Σκέψη του Voltaire Francois-Marie Arouet

Ο Voltaire γεννήθηκε στο Παρίσι, στις 21 Νοεμβρίου 1694 με το όνομα François Marie Arouet, ήταν συγγραφέας, ιστορικός, φιλόσοφος και δικηγόρος που έγινε ένας από τους πεμπτουσία εκπροσώπους του Διαφωτισμού Ευρωπαϊκός. Ήταν μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.

Ο Βολταίρος, χαρακτηρίστηκε από την απόρριψή του για ό, τι ήταν παράλογο και ακατανόητο και πολεμούσε ενεργά ενάντια στη μισαλλοδοξία, την τυραννία και τη δεισιδαιμονία. Τα ηθικά του βασίστηκαν στην ελευθερία της σκέψης και του σεβασμού για όλα τα άτομα και ότι η λογοτεχνία ήταν αυτή που έπρεπε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της εποχής της.
«Αν υπήρχαν μόνο δύο άντρες στον κόσμο, θα ζούσαν μαζί, θα έδιναν ο ένας τον άλλον υποστήριξη, θα έβλαπταν ο ένας τον άλλον, θα χαϊδεύουν, θα προσβάλλουν ο ένας τον άλλον, θα χτυπήσουν ο ένας τον άλλον και θα συμφιλιωθούν αργότερα. Δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς ο ένας τον άλλον, ούτε μπορούσαν να ζήσουν μαζί. Το ίδιο πράγμα που μας συμβαίνει σήμερα θα συνέβαινε σε αυτούς, εκπληρώνοντας τους ανθρώπινους πεπρωμένους » (Φυσικός ή λαϊκός νόμος, Voltaire).

Σε αντίθεση με τη διατριβή του «καλό άγριο» του Ρούσεου, ο Βολταίρος δεν πιστεύει σε καμία φυσική αθωότητα και καλοσύνη του ανθρώπου. Δεν είναι η κοινωνία, το κράτος ή ο πολιτισμός που διαστρέφει και υποτιμά αυτή την αρχέγονη αθωότητα του ανθρώπου, αλλά ότι ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργεί τη δυστυχία του. Η ηθική δεν εξαρτάται από την πολιτική, επειδή είναι μέρος της δικής μας φύσης. Για τον Voltaire, η ανθρώπινη νοημοσύνη από μόνη της μπορεί να καταγγείλει, να επικρίνει και να διορθώσει ορισμένες προκαταλήψεις και λάθη, αλλά από μόνη της δεν μπορεί να τα εξαλείψει.
Ο Βολταίρος εξηγεί τη θεωρία του μέσω της λογοτεχνίας: «Μέχρι σήμερα δεν έχω παραχωρήσει σε κανέναν που έχει κυβερνήσει ένα Κράτος. Λέγοντας αυτό, δεν αναφέρομαι στους υπουργούς που κυβερνούν αποτελεσματικά το έθνος για δύο ή τρία χρόνια, έξι μήνες ή έξι εβδομάδες. Αναφέρομαι μόνο σε εκείνους τους επιφανείς άντρες που από το κάτω μέρος του υπουργικού συμβουλίου τους αναπτύσσουν το σύστημα διακυβέρνησής τους, μεταρρυθμίζουν το στρατό, την Εκκλησία, το δικαστήριο και το Υπουργείο Οικονομικών ».