Οργάνωση των οργανισμών

Ο ζωντανός κόσμος περιέχει μια εντυπωσιακή ποικιλία οργανισμών των οποίων οι δομές και οι μορφές ζωής είναι πολύ ποικίλες. Η παραγγελία αυτής της μεγάλης ποικιλίας όντων για μελέτη είναι μια εργασία που με την πρώτη ματιά φαίνεται αδύνατη. Υπάρχουν επιστήμονες που αφιερώνουν τη δραστηριότητά τους για να πραγματοποιήσουν μια παραγγελία ή ομαδοποίηση σε ομάδες οργανισμών σχετίζονται μεταξύ τους από την ομοιότητα ή την ομοιότητά τους στη μορφή και τη λειτουργία, καθώς και από την εγγύτητα της προέλευσής τους εξελικτική. Με τη βοήθεια μορφολογικών και ανατομικών μελετών αρχικά και, πιο πρόσφατα, χρησιμοποιώντας φυσιολογικά, παλαιοντολογικά, βιοχημικά και άλλα δεδομένα, ήταν δυνατή η ταξινόμηση των ζουν ποικιλομορφία σε ομάδες οργανισμών που έχουν λίγο πολύ συγγενείς ή συγγενείς σχέσεις και που πιθανώς είχαν κοινούς προγόνους κατά τη διάρκεια της εξέλιξης οργανικός. Αυτές οι ομάδες οργανισμών έχουν οργανωθεί χρησιμοποιώντας συστήματα ονοματολογίας και ιεραρχίες που αποτελούν ένα πεδίο της ανθρώπινης γνώσης που ονομάζεται συστηματική. Η συστηματική είναι η σειρά των ζωντανών όντων χρησιμοποιώντας κριτήρια ομοιότητας, διαφορών και εξελικτικών σχέσεων.

Η ταξινομία είναι το σύνολο των τεχνικών προτύπων και διαδικασιών για την παραγγελία ζωντανών όντων σε συναφή ταξί ή ομάδες.
Ο ιδρυτής της σύγχρονης συστηματικής ήταν ο Σουηδός φυσιοδίφης Carl Linné (Linnaeus) (1707-1778), συγγραφέας του Species Plantarum και άλλων έργων που σύστημα ονοματολογίας στα λατινικά που ονομάζεται διωνυμικό σύστημα, το οποίο χρησιμοποιείται σήμερα από τους ταξινομικούς, οι οποίοι είναι επιστήμονες που είναι αφιερωμένοι στη μελέτη του συστηματικός.
Χρησιμοποιούν ονόματα στα Λατινικά ή Λατινικά Ελληνικά, καθώς αυτή η γλώσσα είναι γνωστή σε όλους, γεγονός που επιτρέπει σε κάθε φυτό ή ζώο να αναγνωρίζεται με το ίδιο όνομα σε όλο τον κόσμο.
Ο τελικός στόχος της συστηματικής είναι η ανάπτυξη ενός οριστικού γενεαλογικού δέντρου όλων των ζωντανών όντων που έχουν κατοικήσει και εξακολουθούν να κατοικούν στον Πλανήτη. αλλά απέχουμε πολύ από την επίτευξη αυτού του στόχου, διότι είναι ακόμη απαραίτητο να μελετήσουμε λεπτομερώς πολλές ομάδες ζωντανών πραγμάτων πριν ολοκληρώσουμε αυτήν την εργασία. Οι εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα της επιστήμης ήταν σημαντικές, δεδομένου ότι χρησιμοποιούνται σήμερα γνώσεις γενετικής και βιοχημείας, εκτός από τη μορφολογική και ανατομική μελέτη των ζωντανών όντων.
Πριν από την ανάπτυξη της επιστήμης της συστηματικής, στα ζωντανά πράγματα δόθηκαν ονόματα που άλλαζαν από τόπο σε τόπο και από καιρό σε καιρό. Αυτά τα ονόματα που ονομάζονται "χυδαία ονόματα" συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται στις άτυπες συζητήσεις επιστημόνων και, πάνω απ 'όλα, από τους κοινούς ανθρώπους. Τα επιστημονικά ονόματα χρησιμοποιούνται κυρίως σε επιστημονικά έργα που διαβάζονται κατά προτίμηση από ειδικούς.
Ως παράδειγμα της χρησιμότητας των επιστημονικών ονομάτων που επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ επιστημόνων και ειδικών από διαφορετικές χώρες, θα αναφέρουμε την περίπτωση Κοινή τέφρα, της οποίας το επιστημονικό όνομα είναι Fraxinus communis: Αυτό το δέντρο, που καλλιεργείται σε πάρκα και λεωφόρους στο Μεξικό και σε άλλες χώρες, λαμβάνει τα ακόλουθα ονόματα: Γερμανία: Esche; Αγγλία: Ash; Γαλλία: Frene; Ελλάδα: Fraxi-nos; Ιαπωνία: Tomeriko; Ολλανδία: Είναι? Πορτογαλία: Freixo; Σοβιετική Ένωση: Jasen; Τουρκία: Disbudak; Πολωνία: Jesion; Ρουμανία: Frasin; Ισραήλ: Mey-la, κλπ.
Χρησιμοποιώντας την επιστημονική ονομασία, είναι δυνατό για άτομα σε οποιαδήποτε χώρα να γνωρίζουν ακριβώς σε ποιο είδος φυτού, ζώου ή μικροοργανισμού αναφέρεται ο συγγραφέας του έργου. Αυτή η ακρίβεια είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί ότι ένα επιστημονικό έργο μπορεί να επαναληφθεί, ότι τα αποτελέσματά του μπορεί να εφαρμοστεί σε νέες θέσεις εργασίας ή πρακτικές χρήσεις σε μέρη εκτός από αυτό που ήταν Ολοκληρώθηκε.