Σύντομο παράδειγμα δοκιμής

Όπως το δοκίμιο, το σύντομο δοκίμιο Είναι μια γραφή όπου ο συγγραφέας εκφράζει την προσωπική του άποψη για ένα συγκεκριμένο θέμα και εκθέτει τα έγγραφα και τις δημοσιεύσεις στις οποίες βασίζεται ή εκείνα που αντιτίθεται. Ακτή τεσσάρων μερών: περίληψη, ανάπτυξη ή προσέγγιση, συμπέρασμα και βιβλιογραφία.

Σε αντίθεση με το δοκίμιο, το οποίο είναι ένα γράψιμο 4 ή περισσότερων σελίδων (7.500 χαρακτήρες ή περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένων των κενών), το σύντομο δοκίμιο Έχει επέκταση μικρότερη από τέσσερις σελίδες και μπορεί ακόμη και να αποτελείται από μία παράγραφο για κάθε ενότητα.

Σύντομο παράδειγμα δοκιμής:

 Γιατί έχουμε θρησκεία;

Από τον Yotor911

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Το θρησκευτικό φαινόμενο έχει εξεταστεί και εξηγηθεί από πολλές απόψεις. Μερικοί το εξήγησαν από την ίδια τη θρησκευτική απόχρωση, ως προϊόν αναγκαιότητας μιας θεϊκής εντολής, και ως εκ τούτου, χωρίς την ανάγκη αιτιολόγησης. Εν τω μεταξύ, άλλοι άνθρωποι, σε αντίθεση με αυτό το σημείο, το εξήγησαν ως προϊόν και σύμβολο της άγνοιας, ακόμη και ως αντανάκλαση της ψυχικής αδυναμίας και της ευθραυστότητας.

Πλησιάζω

Η θρησκεία έχει εξηγηθεί με πολλούς τρόπους. Αναφέρεται από την ιστορική του προέλευση, ως ανθρωπολογικό φαινόμενο, ως κοινωνικό φαινόμενο. Γενικά, αυτές οι απόψεις δεν εξαιρούνται από τα πάθη: από τους θεολόγους που θεωρούν τη βιβλική αποκάλυψη ως αφετηρία τους και από εκεί δικαιολογούν την ύπαρξη του κόσμου, σε ριζικά αντίθετα σημεία όπως ο θετικισμός, που θεωρεί τη θρησκεία ως το πιο πρωτόγονο πνευματικό κράτος που εξηγεί τον εαυτό της κόσμος.

Αλλά πέρα ​​από αυτές τις αντιπαραθέσεις, έχουμε μπροστά μας μια πολύ βαθύτερη ερώτηση: Γιατί έχουμε θρησκεία;

Αυτό "γιατί" μπορούμε να διασαφηνίσουμε μέσω της γνώσης που μας παρέχει η ψυχολογία. Ο άνθρωπος είναι ένα περιορισμένο ον. Αν υποθέσουμε ότι ο άντρας (ως είδος, δηλαδή ως άντρας και γυναίκα) στην πιο πρωτόγονη του κατάσταση, όταν έχει ικανοποιήσει τις ζωτικές του ανάγκες και δεν κινδυνεύει, μια νύχτα παρατηρώντας την έκταση του ουράνιου θησαυροφυλακίου, αντιλαμβάνεται πόσο μικρός είναι σε σχέση με το άπειρος. Σκεφτείτε τα μέλη της φυλής που πέθαναν κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού, από ασθένεια ή από κάποια ασθένεια ή κατακλυσμό. Σκεφτείτε τα δυνατά ζώα που σας κυνηγούν ή σας κυνηγούν. Γίνεται αντιληπτό ότι είναι περιορισμένο και αδύναμο. Αυτή η αίσθηση είναι η κοσμική αγωνία: η αγωνία πριν από το άπειρο.

Σε αυτήν την κατάσταση αγωνίας, ο άνθρωπος αναζητά μια εξήγηση για τον περιορισμό του, για να καταλάβει γιατί, επειδή είναι τόσο αδύναμο ζώο, έτσι σε μειονεκτική θέση, βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο. Θέλετε να μάθετε ποιος είναι ο σκοπός του. Αντιμέτωπος με το πνεύμα και τις αμφιβολίες του για το νόημα της ζωής του, προκύπτει μια άλλη ανάγκη: υπέρβαση. Η υπερβατικότητα είναι η ιδέα ότι τα ανθρώπινα όντα θα έχουν μια συνέχεια στην ύπαρξή τους, ότι ό, τι κάνουν δεν χάνεται και τελειώνει με το θάνατο.

