Σημασία των κειμένων

Διαβάζουμε δεκάδες κείμενα την ημέρα: τα νέα από την εφημερίδα, ένα βιβλίο που μας αρέσει, τους υπότιτλους μιας ταινίας Είναι στα αγγλικά και δεν το καταλαβαίνουμε παρά μόνο αν έχουμε τη βοήθεια των γραμμάτων, μια συνταγή μαγειρικής, ένα φυλλάδιο φαρμάκων, και τα λοιπά. Όλα αυτά είναι κείμενα, όχι μόνο αυτά που βρίσκονται μέσα σε ένα βιβλίο, είτε είναι φανταστικό είτε όχι. Τι είναι λοιπόν αυτό που χαρακτηρίζει βασικά ένα κείμενο;

Πρώτα απ 'όλα, ότι είναι ένα σύνολο επεκτάσεων λέξεων που περιέχει πολλές προτάσεις (οι προτάσεις χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη σημεία στίξης, σε αυτήν την περίπτωση, το σημείο καθορίζει το τέλος του και η χρήση κεφαλαίων γραμμάτων μετά από αυτό, δηλώνει την αρχή μιας άλλης πρότασης). Αυτές οι προτάσεις, για να σχηματίσουν ένα κείμενο, πρέπει να έχουν μια συνοχή μεταξύ τους που να μας επιτρέπει να καταλαβαίνουμε τι είναι το κείμενο που διαβάζουμε. Ομοίως, αυτό το κείμενο πρέπει επίσης να έχει συνοχή, που είναι η σωστή χρήση του λεξιλογίου και της γραμματικής που του επιτρέπει να γίνει ακόμα καλύτερα κατανοητό.

Το κείμενο ορίζεται ως α γραπτό λόγο, που μπορεί να μετατραπεί ακόμη και σε προφορικό λόγο χρησιμοποιώντας το Γλώσσα, όπως όταν διαβάζουμε μια παράγραφο της είδησης δυνατά για να ακούσει κάποιος άλλος, όταν μπαίνει στο σχολείο συνήθως διαβάζεται ένα βιβλίο ή όταν κάποιος απαγγέλλει έναν στίχο ενός ποιήματος σε μια πράξη σχολείο.

Το κείμενο, περιέχει σύμβολα που είναι τα γράμματα, το οποίο μπορεί να γίνει κατανοητό και να ερμηνευτεί μέσω μιας κοινωνικής σύμβασης που επιτρέπει σε άτομα από την ίδια κοινότητα να κατανοήσουν το κείμενο. το αλφάβητο ή αλφάβητο είναι το πρότυπο του Γραφή κατέχεται από όλους τους ανθρώπους που μιλούν την ίδια γλώσσα και επιτρέπει την κατανόηση των κειμένων.

Τα κείμενα που έχουν σημαντική προέκταση, όπως είναι η περίπτωση μιας είδησης στο α εφημερίδα, έχουν ένα βασική δομή που περιλαμβάνει τουλάχιστον: αρχή ή παρουσίαση της γενικής ιδέας, ανάπτυξη ιδεών (μπορούν να παρασχεθούν παραδείγματα, συγκρίσεις, φόντο, παραπομπές κ.λπ.) και ένα τέλος, που είναι το τυπικό «τέλος» του κειμένου. Αυτό σε υψηλότερο επίπεδο, όπως και στην περίπτωση των μυθιστορηματικών βιβλίων, έχει επίσης παρόμοια δομή, αν και φυσικά, με διαφορετικά στυλ ανάλογα με το είδος του κειμένου που μιλάμε. Το κείμενο μπορεί να γίνει κατανοητό τόσο γραμματικά όσο και με την έννοια του όσο ο συγγραφέας και ο αναγνώστης μοιράζονται, μεταξύ άλλων, τις ίδιες γλωσσικές δεξιότητες (ιδιαίτερα τη γλώσσα) και το ενδιαφέρον για το θέμα.