Σημασία των αβιοτικών παραγόντων

Σερένα Κουόγκι
Τίτλος Καθηγητή Βιολογίας

Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός εντελώς απαραίτητων στοιχείων, ουσιών και περιστάσεων από τις οποίες εξαρτάται η ζωή, σε αυτό το είδος Οι απαιτήσεις ονομάζονται αβιοτικοί παράγοντες, δεδομένου ότι δεν είναι ζωντανοί οργανισμοί, αλλά οι εμπλεκόμενοι φορείς πάνω τους και αυτό με τη σειρά του μπορεί να συνεχίσει να διατηρείται ανεξάρτητα από το πρώτο, ενώ η αντίστροφη εξίσωση θα ήταν αδύνατο. Μεταξύ των πιο ουσιαστικών αβιοτικών παραγόντων πρέπει να ληφθούν υπόψη: 1) οι άμεσοι πρωταγωνιστές των διαφόρων βιογεωχημικών κύκλων. 2) κλιματικά φαινόμενα όπως η θερμοκρασία. και 3) περιβαλλοντικά, είτε σε μεγάλη είτε σε μικρή κλίμακα, όπως το φως. Έτσι, για παράδειγμα, το νερό, το φως, ο αέρας και/ή τα μεταλλικά άλατα είναι απαραίτητα στο περιβάλλον μας. και είναι ότι χωρίς αυτούς τους παράγοντες, η ζωή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί στον πλανήτη μας, γιατί χάρη σε αυτούς τα κύτταρα του σώματός μας και τα υπόλοιπα ζωντανά όντα, μπορεί να αυξηθεί και να επιβιώσει.

Είναι παράδοξο ότι αυτοί οι τύποι παραγόντων είναι απαραίτητοι για τη ζωή, αφού η αλήθεια είναι ότι όλοι είναι αδρανείς, δεν έχουν ζωή από μόνοι τους. Ωστόσο, χωρίς αυτά, το βιοτικοί παράγοντες Ούτε αυτοί μπορούσαν να επιβιώσουν. Αν κοιτάξουμε το νερό, για παράδειγμα, και δώσουμε προσοχή στο γεγονός ότι το ανθρώπινο σώμα του ανθρώπινο ον Έχει το 65% του, θα καταλάβουμε τη συνάφειά του. Το νερό είναι επίσης το ιδανικό μέσο για τη μετάδοση των θρεπτικών συστατικών και τη σύνθεση των ενώσεων. Χωρίς αυτό, οι πιο απλές ζωτικές λειτουργίες δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, οπότε θα πεθαίναμε. Έτσι, είναι λιγότερο περίεργο ότι ένα άτομο μπορεί να αντέξει περισσότερο χωρίς να φάει παρά χωρίς να πιει. Είναι αλήθεια ότι πολλοί οργανισμοί είναι σχεδιασμένοι να διαρκούν για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να καταπίνουν νερό. Οι οργανισμοί συνηθίζουν να ζουν σε ακραίες καταστάσεις στις οποίες αυτός ο παράγοντας δεν είναι άφθονος. Ακόμα κι έτσι, όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί το χρειάζονται, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό.

Το φως είναι ένας άλλος απαραίτητος αβιοτικός παράγοντας για τη ζωή. Ας σκεφτούμε τον κόσμο των φυτών. και είναι ότι χωρίς αυτήν, η φωτοσύνθεση δεν μπορούσε να γίνει. Χωρίς αυτή τη φωτοσύνθεση, τα φυτά θα πέθαιναν και, ως εκ τούτου, η τροφική αλυσίδα θα επηρεαζόταν πλήρως, τερματίζοντας ακόμη και τη ζωή όλων των ζωντανών όντων στον πλανήτη. Από μια απλοϊκή σκοπιά, αφού ο αέρας έχει πολλές άλλες λειτουργίες και ενώσεις, χωρίς το οξυγόνο που περιέχει δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε. Τα περισσότερα ζωντανά πράγματα χρειάζονται οξυγόνο για να επιβιώσουν. Όταν το αναπνέουμε, αποβάλλουμε το διοξείδιο του άνθρακα που απορροφάται από τα φυτά για να πραγματοποιήσει την ήδη ονομασμένη φωτοσύνθεση. Από την πλευρά τους, τα μεταλλικά άλατα, ένας αβιοτικός παράγοντας που δεν θα μπορούσαμε χωρίς κανένα από τα δύο. Τα διαφορετικά ορυκτά άλατα ρυθμίζουν έναν ατελείωτο αριθμό καθοριστικών πτυχών στους ζωντανούς οργανισμούς. Έτσι, χάρη σε αυτά μπορούμε να ρυθμίσουμε πτυχές όπως τα ενζυμικά συστήματα ή ακόμα και να ελέγξουμε την πήξη του αίματος.

