Παράδειγμα κίνησης περιστροφής

Περιστροφή είναι η δράση περιστροφής, περιστροφής, στροφής Ονομάζεται περιστροφή στην κίνηση που κάνει η γη στον δικό της άξονα (που ονομάζεται περιστροφικός άξονας) που έχει κλίση 23 °, 27, είναι ένας άξονας φανταστικό με βάση την εκλειπτική (που είναι η γραμμή μέσω της οποίας ο ήλιος κάνει μια εμφανή κίνηση, που φαίνεται από το γη). ο περιστροφή Είναι μια από τις τέσσερις κινήσεις που κάνει η Γη, μαζί με τις κινήσεις της μετάφρασης, της εξισορρόπησης και της μετάβασης.

Αυτή η κίνηση του περιστροφή έχει διάρκεια είκοσι τρεις ώρες, πενήντα έξι λεπτά και τέσσερα δευτερόλεπτα, που είναι η ώρα απαραίτητο για τη γη να περιστρέφεται γύρω της, μια εποχή που ονομάζεται πλαϊνή ημέρα ή ημέρα αστρικός.

ο περιστροφή της γης γίνεται αριστερόστροφα, (λαμβάνοντας το αστέρι του πόλου ως σημείο αναφοράς)

ο περιστροφή της γης επηρεάζεται εν μέρει από τη βαρυτική δύναμη του φεγγαριού ο φυσικός δορυφόρος του, προκαλώντας επιβράδυνση η οποία είναι ορατή μόνο σε αρκετές χιλιετίες λόγω της βραδύτητας στην οποία η εν λόγω περιστροφική επιβράδυνση του πλανήτης.

Σύμφωνα με μελέτες, η γη κυμαίνεται ένα εκατοστό του δευτερολέπτου κάθε μέρα, αλλά αυτή η επιβράδυνση θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να παρατηρηθεί, με τον τρέχοντα ρυθμό που έχει παρατηρηθεί στην επιβράδυνση περιστροφή από τη γη, θα χρειαστούν περίπου 140 εκατομμύρια χρόνια για να διαρκέσει είκοσι πέντε ώρες.

ο περιστροφή της γης παρεμβαίνει στο κλίμα του πλανήτη, γιατί χάρη σε αυτήν θερμαίνεται σχετικά τακτικά (μέσω διαστημάτων φωτός σκιά) η επιφάνεια της γης, επηρεάζοντας έτσι τη γεωθερμική κατάσταση, συμβάλλοντας στην ύπαρξη ζωής στη γη, διαφορετικά είχε περιστροφή, ή αν ήταν πιο αργό, (ας πούμε ότι χρειάστηκε μια εβδομάδα για να γυρίσει) το μέρος του πλανήτης που βλέπει στον ήλιο θα ζεσταθεί πολύ και η αντίθετη πλευρά θα παγώσει, αποτρέποντας ΖΩΗ.

Ο άνθρωπος από τα αρχαία χρόνια, παρατηρώντας τη συνεχή επανάληψη που συνέβη στη διαδοχή της ημέρας και της νύχτας που προκλήθηκε από το περιστροφή της γης, (περίπου είκοσι τέσσερις ώρες), πήρε τη διαδοχή ημερών και νύχτων που προκλήθηκε από την περιστροφική κίνηση της γης, ως μέτρο του χρόνου, μέτρο στο οποίο βασίζονται τα ημερολόγια για να μετράνε τον χρόνο, προσθέτοντας τις ημέρες μαζί με τις σεληνιακές φάσεις ή την φαινομενική κίνηση του ήλιου, σχηματίζοντας έτσι την πρώτη ημερολόγια.