Παράδειγμα ονοματολογίας ανόργανων ενώσεων

ο ονοματολογία ανόργανων ενώσεων: Οι ανόργανες ενώσεις είναι συνδυασμοί χημικών στοιχείων, τα οποία έχουν ως μόρια προϊόντος στα οποία βρίσκονται συνδυάζουν τα περισσότερα από τα χημικά στοιχεία, αλλά δεν έχουν ως βάση την κύρια δομή τους τα άτομα άνθρακας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ανόργανα μόρια με άνθρακα, αλλά ότι αυτά δεν έχουν τα χαρακτηριστικά των οργανικών μορίων.

Σε όλη την ιστορία, πολλές ουσίες έχουν δοθεί με διάφορες ονομασίες, μερικές από τις οποίες έχουν αντέξει μέχρι σήμερα. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, με την ουσία που είναι γνωστή ως salfumán, αλκοολικό αλάτι, θαλάσσιο οξύ ή muriatic acid. Η ουσία που ήταν γνωστή από την αρχαιότητα, είχε διάφορες χρήσεις και διάφορα ονόματα.

Αντιμετωπίζοντας αυτήν την ποικιλομορφία των ονομάτων των χημικών ενώσεων και μορίων, και την ανάγκη να έχουμε Ενιαίους κανόνες χρήσιμους για όλους τους επιστήμονες, ακαδημαϊκούς, φοιτητές και βιομηχάνους, το 1919 το IUPAC (Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας: International Union of Pure and Applied Chemistry), η οποία είναι ο φορέας που είναι υπεύθυνος για τον καθορισμό των ονομάτων και σύμβολα χημικών στοιχείων, καθώς και για την τυποποίηση των ονομάτων των μορίων και των ενώσεων χημικά.

Το IUPAC έχει αναγνωρίσει δύο συστήματα για την ονομασία ανόργανων χημικών ενώσεων, τα οποία μαζί με το παραδοσιακό σύστημα χρησιμοποιούνται σήμερα.

Παραδοσιακή ονοματολογία:

Είναι το παλαιότερο σύστημα, προς το παρόν χρησιμοποιείται κυρίως στο εμπόριο και σε ορισμένες παραδοσιακές βιομηχανίες. Χρησιμοποιήστε μερικά επιθήματα για να υποδείξετε τη διαφορά μεταξύ των ουσιών που αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία σε διαφορετικούς συνδυασμούς, χρησιμοποιώντας το επίθημα –όποιο για τα χαμηλότερα σθένη, και –ico για τα περισσότερα υψηλός.

• Παράδειγμα: FeO: Οξείδιο του σιδήρου. Πίστη₂Ή₃: Οξείδιο του σιδήρου Πίστη₃Ή₄: Οξείδιο του σιδηρούχου σιδήρου.

Ονοματολογία μετοχών:

Χρησιμοποιείται ευρέως σε μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα, χρησιμοποιεί ρωμαϊκούς αριθμούς για τον εντοπισμό ενώσεων παρόμοιων δομών στις οποίες ορισμένα από τα στοιχεία αντιδρούν με διαφορετικά σθένη.

• Παράδειγμα: FeO: οξείδιο του σιδήρου (II). Πίστη₂Ή₃: Οξείδιο του σιδήρου (III). Πίστη₃Ή₄: Οξείδιο του σιδήρου (II, III).

Στοιχειομετρική ονοματολογία:

Η στοιχειομετρική ονοματολογία είναι η πιο πρόσφατη και χρησιμοποιείται κυρίως σε ερευνητές και ακαδημαϊκούς, καθώς έχει μια απλούστερη δομή χρησιμοποιώντας αριθμητικά προθέματα που υποδεικνύουν τον αριθμό ατόμων ή ιόντων κάθε ουσίας στο μόριο.

• Παράδειγμα: FeO: Οξείδιο του σιδήρου. Πίστη₂Ή₃: τριοξείδιο του σιδήρου; Πίστη₃Ή₄: Τετραοξείδιο τρι-σιδήρου

Γράφοντας χημικούς τύπους.

Ως μέρος της ονοματολογίας, η συγγραφή του χημικού τύπου μιας ένωσης πρέπει να γράφεται σύμφωνα με μια ορισμένη σειρά των στοιχείων και η ανάγνωσή της ακολουθεί επίσης έναν κανόνα.

Τα περισσότερα ηλεκτροθετικά στοιχεία γράφονται πρώτα και διαρκούν τα στοιχεία ή οι ρίζες που δρουν με ηλεκτροαρνητική σθένη.

Παράδειγμα: Στην περίπτωση του υδρογόνου, όταν συνδυάζεται με ένα μη μέταλλο για να σχηματίσει ένα οξύ, έχει θετικό σθένος, ενώ το μη μέταλλο έχει αρνητικό σθένος. Γι 'αυτό πρώτα θα γραφτεί το σύμβολο για το υδρογόνο και μετά το σύμβολο για το χλώριο: H⁺ + Cl^– = HCl.

