Σημασία των αποικοδομητών

Σερένα Κουόγκι
Τίτλος Καθηγητή Βιολογίας

Στην κορυφή της τροφικής πυραμίδας βρίσκεται μια ομάδα ζωντανών όντων που εκτελούν τη λειτουργία της αποσύνθεσης της οργανικής ύλης από όλα τα είδη, έτσι ώστε να μπορεί να επανενταχθεί στην ενεργειακή δυναμική των οικοσυστημάτων, ως ουσιαστικό μέρος των βιογεωχημικών κύκλων που επέτρεψαν τη διατήρηση της ζωής για εκατομμύρια χρόνια. χρόνια. Μόλις ένα άτομο αφανιστεί, ανεξάρτητα από το σε ποιο βασίλειο μπορεί να ανήκε, σύμφωνα με ταξινομικά κριτήρια, ανεξάρτητα από την ιστορία της ζωής που μπορεί να έχει βιώσει ή ακόμα και τις διαστάσεις της αδρανούς μάζας που του έχει απομείνει, καθώς το σώμα του αποτελείται από οργανικά και ανόργανα μόρια γεμάτα από τα ίδια χημικά στοιχεία με τα υπόλοιπα περιβάλλον, γίνεται πηγή ενέργειας και θρεπτικών συστατικών που διατίθενται σε όσους είναι ακόμα ζωντανοί, χάρη στη δράση ενός σημαντικού αριθμού μυκήτων, βακτηρίων, αρθρόποδων και οι υπολοιποι σφάλματα.

Βιοδυναμική, οικολογία και αειφορία

Η διαδικασία αποσύνθεσης της αδρανούς ύλης ξεκινά από τη δράση των ίδιων των βακτηρίων που ζούσαν μέσα στο σώμα, ως μέρος της χλωρίδας και η συμβιωτική πανίδα εξευμενίστηκε με συνεξελικτικό τρόπο, δίνοντας τη θέση της στον μοριακό εκφυλισμό των πρωτεϊνών και των λιπών που αποτελούν τους ιστούς, καθιστώντας τους γρήγορα πιο εύθραυστους και ευάλωτο που επιτρέπει την πρόσβαση και τη δράση όλων των άλλων αποικοδομητών από το εξωτερικό περιβάλλον, φαινόμενο που κατά τη διάρκεια της ζωής είναι αδύνατο χάρη στην άμυνα που δημιουργείται μεταξύ των εξωτερικών στοιβάδων του σώματος και της παρέμβασης του ανοσοποιητικού συστήματος, επομένως μια τέτοια αποσύνθεση δεν είναι τόσο εύκολη όσο το άτομο είναι με ΖΩΗ.

Οι μύκητες από μόνοι τους αρχίζουν να ενσωματώνονται στην εξίσωση αυτού του προσωρινού οικοσυστήματος λόγω των πολλαπλών σπορίων που παραμένουν πάντα διασκορπισμένα στο περιβάλλον, βρίσκοντας την ευκαιρία να αναπτύξει σε όλο της το μεγαλείο το θρεπτικό έργο της αποσύνθεσης του αζώτου από τα αμινοξέα που είχαν σχηματίσει τις πρωτεΐνες, απελευθερώνοντας με τη σειρά τους άλλα στοιχεία όπως φώσφορο και θείο, έτσι ώστε να επιστρέψουν στο έδαφος στην αρχική τους μορφή. μοριακός.

Σε αυτό το συμπόσιο συγκεντρώνονται επίσης διάφορα αρθρόποδα με σαπροφυτικές συνήθειες, καθώς υπάρχουν χιλιάδες πόροι που μπορούν να εκμεταλλευτούν ανάλογα με το είδος και το στάδιο της ζωής στο οποίο βρίσκονται, αφιερώνοντας προνύμφες και ενήλικες σε διαφορετικά πιάτα μέσα στο μενού των πιο ανθεκτικών ιστών που αποσυντίθενται όλο και περισσότερο σώμα.

Έρχεσαι από το έδαφος και επιστρέφεις στο έδαφος

Οι γαιοσκώληκες κάνουν τελικά την εμφάνισή τους πολύ διακριτικά μέσω του θεμελιώδους ρόλου της ενσωμάτωσης όλης αυτής της νέας οργανικής ύλης στο άλλα στοιχεία που συνθέτουν το έδαφος, ομογενοποιώντας τις ουσίες με το υπόστρωμα που θα χρησιμεύσει για να δώσει συνέχεια στη ζωή υπό νέες μορφές και τα άτομα.

