάπτυξης, προσπαθώντας να εξηγήσει με τις ίδιες λεπτομέρειες της ανθρώπινης φύσης, ψυχολογία, του κοινωνιολογία και βασικά των ιστορικών διαδικασιών. Με αυτόν τον τρόπο, το αφηγηματικό κείμενο ξεπέρασε το γεγονός ότι είναι απλή ψυχαγωγία και έγινε ένα φαινόμενο προβληματισμού που χρησιμοποιούσε την ψυχαγωγία για να αναφερθεί στα πιο διαφορετικά θέματα. Δυστυχώς, κατά τον 20ό αιώνα, με την εμφάνιση των οπτικοακουστικών μέσων, πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά χάθηκαν.