Ορισμός της δωρεάν άδειας

Το φαινόμενο του ελεύθερου λογισμικού δεν παραμένει μόνο σε ένα επανάσταση τεχνολογία, αλλά επίσης επιδιώκει να φέρει επανάσταση στην κοινωνία παρέχοντας ένα εργαλείο για απεριόριστη χρήση που, επιπλέον, προωθεί το έρευνα: ελεύθερο λογισμικό.

Και, στον κόσμο στον οποίο ζούμε, αυτό το ελεύθερο λογισμικό πρέπει να καλύπτεται νόμιμα για να αποτρέψει κάποιον από το να το χρησιμοποιήσει και να αναγκάσει όσους το χρησιμοποιούν να συμμορφωθούν με τους κανόνες του. Γι 'αυτό η κάλυψη παρέχεται μέσω άδειας.

Μια άδεια (είτε είναι δωρεάν είτε όχι) αποτελεί νομική σύμβαση μεταξύ όσων παράγουν και / ή διανέμουν το λογισμικό και του χρήστη, το οποίο πρέπει να γίνει αποδεκτό στο στιγμή εγκατάστασης ή / και πρώτη εκτέλεση της εφαρμογής και που υποχρεώνει νομικά τη συμμόρφωση με τους όρους της από τη στιγμή της εφαρμογής της αποδοχή.

Όντας δεσμευτικό συμβόλαιο μεταξύ των μερών, η παραβίασή του θεωρείται αδίκημα που τιμωρείται από νόμος, οπότε ο χρήστης μπορεί να προσαχθεί σε δίκη σε περίπτωση που ανακαλυφθεί ότι τον παραβιάζει.

Έτσι, για παράδειγμα, οι άδειες του ιδιόκτητο λογισμικό απαγορεύει ρητά την ελεύθερη αντιγραφή και μεταφορά του προγράμματος σε τρίτους από τον χρήστη, καθώς και την εγκατάσταση και χρήση αντιγράφων διαφορετικών από τα πρωτότυπα που πωλούνται από την εταιρεία παραγωγής ή / και διανομέας.

Οι δωρεάν άδειες είναι αυτές που συμμορφώνονται με τα τέσσερα αξιώματα ελευθερίας λογισμικού που καθιερώθηκε από τον Richard Stallman στα μέσα της δεκαετίας του '80.

Αυτά τα αξιώματα είναι:

Ελευθερία 0: χρήσης, να είμαστε σε θέση να χρησιμοποιήσουμε το λογισμικό με οποιονδήποτε τρόπο και με το στόχο που μας συμβαίνει.
Ελευθερία 1: να μελετήσει πώς λειτουργεί το πρόγραμμα. Αυτό απαιτεί σιωπηρά τη διαθεσιμότητα του κώδικας κρήνη.
Ελευθερία 2: διανομή, για να μπορέσουμε να λάβουμε το πρόγραμμα σε όποιον θέλουμε.
Ελευθερία 3: τροποποίηση, έτσι ώστε εάν θέλουμε να κάνουμε μια παραλλαγή του λογισμικού ή να τροποποιήσουμε τη μορφή του λειτουργεί, μπορούμε να το κάνουμε. Και πάλι συνεπάγεται τη διαθεσιμότητα του πηγαίου κώδικα.

Όπως μπορούμε να δούμε, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ρητά το ελεύθερο λογισμικό (θα μπορούσαμε να το συζητήσουμε εμμέσως), αλλά τη διαθεσιμότητα του πηγαίου κώδικα και τη δύναμη να το δώσουμε σε όποιον θέλουμε.

Οι δωρεάν άδειες πρέπει να συμμορφώνονται με αυτές τις τέσσερις ελευθερίες χωρίς παρηγορητικά ή, διαφορετικά και αν και μπορούν να συμμορφωθούν με οποιοδήποτε από αυτά, εάν δεν συμμορφώνονται όλα αυτά δεν μπορούν να θεωρηθούν δωρεάν άδειες.

Αλλά δεν πρόκειται μόνο για την εκπλήρωση αυτών των τεσσάρων ελευθεριών. Αυτά που διατυπώνονται διαφέρουν μεταξύ των διαφορετικών δωρεάν αδειών, εκτός από το ότι θίγονται και άλλες διαφορετικές πτυχές. Εάν όχι, δεν θα υπάρχουν πλέον διαφορετικές δωρεάν άδειες.

Μεταξύ των πιο δημοφιλών και ευρέως χρησιμοποιούμενων αδειών στον κόσμο του ελεύθερου λογισμικού είναι η GPL.

Αυτό δημιουργήθηκε από τον Richard Stallman και το Ίδρυμα Ελεύθερου Λογισμικού (FSF) το 1989 και έχει υποστεί διάφορες τροποποιήσεις με την πάροδο των ετών, με τις τελευταίες να είναι το 2007 (έκδοση 3).

Αρχικά δημιουργήθηκε για το λειτουργικό σύστημα Το GNU (ένα έργο που ξεκίνησε επίσης από τον Stallman), έχει εξαπλωθεί σε μεγάλο αριθμό εφαρμογών, όπως ο πυρήνας Linux ή η σουίτα γραφείου LibreOffice. Το τελευταίο συνδυάζει την GPL με άλλες άδειες ελεύθερης μορφής.

Εκτός από την GPL, άλλες σημαντικές δωρεάν άδειες είναι το Apache (από τον ομώνυμο διακομιστή ιστού), το MPL (Mozilla Public License), το LGPL από το FSF για να ενσωμάτωση ελεύθερου λογισμικού σε ιδιόκτητο λογισμικό, το Yahoo! Δημόσια άδεια, ή το CDDL.

Η φιλοσοφία του ελεύθερου λογισμικού κατέληξε να διαπερνά την υπόλοιπη κοινωνία και, με αυτήν, οι ελεύθερες άδειες έχουν εξαπλωθεί.

Ως παράδειγμα αυτού έχουμε το οπτικοακουστικό περιεχόμενο, το οποίο μπορεί επίσης να είναι δωρεάν ή το περιεχόμενο του κείμενο.

Φωτογραφία Fotolia: Arkela

Θέματα σε δωρεάν άδεια