Στην περίπτωση υδριδίου, το υδρογόνο δρα με αρνητικό σθένος και το μέταλλο έχει θετικό σθένος, οπότε το μεταλλικό στοιχείο θα γραφτεί πρώτα και μετά Υδρογόνο: Να⁺ + Χ^– = ΝαΗ

Στην περίπτωση μιας ρίζας, όπως η ρίζα Oxyhydrile (–OH), ενεργεί πάντα με αρνητικό σθένος, οπότε θα γράφεται στο τέλος του τύπου: Na⁺ + Ω^– = ΝαΟΗ

Ο τρόπος ανάγνωσης γίνεται από δεξιά προς τα αριστερά, δηλαδή το στοιχείο ή το ριζοσπαστικό Το electronegative δίνει τον τύπο της εν λόγω ένωσης και τη θετική ρίζα το συστατικό αυτό επηρεάζει. Στην περίπτωση των οξέων, το όνομα δίνεται σύμφωνα με τη δομή του, οπότε σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα ονομάζεται το στοιχείο αρνητικό ηλεκτρο ή οξύ, θα είναι σωστές μορφές, αν και προτιμάται να το ονομάσουμε ως οξύ, με το τέλος - Υδρικό. Στα παραπάνω παραδείγματα, οι ενώσεις θα έχουν τα ακόλουθα ονόματα:

HCl = υδροχλώριο και υδροχλωρικό οξύ (αυτό πρέπει να χρησιμοποιείται κατά προτίμηση).
NaH = Υδρίδιο νατρίου.
NaOH = Υδροξείδιο του νατρίου.
Στην περίπτωση αλατιού.
FeCl₃ = Χλωριούχος σίδηρος (παραδοσιακός), χλωριούχος σίδηρος II (απόθεμα), τριχλωριούχος σίδηρος (στοιχειομετρικός).

10 Παραδείγματα ονοματολογίας ανόργανων ενώσεων:

1. Η₂ΝΔ₄ (2 άτομα υδρογόνου + θειικό ιόν [SO₄])
Παραδοσιακή ονοματολογία: Έλαιο βιτριόλης, αλκοόλη βιτριόλης, θειικό οξύ.
Ονοματολογία αποθεμάτων: Θειικό οξύ.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: θειικό διοξύ.

2. Κου₂ΝΔ₄. (2 άτομα χαλκού + θειικό ιόν).
Παραδοσιακή ονοματολογία: βιτριόλη, θειικός χαλκός.
Ονοματολογία αποθεμάτων: Θειικός χαλκός Ι.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: θειικό δικόβριο.

3. Κου₂ΝΔ₄. (2 άτομα χαλκού + θειικό ιόν).
Παραδοσιακή ονοματολογία: βιτριόλη, θειικός χαλκός.
Ονοματολογία αποθεμάτων: Θειικός χαλκός Ι.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: θειικό δικόβριο.

4. CS₂. (άτομο άνθρακα + 2 άτομα θείου).
Παραδοσιακή ονοματολογία: θειούχο άνθρακα.
Ονοματολογία αποθεμάτων: θειούχο άνθρακα.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: δισουλφίδιο του άνθρακα.

5. ΝαΟΗ. (άτομο νατρίου + ιόν υδροξυλίου).
Παραδοσιακή ονοματολογία: Καυστική σόδα, υδροξείδιο του νατρίου.
Ονοματολογία αποθεμάτων: υδροξείδιο του νατρίου.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: υδροξείδιο του νατρίου.

6. Μπα (ΟΗ)₂. (άτομο βαρίου + 2 ιόντα υδροξυλίου).
Παραδοσιακή ονοματολογία: υδροξείδιο του βαρίου.
Ονοματολογία αποθεμάτων: υδροξείδιο του βαρίου.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: διυδροξείδιο του βαρίου.

7. CuOH. (άτομο χαλκού + ιόν υδροξυλίου).
Παραδοσιακή ονοματολογία: Υδροξείδιο του χαλκού.
Ονοματολογία αποθεμάτων: υδροξείδιο χαλκού Ι.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: υδροξείδιο του χαλκού.

8. Κου (ΟΗ)₂. (άτομο χαλκού + 2 υδροξυλικά ιόντα).
Παραδοσιακή ονοματολογία: υδροξείδιο του χαλκού.
Ονοματολογία αποθεμάτων: υδροξείδιο χαλκού II.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: διϋδροξείδιο του χαλκού.

9. AuOH. (άτομο χρυσού + ιόν υδροξυλίου).
Παραδοσιακή ονοματολογία: Υδάτινο υδροξείδιο.
Ονοματολογία αποθεμάτων: υδροξείδιο χρυσού Ι.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: υδροξείδιο χρυσού.

10. Au (ΟΗ)₃. (άτομο βαρίου + 3 ιόντα υδροξυλίου).
Παραδοσιακή ονοματολογία: υδροξείδιο του αυρίου.
Ονοματολογία αποθεμάτων: υδροξείδιο χρυσού III.
Στοιχειομετρική ονοματολογία: τριυδροξείδιο του βαρίου.