Σημασία της αναδιανομής του πλούτου

Ως αποτέλεσμα της εργασίας και του κεφαλαίου, αποκτάται ένα ορισμένο επίπεδο πλούτου. Αυτός ο πλούτος κατανέμεται άνισα. Σε γενικές γραμμές, μπορεί να επιβεβαιωθεί ότι υπάρχει μια μειοψηφία που έχει υψηλή ευημερία και ευρείς τομείς της πληθυσμός που έχουν περιορισμένους πόρους και μάλιστα πολύ λίγους πόρους. Ως συνέπεια αυτής της πραγματικότητας, προκύπτει η ανάγκη αναδιανομής του πλούτου με βάση κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας.

Σκοπός της είσπραξης φόρων είναι η δημιουργία μηχανισμών για δίκαιη αναδιανομή του πλούτου

Οι οικονομικοί πόροι προέρχονται από τους φόρους που πληρώνουν οι πολίτες στα κρατικά ταμεία.

Με αυτούς τους πόρους, το κράτος υλοποιεί μια διπλή δράση:

1) διατηρεί μια σειρά θεσμών και υπηρεσιών που σχετίζονται με τη δικαιοσύνη, την άμυνα, υποδομές, υγεία κ.λπ. και

2) παροχή μιας σειράς παροχών και βοήθειας ώστε όλοι οι πολίτες να έχουν πρόσβαση σε α ίσες ευκαιρίες (αυτές οι ενισχύσεις έχουν τη μορφή υποτροφιών, κοινωνικών παροχών, επιχορηγήσεων, και τα λοιπά.).

Αυτή η διπλή απόδοση του κράτους αντιπροσωπεύει τον θεμελιώδη μηχανισμό για την αναδιανομή του πλούτου. Το ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι γιατί, σε πολλές χώρες, οι κανόνες ωφελούν αυτούς που έχουν περισσότερα, με μειώσεις και πλεονεκτήματα σε σχέση με τις τάξεις που είναι σταδιακά πιο χαμηλα.

Η κρατική παρέμβαση δεν αρκεί για να επιτευχθεί δίκαιη ανακατανομή του πλούτου

Ο ρόλος του κράτους μπορεί να καλύψει κάποιες ανάγκες, αλλά είναι προφανές ότι η παρέμβασή του δεν λύνει την ανισότητα. Για το λόγο αυτό οι ίδιοι οι πολίτες οργανώνονται δημιουργώντας οντότητες διαφορετικών φύση, όπως ΜΚΟ ανθρωπιστικής βοήθειας, ιδιωτικά ιδρύματα ή κάθε είδους οργάνωση που στοχεύει να βοηθήσει όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.

Στις περισσότερες θρησκευτικές πεποιθήσεις, η ελεημοσύνη έχει ως στόχο να βοηθήσει όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη και ως εκ τούτου, είναι μια πρακτική που κατά κάποιο τρόπο έχει ως στόχο της την αναδιανομή του πλούτος.

Η ιστορική συζήτηση για το πρόβλημα

Αυτή η ερώτηση έχει προκαλέσει κάθε είδους συζητήσεις. Τον 19ο και 20ο αιώνα η κίνηση κομμουνιστικό αντιπροσώπευε μια προσπάθεια να ξεπεραστεί αυτή η κατάσταση, αλλά όταν επιβλήθηκε το κομμουνιστικό μοντέλο η επιθυμητή ανακατανομή δημιούργησε κάθε είδους προβλήματα (ελλείψεις, έλλειψη ελευθερίας, καταπίεση…).

Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν προταθεί νέες εναλλακτικές λύσεις ώστε να μειωθούν οι διαφορές μεταξύ πλουσίων και φτωχών. Οι δύο πιο σημαντικές πρωτοβουλίες είναι οι ακόλουθες:

1) οι κοινωνικές πλατφόρμες που προτείνουν το 0,7% του ΑΕΠ των εθνών να διατεθεί για βοήθεια για την ανάπτυξη και

2) το ποσοστό Tobin που προορίζεται για το σύνολο των συναλλαγές τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δημιουργούν μια συλλογή για κοινωνικούς σκοπούς.

Φωτολιά. gow27/aleutian