Τα παιδιά, μεταξύ των ανθρώπων, είναι τα πιο εύθραυστα και αβοήθητα. Το παιδί πρέπει να φροντίζεται και να κατανοείται από τους γύρω τους, από ενήλικες. Ταυτόχρονα, το παιδί προσκολλάται σε αυτές τις ανώτερες οντότητες, τους γονείς του και τους ηλικιωμένους της φυλής, από τους οποίους λαμβάνει προστασία και γνώση. Ο ενήλικος άνθρωπος κατανοεί ότι όπως το παιδί έχει στους γονείς του μια ανώτερη και προστατευτική οντότητα, το ίδιο απαιτεί και η προστασία μιας ανώτερης οντότητας. Σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι οντότητες θεωρήθηκαν με την ίδια δομή και ιεραρχία της οικογενειακής σχέσης: Ένας μεγάλος πολεμιστής της φυλής και ο υπεύθυνος της φυλής, μετά το θάνατό τους, παραμένουν και Υπερβαίνουν: προστατεύουν τη φυλή, ενθαρρύνουν το κυνήγι, τους υπερασπίζονται από άλλες φυλές... και τα πάθη τους συνεχίζουν επίσης να είναι το αντικείμενο: αισθάνονται θυμό, που εκδηλώνεται με αστραπή, τρόμο ή καταιγίδα; χαίρονται επίσης και δίνουν βροχή και γονιμότητα. Είναι θεότητες κάθε φυλής, κάθε ομάδας, κάθε έθνους.

Αυτή η ανάγκη προσκόλλησης σε μια υψηλότερη και αποκλειστική οντότητα είναι αυτή που δημιουργεί το θρησκευτικό φαινόμενο. Αυτό το φαινόμενο είχε διαφορετικές αποχρώσεις σε κάθε εποχή και γεωγραφική περιοχή, καθένας είχε τη δική του κοσμολογία, το σύστημα πεποιθήσεών του, την ιεραρχία των θεών και τις τελετές του. και πριν από την ποικιλομορφία των θεών, πιστεύεται επίσης ότι η δική τους, αυτή κάθε ομάδας είναι ανώτερη ή μοναδική, και έχει υπαγορεύσει ένα σύστημα αλήθειας που πρέπει να αναγνωρίζεται από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Ο σημερινός άνθρωπος έχει την ίδια ανάγκη να προσκολληθεί σε μια ανώτερη και αποκλειστική οντότητα, η οποία δίνει νόημα στη ζωή του και στον κόσμο γύρω του. Γι 'αυτό είμαστε αντιμέτωποι με την απόλυτη έννοια που δίνεται στις θρησκείες, το ωροσκόπιο, τη μαγεία ή την ίδια την επιστήμη, το καθένα από αυτά ως ένα σύστημα απόλυτων και αναμφισβήτητων αλήθειας, στο οποίο πρέπει να υποκλίνονται οι υπόλοιπες πεποιθήσεις έως ότου εξαφάνιση.

Σύμπτωση

Η θρησκεία είναι ανάγκη του ανθρώπου που προκύπτει από τη στιγμή κατά την οποία συνειδητοποιεί το πεπερασμένο του και την αδυναμία του. Αυτή η ανάγκη για μια ανώτερη οντότητα να εξηγήσει τον κόσμο γύρω του και το νόημα της ζωής του και της σημασίας του δεν είναι μοναδικό για τον αρχαίο άνθρωπο. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ακόμη την ανάγκη να προσκολληθεί σε ένα σύστημα πεποιθήσεων και μια ανώτερη οντότητα που σας παρέχει ένα σύστημα πεποιθήσεων και απόλυτων αληθειών που δίνουν νόημα στον κόσμο και την υπερβατικότητά του. Η θρησκεία, το ωροσκόπιο, η ουρολογία και η επιστήμη είναι μερικά από τα συστήματα πεποίθησης στα οποία προσκολλάται ο σύγχρονος άνθρωπος.

Βιβλιογραφία.

Αντάκη, Ικράμ. Θρησκεία. Συντακτική Joaquín Mortiz. Μεξικό, 2007.
Τζέιμς, Γουίλιαμ. Οι ποικιλίες της θρησκευτικής εμπειρίας. Ed. Χερσόνησος. 2ª. Ed., Μαδρίτη, 1994.