Σημασία της κυριαρχίας

Ο ορισμός της κυριαρχίας μας λέει για την ελευθερία ενός λαού πάνω από όλα.- Εννοιολογικά ορίζουμε την κυριαρχία ως το δικαίωμα που έχει ένας λαός ή ένα έθνος να μπορεί να επιλέξει την κυβέρνησή του, παρεμβαίνοντας επίσης στη δημοσίευση των νόμων και σεβασμός του ιδίου σε αυτό που είναι γνωστό ως Εθνική Επικράτεια, αυτό είναι η δικαιοδοσία του ίδιου και η εφαρμογή των διαφορετικών του Κανονισμοί.

Η κυριαρχία, ωστόσο, δεν περιορίζεται στην ικανότητα λήψης αποφάσεων για πολιτικά ζητήματα, αλλά επεκτείνεται σε ζητήματα όπως το κατοχή εδάφους που θεωρείται κυρίαρχο, η απόφαση για οικονομικά ζητήματα που μπορούν να ψηφιστούν ή να δημοψηφιστούν μεταξύ του συνόλου πόλη.

Επίσης σε πολιτιστικά και ιδεολογικά θέματα μπορούμε να βρούμε την έννοια της κυριαρχίας όταν μιλάμε για έναν λαό που δεν επιτρέπει την είσοδο της περίφημης παγκοσμιοποιητικής εισβολής και την υπερασπίζεται παραδόσεις και πολιτιστικά φαινόμενα. Με άλλα λόγια, κυριαρχία είναι η ικανότητα ενός λαού να αποφασίζει για τον εαυτό του χωρίς να επιτρέπει την παρέμβαση άλλων λαών, ηγεμόνων ή συμμαχιών που μπορεί να τον επηρεάσουν.

Προέλευση της έννοιας της κυριαρχίας και στοχαστές που τη διαμόρφωσαν διαχρονικά

Η αντίληψη αυτή γεννιέται σωστά από την προέλευση του Δικαίου, λαμβάνοντας υπόψη ως τέτοια την άσκηση των νόμων, την εφαρμογή τους σε καθορισμένο πλαίσιο και τη μορφή της εκτέλεσης του ιδίου, έχοντας ως ανάγκη την Εδραίωση Κυριαρχίας, απορρέοντας επομένως τη δράση της Εξουσίας που επιτρέπει να δώσει ρόλο Δικαιωμάτων και Υποχρεώσεις για αυτούς. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε λοιπόν ότι η κυριαρχία νοείται από το νομικό πλαίσιο ότι α Σύνταγμα ή ένα σύνολο νόμων δίνει σε έναν αυτοκαθορισμένο λαό να παίρνει αποφάσεις για τα προβλήματά του χωρίς να παρεμβαίνει κανένας εξωτερικός παράγοντας σε αυτά.

Ο κλασικός ορισμός που έκανε ο Jean Bodin καθιερώνει ως τέτοιο τη Διαρκή και Απόλυτη Εξουσία που διαθέτει μια Δημοκρατία ως μορφή διακυβέρνησης, δίνοντας στον εαυτό της για μια περίπτωση την εξουσία να πάρει Οι αποφάσεις, εκτός από το ότι μπορούν να εκδίδουν νόμους χωρίς να εξαρτώνται από ξένους νόμους που δημιουργούνται και εκδίδονται από φορείς ξένους προς το έθνος, με σαφή εξαίρεση το Φυσικό Δίκαιο (ονομάζεται επίσης δίκαιο Θεϊκός)

Οι πρώτες αντιλήψεις περί κυριαρχίας προέρχονται από εποχές πολύ πριν από το Ρωμαϊκό Δίκαιο και ακόμη και το Κανονικό Δίκαιο, θέτοντας τα θεμέλιά του στην εποχή του τον Μεσαίωνα, στον οποίο συζητήθηκαν τρεις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες ήταν οι μεγάλες αυτοκρατορίες, η εμφάνιση Φεουδάρχων και από την άλλη η Εκκλησία, έχοντας σε μικρότερο βαθμό τη συμμετοχή εταιρειών που υποβάλλουν προσφορά για την άσκηση διαφορετικών κανονισμών σύμφωνα με τα δικαιώματα όπου επιδίωκαν την Άσκηση Μπορώ.

Κυριαρχία επί μοναρχίας και κυριαρχία επί δημοκρατίας

Αν και αναφέραμε τη Δημοκρατία ως παράδειγμα κυβέρνησης που έχει την κυριαρχία της, είναι επίσης δυνατό να βρεθεί αυτή η έννοια στις Απόλυτες Μοναρχίες, που βρέθηκε ως άσκηση του ίδιου προς τον Βασιλιά ή Μονάρχη, όντας για το λόγο αυτό αντιμετωπίζεται με το όνομα Κυρίαρχος, ακόμη και ως συνώνυμο του ίδιου.

Σε αντίθεση με αυτό, και μέσω της ψηφοφορίας ως άσκησης του Δημοκρατικού Συστήματος, θεωρείται ότι η κυριαρχία ανήκει ακριβώς στον λαό, ενισχύοντας αυτή την έννοια στο πλαίσιο του μεθοδολογία της Καθολικής ψηφοφορίας και των νόμων που υποστηρίζουν και προστατεύουν την Δημοκρατία.

Σε οποιαδήποτε από τις δύο περιπτώσεις, τόσο στη μοναρχική όσο και στη δημοκρατική μορφή, η κυριαρχία μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση όταν δύο έθνη ή λαοί πηγαίνουν σε πόλεμο και αυτό προϋποθέτει την προέλαση του ενός έναντι του άλλου, δηλαδή την προσωρινή ακύρωση της κυριαρχίας ενός πόλη. Στην πράξη, οι εταιρείες είναι πολύπλοκες και δύσκολα ελεγχόμενες και συχνά συμβαίνει να μην είναι διεθνώς αναγνωρισμένα δικαιώματα γίνονται πλήρως σεβαστά και η βούληση των πλέον. Αυτό συμβαίνει κάθε φορά που ένα έθνος αποφασίζει να εισβάλει στην επικράτεια ενός άλλου έθνους, είτε είναι στρατιωτικά, οικονομικά ή πολιτιστικά.

Σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε για εισβολή και ακύρωση κυριαρχίας, ένα σοβαρό πρόβλημα που σημαίνει την έναρξη ενός πολέμου ή έντασης μεταξύ δύο χωρών. Αν και αυτές οι συμπεριφορές καταδικάζονται συχνά διεθνώς, η πραγματικότητα είναι ότι αποτελούν μέρος της ίδιας της πολυπλοκότητας του να είσαι άνθρωπος και θα πρέπει να μπορέσει να θεσπίσει πλαίσια σεβασμού των διεθνών νόμων που επιδιώκουν την υπεροχή της κυριαρχίας όλων των εδαφών του πλανήτη.

Εικόνες: iStock. Katarzyna Bialasiewicz / Eduardo Luzzatti