Τέλος, το δυσκολότερο κομμάτι της πορείας προς τη βιοαποδόμηση των μη ζωντανών όντων αντιπροσωπεύεται από τα οστά των σπονδυλωτών, αφού ακόμη και η λιγνίνη που περιέχεται στο Τα φυτικά κύτταρα από το φλοιό των δέντρων καταλήγουν να υποβαθμίζονται από μύκητες, ανεξάρτητα από το πόσο σκληροί ήταν οι κορμοί, αλλά όταν πρόκειται για οστά, η ιστορία γίνεται πολύ διαφορετική, δεδομένου ότι αυτή η ασβεστολιθική δομή είναι τόσο μοριακά σταθερή και ανθεκτική που απαιτούνται πιο ισχυροί χημικοί και φυσικοί πόροι για την αποσύνθεσή της, εκεί που τα οστά, καθώς και άλλα υπολείμματα των οποίων η σύνθεση αποτελείται κυρίως από μέταλλα όπως το ασβέστιο και το πυρίτιο, καταλήγουν να γίνονται τα περισσότερα μακρόβιοι που διατηρούν διαχρονικά το αρχείο του ποιος υπήρξε κάποια στιγμή, όντας σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν μέρος της βιωμένης ιστορίας τους μέσω των πληροφοριών που προστατεύονται μεταξύ τους μόρια και σχήματα.

ισορροπία για αφθονία

Η εξαιρετική ικανότητα των οργανισμών αποσύνθεσης να απλοποιούν τα πολύπλοκα μόρια που επέτρεψαν τη ζωή είναι μια από τις πιο σημαντικές στρατηγικές της φύσης. για τη διατήρηση της ισορροπίας της υπάρχουσας ύλης στον πλανήτη, μετατρέποντας όλα αυτά σε πηγή άφθονων μόνιμων πόρων για τη διατήρηση όλων των είδος.

Ο χρόνος που συνδυάζεται μόνο με χημικούς και φυσικούς περιβαλλοντικούς παράγοντες, δεν δημιουργεί μια αρκετά αποτελεσματική δυναμική που να εγγυάται τη συντήρηση Η επιφάνεια του εδάφους είναι απαλλαγμένη από πτώματα και μπορεί να παραχθεί η συσσώρευση μεγάλης ποσότητας ουσιών, οι οποίες αντί να είναι εύκολα χρησιμοποιήσιμες από τα υπόλοιπα έμβια όντα, θα είχαν υψηλό τοξικό και ρυπογόνο δυναμικό, ένα συντριπτικό παράδειγμα αυτού αντιπροσωπεύεται από το πετρέλαιο, το οποίο, ανεξάρτητα από το πόσο χρήσιμο μπορεί να είναι, μπορεί να είναι για τον άνθρωπο, είναι μια συσσώρευση οργανικών ενώσεων που είναι πολύ περίπλοκες για να χρησιμοποιηθούν από τους υπόλοιπους κατοίκους με που μοιράζονται τον πλανήτη και τα πάντα ως συνέπεια μιας τεράστιας ανεπάρκειας στη δράση των αποικοδομητών σε μία ή περισσότερες δεδομένες στιγμές του συνόλου εξελικτική ιστορία.

βιβλιογραφικές αναφορές

Βιβλιοθήκη Salvat (1973). Η εξέλιξη των μπαχαρικών. Βαρκελώνη, Ισπανία. Salvat Editors.

Κρέσπο, Γ. (2013). Λειτουργίες των οργανισμών του εδάφους στο οικοσύστημα των λιβαδιών. Cuban Journal of Agricultural Science, 47(4), 329-334.

Galante, E., & Marcos-García, M. ΠΡΟΣ ΤΗΝ. (1997). Detritivores, κοπροφάγοι και νεκροφάγοι. Αρθρόποδα και Άνθρωπος. Αραγωνική Εταιρεία Εντομολογίας. Σαραγόσα, 20, 57-64.

Moreno, G., Manjón, J. L., & Álvarez-Jiménez, J. (2013). Μύκητες και κλιματική αλλαγή. Τρούφα της ερήμου (Kagan-Zur V., Sitrit Y, Roth-Bejerano, NA Morte, επιμ.). Springer Verlag, Βερολίνο, 129-135.

Βίλα, Γ. (1996). Βιολογία. 8η Έκδοση. Μεξικό. McGraw-Hill.