Η σημασία της επαναστατικής Παταγονίας του 1974

Ήταν μια εργατική διαμαρτυρία που αναπτύχθηκε στην επαρχία Santa Cruz, μεταξύ 1920 και 1921, και λόγω της σκληρής καταστολής που διέταξε η κυβέρνηση σε αυτήν, εκείνη την εποχή στα χέρια του ριζοσπάστη Hipólito Yrigoyen, έγινε το πιο τραγικό γεγονός που συνδέεται με τη διαμαρτυρία των συνδικάτων της Αργεντινής κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας δημοκρατικός.

Η πιο αιματηρή εργατική απεργία της Αργεντινής δημοκρατίας στον 20ό αιώνα

Γνωστή και ως Τραγική Παταγονία, επειδή συνέβη στην περιοχή της Παταγονίας, αφήνοντας περίπου τρεις χιλιάδες εργάτες ως υπόλοιπο, σφαγιάστηκε από τις δυνάμεις της τάξης, την ομοσπονδιακή αστυνομία και τον στρατό της Αργεντινής, που παρενέβη για να αποκαταστήσει την τάξη και τη δραστηριότητα του εργοστασίου συνελήφθη.

Η πτώση της τιμής και της ζήτησης για μαλλί επιτάχυνε την κρίση στον Μεσοπόλεμο

Η κρίση ξεκίνησε με απεργία που πραγματοποίησαν οι εργαζόμενοι αφοσιωμένοι στην παραγωγή μαλλιού λόγω των επισφαλών συνθηκών εργασίας και της εκμετάλλευσης στην οποία υπέστησαν οι εργοδότες τους.

Το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το επηρέασε σοβαρά βιομηχανία που ήταν ο κύριος εξαγωγέας μαλλιού στην Αγγλία.

Η σπάνια ζήτηση περιέπλεξε τα κέρδη των εμπόρων, των ιδιοκτητών των ράντσο, αλλά κυρίως των κερδών των εργάτες μαλλιού και αγροτικοί εργάτες που συνήθως υποφέρουν περισσότερο από τις προσαρμογές των αφεντικών που δεν θέλουν να παραιτηθούν Κέρδη.

Μια συστηματική εκμετάλλευση που ξέσπασε σε πόλεμο μεταξύ εργατών και σωμάτων ασφαλείας του Έθνους

Οι εργάσιμες ημέρες στις οποίες υποβάλλονταν ήταν ελάχιστες, 16 ώρες, πληρώνονταν με ελάχιστο μισθό που τους έκανε να υποφέρουν άθλιες συνθήκες διαβίωσης και μπορούσαν να ξεκουραστούν μόνο τις Κυριακές.

Η προαναφερθείσα κατάσταση φούντωσε τα πνεύματα των εργαζομένων που αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν με απεργία.

Ο πρόεδρος της χώρας στο άσκηση, ο Hipólito Yrigoyen, κάτω από πολύ ισχυρή εσωτερική και εξωτερική πίεση, διέταξε τις δυνάμεις ασφαλείας και τον κυβερνήτη του Εθνική Επικράτεια της Santa Cruz, Edelmiro Correa Falcón, ότι πραγματοποιούν ταχεία αποτροπή και αποκαθιστούν στην εργασία τους απεργούς.

Απόλυτα αποφασισμένοι και αφοσιωμένοι στη δράση τους, οι διαδηλωτές αντιστάθηκαν και αντέδρασαν, με λιγότερους πόρους φυσικά, και αυτό προκάλεσε μια σφαγή με χιλιάδες θύματα μεταξύ των εργαζομένων.

Δεσμοί των Εργατών με την Αναρχία και τον Κομμουνισμό

Οι διαδηλωτές ανήκαν στην Αργεντινή Περιφερειακή Ομοσπονδία Εργατών (FORA), που γεννήθηκε το 1901, και η οποία είχε σημαντική επιρροή μέχρι τη δεκαετία του 1930.

Σήκωσε τη σημαία του αναρχοκομμουνισμού, ενός ρεύματος που προωθούσε την εξάλειψη του κράτους, της μισθωτής εργασίας, της ιδιωτική ιδιοκτησία, και αντί αυτού πρότεινε στους εργάτες να κατέχουν τα μέσα παραγωγής και να τα μοιράζονται.

Στη Santa Cruz, η FORA, εκείνη την εποχή, είχε υποκατάστημα στην πόλη Río Gallegos, υπό τη διεύθυνση του Antonio Soto, ο οποίος ήταν αυτός που συγκέντρωσε και διοχέτευσε την αξίωση στις αρχές.

Η άρνηση να ακούσει τους ισχυρισμούς τόνιζε το δράμα

Μεταξύ των αιτημάτων που ζήτησαν: περισσότερο χώρο για ξεκούραση, όχι δουλειά τα Σάββατα, να έχουν ένα πακέτο κεριά, ελάχιστος μισθός 100 πέσος, βελτίωση του σιτηρεσίου και αποδοχή του FORA ως αντιπροσώπου ένωση.

Η Αγροτική Εταιρεία αρνήθηκε να ανταποκριθεί στα αιτήματα και η γενική απεργία ήταν γεγονός.

Στον εξαναγκασμό που άσκησαν οι αρχές εναντίον των διαδηλωτών, απάντησαν με τον ίδιο τρόπο και πραγματοποίησαν σοβαρές επιθέσεις κατά της αστυνομίας, των ιδιοκτητών γης και των οικογενειών τους.

Καθώς η σύγκρουση και η βία προχωρούσαν, έγινε προσπάθεια να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των μερών που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ και η σύγκρουση των συνδικάτων παρέμεινε τεταμένη για πολλούς μήνες.

μια κινηματογραφική ιστορία

Το γεγονός, εκτός από την τραγωδία που αντιπροσώπευε, παρέμεινε παρόν μεταξύ των Αργεντινών των επόμενων γενεών λόγω των αναψυχής που είχε τόσο στην βιβλιογραφία όπως στις ταινίες.

Ο συγγραφέας και ιστοριογράφος Ο Αργεντινός Osvaldo Bayer δημοσίευσε την ιστορία σε πολλούς τόμους στο Los vengadores de la Patagonia trágica, μεταξύ 1972 και 1974.

Και το 1974 κυκλοφόρησε η ταινία La Patagonia rebelde, με πρωταγωνιστές τους Federico Luppi, Héctor Alterio, Pepe Soriano και Luis Brandoni, βασισμένα σε σενάριο του Héctor Olivera (επίσης σκηνοθέτη), του Fernando Ayala και του ίδιου Bayer.