Σημασία της Ανατομίας

Τα φυσικά χαρακτηριστικά του σώματος ενός ζωντανού όντος είναι, στο σύνολό του, ο καθοριστικός παράγοντας στην ανάπτυξη που μπορεί να έχει στην περιβάλλον, αλλά, με τη σειρά τους, γίνονται το άθροισμα των συνεπειών που έχει αφήσει το ίδιο περιβάλλον σε όλη την εξελικτική διαδικασία του είδος. Με την πρώτη έννοια, συναντά την ανατομία που αποτελεί τα περισσότερα από τα φυσικά χαρακτηριστικά των ζωντανών όντων λειτουργικά με τους εξής ρόλους: 1) υποστήριξη ολόκληρης της μάζας του σώματος, συμπεριλαμβανομένων των οργάνων και υγρά? 2) εξειδικευμένη διάθεση για κινητικές δεξιότητες και ευελιξία σώματος. και 3) προσφέρει ένα σύστημα προστασίας από περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τόσο φυσικές όσο και χημικές, που μπορεί να αποτελούν απειλή για το άτομο· ενώ ιδωμένο από τη δεύτερη οπτική γωνία, γίνεται μια θαυμάσια πηγή ιστορικής γνώσης για το πώς ήταν κάθε ένα από τα είδη ανάπτυξη των αλλαγών τους με την πάροδο του χρόνου και πώς παρόμοια φαινόμενα και μετασχηματισμοί θα μπορούσαν να συμβούν σε διαφορετικά είδη, στο ίδιο ή σε διαφορετικά στιγμές, γεγονός που επέτρεψε επίσης την ανάπτυξη ενός συστήματος για την ταξινόμηση των διαφόρων μορφών ζωής, το οποίο είναι γνωστό ως ταξινομία.

φυσική κίνηση

Η φυσική δομή των έμβιων όντων, είτε τμηματοποιημένη είτε όχι, προσαρμόζεται εξελικτικά στις ιδιαίτερες συνθήκες του περιβάλλοντος στο οποίο εμφανίζεται. αναπτύσσει το είδος, έχοντας αναπτύξει διαφορετικές εξειδικευμένες δομές για βέλτιστη κίνηση και ανάπτυξη της κίνησης του σώματος, ανάλογα με Μεσαίο.

Από αυτή την αρχή, οι ανατομικές δομές έχουν μεγάλο ρόλο ώστε το άτομο να μπορεί να συμμορφωθεί με κάθε φάση. που αντιστοιχεί στο γεγονός ότι είσαι ζωντανός, όπως η μετακίνηση για να πάρεις φαγητό, αφού ληφθεί η μπουκιά, να μπορείς να την επεξεργαστείς σωστά σύμφωνα με τα ανατομικά χαρακτηριστικά των εξειδικευμένων δομών για την εν λόγω λειτουργία και έτσι ώστε ο μεταβολισμός να μπορεί στη συνέχεια να εξάγει τα θρεπτικά συστατικά αναγκαίες, ενώ και λειτουργίες όπως η σεξουαλική αναπαραγωγή σε κάθε σενάριο της, από την αναζήτηση συντρόφου έως τη δημιουργία ενός το νέο ον, καθώς και οι διάφοροι μηχανισμοί ασεξουαλικής αναπαραγωγής, έχουν έναν άρρηκτο δεσμό από τις προσαρμογές που έχει επιτύχει το είδος σε όλη την ιστορία του. ανατομία για το σκοπό αυτό.

Η βιολογική τάξη των πραγμάτων

Όλα τα μέρη του σώματος έχουν ισχυρή συσχέτιση μεταξύ τους, γεγονός που γίνεται ακόμη πιο εμφανές όταν η λειτουργία αναλύεται από δομικές ομάδες ανάλογα με τις λειτουργίες. πιο βασικές συγκεκριμένες λειτουργίες που εκτελούνται, ως παράδειγμα αυτού, το σύνολο των οστών σε σπονδυλωτά ζώα μπορεί να επισημανθεί ως ένα οστικό σύστημα, αλλά είναι αλληλένδετα μέσω των τενόντων και των συνδέσμων που τους συνδέουν σε κινητική δράση μαζί με το σύστημα που αποτελείται από τους μύες, μπορεί κανείς να μιλήσει για ένα ακόμη πιο περίπλοκο σύστημα ονομάζεται μυοσκελετικό, λαμβάνοντας έτσι υπόψη την κινητική λειτουργικότητα των σπονδυλωτών με μια πολύ ευρύτερη και βαθύτερη προοπτική από ό, τι αν και τα δύο συστήματα αξιολογούνταν από ξεχωριστός.

Με τον ίδιο τρόπο, αυτά τα συστήματα σχετίζονται πλήρως με το νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του είναι χτισμένο όλα τα άλλα συστήματα, επομένως τίποτα δεν μπορεί να συμβεί σε μια περιοχή του σώματος χωρίς οι άλλοι να το μάθουν κάπου. στιγμή.

Οι αλλαγές δεν είναι καλές

Βασίζεται σε αυτό ότι, όταν ένα άτομο βλέπει την ανατομία του αλλοιωμένη, είτε λόγω γενετικών παραγόντων είτε ως συνέπεια κάποιας τραυματικής βλάβης, Οι συνέπειες μπορεί να είναι πολλαπλές, επηρεάζοντας όχι μόνο τη συγκεκριμένη τραυματισμένη, παραμορφωμένη ή ακρωτηριασμένη περιοχή, αλλά και προκαλώντας αλλαγές σε άλλες περιοχές του σώματος. σώμα.

Ένα σαφές παράδειγμα της διαδοχής των σωματικών διαταραχών που μπορεί να προκαλέσει μια ανατομική αλλοίωση μπορεί να φανεί στις αποκλίσεις της σπονδυλικής στήλης που έχουν γίνει τόσο κοινές μεταξύ των ανθρώπων. Μια απόκλιση στη φυσιολογική τροχιά των σπονδύλων της σπονδυλικής στήλης, σε οποιαδήποτε περιοχή εμφανίζεται, οδηγεί στη δημιουργία διαφόρων προβλημάτων στο νευρικό σύστημα, από ενός στο μυοσκελετικό σύστημα, που προκαλεί φλεγμονή, πόνο, ακόμη και παράλυση ή σοβαρούς κινητικούς περιορισμούς στα άκρα, ρυθμίζοντας το άτομο σε κατάσταση απενεργοποίηση.

Από την άλλη πλευρά, οι αποκλίσεις της σπονδυλικής στήλης μπορεί να είναι το προϊόν της αλλαγής στη φυσιολογική ανατομία των κάτω άκρων, όπως το να έχουμε ένα κοντό πόδι από το άλλο, που καταδεικνύει τη βαθιά εξάρτηση μεταξύ καθενός από τα μέρη του σώματος και τη σημασία της ανατομίας στη σταθερότητα όλης της φυσικής δυναμικής που το περιβάλλει. απαρτίζω.

βιβλιογραφικές αναφορές

Βιβλιοθήκη Salvat (1973). Η εξέλιξη των μπαχαρικών. Βαρκελώνη, Ισπανία. Salvat Editors.

Calais-Germain, B., & Lamotte, A. (1994). Ανατομία για κίνηση. Τα βιβλία του λαγού του Μάρτη.

Rouviere, H., & Delmas, A. (2005). Ανθρώπινη ανατομία. Masson, S.A.

Tortora, Γ. J., Derrickson, B., Tzal, K., de los Ángeles Gutiérrez, M., & Klajn, D. (2002). Αρχές ανατομίας και φυσιολογίας (Τόμ. 7). Τύπος του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.