Όλες αυτές οι εκτιμήσεις μπορούν να υποβληθούν μέσω ειδικών μελετών σε ένα συγκεκριμένο οικολογικό τμήμα, όπως π.χ για παράδειγμα, μια συγκεκριμένη καλλιέργεια ή ως μέρος των βασικών πτυχών από τις οποίες εξαρτάται όλη η βιολογική ποικιλότητα του πλανήτη, για την πραγματοποίηση προβλέψεων ή την ανάλυση των φαινομένων που συνδέονται άμεσα με τις διάφορες στιγμές της ιστορίας του ΖΩΗ.

Όταν το εξωτερικό επηρεάζει

Η επιβίωση ενός οργανισμού δεν εξαρτάται μόνο από τις δικές του οργανικές συνθήκες, αλλά μάλλον αυτές σε φυσιολογικό επίπεδο εξαρτώνται αυστηρά από έναν μεγάλο αριθμό εξωτερικών μεταβλητών που καθορίζονται από τη διαθεσιμότητα, τόσο σε ποιότητα όσο και σε ποσότητα, των απαραίτητων πόρων προς ικανοποίησή τους, βρίσκοντας ανάμεσά τους και τα δύο μοριακά συστατικά, όπως το νερό και το οξυγόνο, χωρίς τα οποία όλα τα υπόλοιπα Οι μεταβολικές δραστηριότητες δεν θα ήταν δυνατές, όπως οι συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας και φωτός στις οποίες είναι προσαρμοσμένο κάθε είδος ιδιαιτερος.

Οι εξελικτικές διαδικασίες καθενός από τα είδη με αυτή την έννοια, αναπτύχθηκαν ανάλογα με τις ευκαιρίες που είχαν να εκμεταλλευτούν αυτούς τους παράγοντες, χωρίς Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε σταδιακά και αναλογικά, προκειμένου να επιτραπεί η επικράτηση της απαραίτητης ισορροπίας τόσο μεταξύ των ειδών όσο και μεταξύ τους. και των υπαρχόντων αβιοτικών παραγόντων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία οικοσυστημάτων ως ένα πραγματικά αυτοσυντηρούμενο και βιώσιμο μοντέλο ζωής διαχρονικά, με το οποίο εγγυώνται την επιβίωση όλων των ειδών, υπό δυναμικές που επιτρέπουν την εξασφάλιση της αποτελεσματικότερης δυνατής διαχείρισης των πόρων, ωστόσο, παρ' όλα αυτά γήινη ευτυχία, υπάρχουν επίσης φυσικά παράγοντες διαταραχής που μπορούν να καταστρέψουν σε μια στιγμή ολόκληρη την εδραιωμένη ισορροπία, καθώς είναι οι πιο συνηθισμένοι και συχνοί κλιματικοί παράγοντες όπως μεγάλες πλημμύρες, τυφώνες, σεισμοί και πυρκαγιές, ωστόσο, αυτή η ευημερία φαίνεται να είναι μεταδοτική ιδιότητα, καθώς σε περισσότερες ή Σε λιγότερο χρόνο, τα οικοσυστήματα που επηρεάζονται από αυτά τα φαινόμενα μπορούν σταδιακά να ανακάμψουν ως συνέπεια της εξισορρόπησης που διεγείρεται από αβιοτικούς παράγοντες. περιβάλλον σε μεγαλύτερη κλίμακα.

