Η σημασία της Μεσογείου

Είναι ένα από τα πιο πολύτιμα υδάτινα σώματα στον πλανήτη μας επειδή είναι μέρος των ασιατικών, ευρωπαϊκών, και αφρικανοί, και για να είναι για αυτούς, από τους θρυλικούς χρόνους μέχρι σήμερα, μια κορυφαία περιοχή έντονων και καρποφόρος συναλλαγές εμπορική και πολιτιστική.

Τα νερά της δεν λούζουν μόνο τις ακτές της Ευρώπη, αλλά είναι και σύνδεση αυτής της ηπείρου με Αφρική, και επιτρέπει επίσης την επίτευξη έως Ασία, που καταλήγει στη δυτική πλευρά του στο Ατλαντικός Ωκεανός, αν και συνήθως θεωρείται ως υδάτινο σώμα ανεξάρτητο από αυτό, λαμβάνοντας έτσι το όνομά του που δηλώνει ότι περιβάλλεται από ξηρά.

Στην αρχαιότητα όπου το Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν μια παγκόσμια δύναμη, αυτή η περιοχή ήταν γνωστή ως Mare Nostrum, αφού σε πλήρη εξέλιξη όλες οι ακτές που έλουζαν τα νερά του ρεύματος Μεσόγειος θάλασσα βρίσκονταν υπό την εξουσία τους, αν και η αλήθεια είναι ότι αυτή η περιοχή ήταν ήδη η δύναμη μεγάλων αρχαίων πολιτισμών, όπως ο Φοίνικες που το χρησιμοποίησαν για να ανταλλάξουν την πείρα τους αγγειοπλαστική και αμπελουργία, όντας το τελευταίο όπου ξεχώρισαν ευρέως.

Μια άλλη από τις μεγάλες δυνάμεις του παρελθόντος, η Αρχαία Ελλάδα, είχε στο Μεσόγειος θάλασσα και όλες οι ελληνικές θάλασσες που κυλούσαν εκεί όχι μόνο πηγή έμπνευσης για την φιλοσόφων που διέσχισε τις ακτές της, αλλά και τη γεωγραφική θέση της Μύθοι και θρύλοι του οποίου οι πρωταγωνιστές είχαν μάχες, ακόμη και μυθολογικά όντα που κατοικούσαν στο βάθος των νερών του.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η περιοχή αυτή τράβηξε την προσοχή του Μουσολίνι, ο οποίος προσπάθησε να την κυριαρχήσει, δεδομένων των στρατηγικών πλεονεκτημάτων της. Από την πλευρά της, η Μεγάλη Βρετανία φάνηκε να είναι υπεύθυνη για την Ανατολική Μεσόγειο από την παρουσία της στην Αίγυπτο και η Γαλλία επικράτησε στον Δυτικό χώρο.

Κύρια εμπορική και πολιτιστική διαδρομή του πλανήτη

Η εμπορική του αξία υπήρξε αφορμή για αιματηρές διαμάχες σε όλη την ιστορία και το «σπίτι» που είδε ακμάζουν στους πιο εξαιρετικούς πολιτισμούς της δυτικής ιστορίας: Ελλάδα, Ρώμη, Αίγυπτος, μεταξύ των οι υπολοιποι.

Σημείο τουριστικού ενδιαφέροντος και έμβλημα βιοποικιλότητας

Στεγάζει σχετικά λιμάνια: Βαλένθια, Γένοβα, Βενετία, Βαλεαρίδες Νήσους, Βαρκελώνη, Λιβόρνο, Σαντορίνη, μεταξύ άλλων, παρέχοντας σε αυτές τις πόλεις τουριστικά οφέλη μοναδικοί, ασφαλείς και υποχρεωτικοί προορισμοί για πολλά κρουαζιερόπλοια που διέρχονται από εκεί, συν τα προαναφερθέντα πλεονεκτήματα για την εμπορευματοποίηση τοπικών προϊόντων και αλλοδαποί

Ο τουρισμός το επιλέγει και στρέφεται μαζικά στις ακτές του λόγω του ασυναγώνιστου κλίματος που προσφέρει: πολύ ήλιο και εύκρατες θερμοκρασίες που σας επιτρέπουν να περάσετε πολλές ώρες στις παραλίες της, που ξεχωρίζουν και για την παρουσίαση τοπίων ονειρική.

