Η σημασία της María Parado de Bellido για την ανεξαρτησία του Περού

Είναι από τις γυναίκες που αν και δεν της άρεσε δημοτικότητα των άλλων ηρώων του ανεξαρτησία Αμερικανός και επομένως το όνομά του δεν αφθονεί ούτε ξεχωρίζει στα βιβλία του ιστορία όπως αυτά του στρατηγού San Martín ή του Simón Bolívar, σαφώς λόγω τους γένος, ήταν μια από τις γυναίκες που εργάστηκαν ενεργά για τη χειραφέτηση της πατρίδας της κατά τον 19ο αιώνα.

Δεν πολέμησε στο πεδίο της μάχης, ένα έργο που προοριζόταν αποκλειστικά για άνδρες, αλλά πραγματοποίησε ένα πολύ μετρητά που επέτρεψαν στις πατριωτικές δυνάμεις να γνωρίσουν τις κινήσεις και την ποιότητα των όπλων που διέθετε ο στρατός ρεαλιστικός

Σε αυτή την αντιπαράθεση αποδείχθηκε ότι ήταν κρίσιμο να γνωρίζουμε εκ των προτέρων τις κινήσεις των εχθρών και τα εργαλεία με τα οποία μπορούσαν ζημιά, να τα προβλέψει, και κατάφερε να λάβει όλες αυτές τις πληροφορίες και να τις φέρει αμέσως στην προσοχή του πατριώτες…

Ήταν γέννημα θρέμμα της Huamanga (Αντιβασιλεία του Περού), όπου γεννήθηκε μεταξύ 1760 και 1777, σε οικογένεια που αποτελείται από έναν Κρεολό πατέρα και μια ιθαγενή μητέρα.

Δεν έλαβε οδηγίες όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή, αφού οι γυναίκες εκπαιδεύονταν μόνο για οικιακές δουλειές, ήταν αναλφάβητη, ωστόσο, αυτό δεν την εμπόδισε να καταφέρει να φτάσει στον σύζυγό της, συμμετέχοντα στο στρατόπεδο ανεξαρτησίας, τις πληροφορίες για ο εχθρός

Μια φίλη της έκανε τη χάρη να γράψει τα γράμματα που απευθυνόταν στον άντρα της και τα υπέγραψε με το δεύτερο όνομά της.

Ο σύζυγός της ήταν ο Mariano Bellido, επιχειρηματίας, με τον οποίο απέκτησε επτά παιδιά, εκ των οποίων τα δύο ήταν επίσης συμμετείχε στον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας υπό τις διαταγές του στρατηγού San Martín και του Juan Álvarez de αμμουδιές

Όταν ανακαλύφθηκε από τις ισπανικές αρχές, συνελήφθη αμέσως και υποβλήθηκε σε σκληρή ανάκριση, συμπεριλαμβανομένων βασανιστηρίων.

Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία

Με την αποστολή να ρίξει τους συνεργούς του, οι Ισπανοί του πρόσφεραν χάρη στον θάνατο εάν ομολογούσε και πρόδιδε τους συντρόφους του.

Ωστόσο, επέδειξε άψογη ανδρεία και θάρρος, αρνούμενος κατηγορηματικά να τα δώσει και συμφώνησε να πεθάνει με τη μεγαλύτερη αξιοπρέπεια που μπορεί να έχει κανείς.

Υπέθεσε ότι η απόφασή της ήταν η σωστή γιατί από αυτήν εξαρτιόταν ο θρίαμβος της επανάστασης και η περουβιανή χειραφέτηση, η οποία επιτεύχθηκε τελικά χάρη σε τόσο πολύτιμες προσωπικότητες όπως εκείνη.

Εκτελέστηκε στην πλατεία της πόλης μπροστά σε όλους, την 1η Μαΐου 1822.

Σήμερα αναγνωρίζεται ως μάρτυρας και ηρωίδα της περουβιανής ανεξαρτησίας.