Ζώντας σε άψυχη ύλη

Λόγω της άμεσης σχέσης μεταξύ των έμβιων όντων και των αβιοτικών παραγόντων, η συνεκτίμησή του μεταξύ των δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται για τη συντήρηση των Η ανθρωπότητα αυξάνεται, έτσι έχουν γίνει το βασικό σημείο που επιτρέπει ακόμη και τη βελτιστοποίηση των πόρων που απαιτούνται για τη δημιουργία λειτουργίες όπως η γεωργία και η εκτροφή των ειδών που μας χρησιμεύουν τόσο ως τροφή όσο και για λιγότερο σχετικούς σκοπούς, όπως συνθέσεις λουλουδιών στις ημερομηνίες ειδικές προσφορές.

Από την άλλη πλευρά, μεταξύ των αβιοτικών παραγόντων, κατέστη δυνατή η απόκτηση μιας μεγάλης πηγής φυσικών πόρων που υποστηρίζουν κυρίως την πρόοδο τεχνολογία, καθιστώντας βασική πηγή στοιχείων στα οποία στηρίζεται το οικονομικό σύστημα των εθνών, ανάλογα με το βαθμό χρήση που καθορίζει το καθένα από αυτά και ανάλογα με την ποσότητα και τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να αποκτήσουν τους εν λόγω πόρους μέσα στους δικούς τους εδάφη.

Οι εύθραυστες περιβαλλοντικές αλλοιώσεις

Όπως πρέπει να υποτεθεί, η υπάρχουσα εξάρτηση μεταξύ των έμβιων όντων και των συγκεκριμένων αβιοτικών παραγόντων του δικού τους περιβάλλοντος οδηγεί σε την ευπάθεια στις αλλαγές που μπορεί να έχουν αυτά, υποβάλλοντας το είδος σε διαφορετικό βαθμό, επειδή μερικά είναι ίσως πιο ανθεκτικά από άλλα, σε καταστροφικές συνέπειες που σε πολλές περιπτώσεις καταφέρνουν να κατευθύνουν και τα ελάχιστα είδη άμεσα προς την εξαφάνισή τους. πλεονεκτεί.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το φαινόμενο, οι διαταραχές που προκαλούνται από αβιοτικούς παράγοντες σε μεγάλη κλίμακα σε ολόκληρο τον πλανήτη, ως συνέπεια της ανθρώπινης δράσης και της οι επακόλουθες κλιματικές αλλαγές, γίνονται πηγή απειλής για τη ζωή στη γη, δημιουργώντας μεταξύ των απαντήσεων των άμεσων ενεργειών την επικρατούσα ανάγκη για μελέτη και έλεγχος καθενός από αυτούς τους παράγοντες, με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι δυνατή η θέσπιση ρυθμιστικών μέτρων σε συγκεκριμένους τομείς, τα οποία επιτρέπουν τη σταδιακή διόρθωση των διαταραχές που προκαλούνται.

βιβλιογραφικές αναφορές

Alday, J. σολ. (2011). Επίδραση αβιοτικών παραγόντων στην πρώιμη αναβλάστηση μετά από υδροσπορά των αποβλήτων άνθρακα. Οικοσυστήματα, 20(2-3).

Lehninger, Α. (1977). Βιοχημεία. 2η Έκδοση. Πόλη της Αβάνας, Κούβα. Εκδοτική Άνθρωποι και Εκπαίδευση.

Μάθιους, Γ. et al. (2005). Βιοχημεία. 3η Έκδοση. Μαδρίτη, Ισπανία. Pearson–Addison Wesley.

Sangüesa-Barreda, G., et all. (2015). Ο ρόλος των βιοτικών παραγόντων και της ξηρασίας στην αποσύνθεση των δασών: συνεισφορές από την δενδροοικολογία. Ecosystems, 24(2), 15-23.

Βίλα, Γ. (1996). Βιολογία. 8η Έκδοση. Μεξικό. McGraw-Hill.