Το χαρακτηριστικό γαλαζωπό χρώμα των νερών του το κάνουν μοναδικό και έχουν προικίσει τις ακτές του με μια πρωτότυπη ομορφιά, ειδικά στα ελληνικά και κροατικά νησιά.

Εισάγεται σε μια περιοχή αναφοράς ως προς βιοποικιλότητας για την οποία η ποικιλία της χλωρίδας και της πανίδας της είναι φανταστική.

ανεύθυνη ανθρώπινη εισβολή

Αν και υπάρχει νομοθεσία που ρυθμίζει τη διατήρησή του, δεν εξαιρείται από φυσικές και ανθρώπινες εχθροπραξίες που επηρεάζουν σε ολόκληρο τον πλανήτη: ρύπανση, υπερθέρμανση του πλανήτη, υπεραλίευση και εξαιρετικά καταστροφικές πρακτικές σε αυτό έννοια.

Η αλιευτική δραστηριότητα έχει πολλαπλασιαστεί φαινομενικά και ξεπερνά αυτά που υποστηρίζουν τα νερά.

Ο απρόσεκτος τουρισμός και οι βιομηχανικές δραστηριότητες έχουν αυξήσει τα επίπεδα μόλυνσης των νερών του.

Από την πλευρά του, αυτός κλιματική αλλαγή αύξησε το βαθμό αλατιού και τη θερμοκρασία του νερού.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτός ο νέος αιώνας πρόσθεσε ένα νέο πρόβλημα σε αυτά που αναφέρθηκαν: το ανθρωπιστικό.

Η μεταναστευτική κρίση που πλήττει την Ευρώπη είναι η πιο σημαντική από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και φαίνεται να μην έχει τέλος αυτή τη στιγμή, ούτε πολιτικές λύσεις.

Μια θάλασσα από τραγωδίες μεταναστών

Η Μεσόγειος Θάλασσα είναι συχνά η σκηνή τραγικών ιστοριών μεταναστών που φεύγουν από τον πόλεμο και την πείνα, και οι οποίοι επίσης πεθαίνουν κατά την απόπειρα διαφυγής τους.

Και για άλλη μια φορά η πολιτική συμπεριφέρεται με κακία και αδιαφορία μπροστά σε μια τρομερή μάστιγα.

Την εβδομάδα της 23ης Ιουνίου 2018, σημειώθηκε περίπτωση πλοίου, στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 200 μετανάστες, στο οποίο δεν επετράπη να είσοδος ούτε στη Μάλτα ούτε στην Ιταλία, παραμένοντας εγκλωβισμένος σε ένα πολιτικό κενό αδιαφορίας για την αγανάκτηση των προστάτων του ανθρώπινα δικαιώματα.

Ακριβώς, η Ιταλία εκθέτει και διατηρεί τη θέση της με μια τέτοια απόφαση, που αντιστοιχεί στην κυβέρνηση του Sergio Mattarella, η οποία ανέλαβε την πρώτη Ιούνιος 2018, κρατώντας ένα ισχυρό υπερεθνικιστικό και ξενοφοβικό μήνυμα, χωρίς να προσπαθεί να βρει λύσεις σε μια κρίσιμη κατάσταση που επαναλαμβάνεται.

Έτσι, ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης που στην αρχή έδειξε να είναι ανθρώπινο απέναντι στο πρόβλημα, δίνοντας καταφύγιο και ευκαιρίες σε αυτούς τους ανθρώπους, σήμερα επιδεικνύει ανοιχτά τη δυστυχία και την έλλειψη ανθρωπιάς του.