Έννοια στον ορισμό ABC

Η λέξη φάτνη παρουσιάζει τρία αισθήσεις διαφορετικά, αλλά όλα σχετίζονται στενά. Από τη μία πλευρά, είναι το δοχείο που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι για τη σίτιση κατοικίδιων ζώων. Ταυτόχρονα και κατ 'επέκταση, είναι το περίβλημα στο οποίο τοποθετείται το εν λόγω δοχείο και υπό αυτή την έννοια η φάτνη είναι συνώνυμη με το σταθερό. Τέλος, είναι ένας όρος με συμβολισμό ενικός, αφού ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη.

Φατζήδες και κτηνοτροφική δραστηριότητα

Για χιλιάδες χρόνια ο άνθρωπος επέζησε χάρη στο κυνήγι, το ψάρεμα και τη συγκέντρωση. Πριν από περίπου 10.000, εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε το καλλιέργεια και τα ζώα και με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να εγκαταλείψουμε τον νομαδισμό και να εγκατασταθούμε σε ένα έδαφος. Το ζωικό κεφάλαιο βασίζεται στη σύλληψη ζώων προκειμένου να τα κατοικεί και αργότερα καταναλώνει προϊόντα όπως το κρέας και το γάλα. Για τα κατοικίδια ζώα να είναι παραγωγικά, αυτά σίτιση και η φάτνη έγινε το μέρος που προοριζόταν για τη σίτιση των βοοειδών. Όπως είναι λογικό, εκτός από το φαγητό, έπρεπε να δημιουργηθεί ένα μέρος για να πιει και να δημιουργηθούν νεροχύτες.

Η φάτνη έχει εξελιχθεί σε όλη την ιστορία. Επί του παρόντος, αυτοί οι τροφοδότες είναι συνήθως μεταλλικοί και με κυκλικό σχήμα ή κατασκευάζονται με ανακυκλωμένα υλικά, αλλά προηγουμένως κατασκευάστηκαν από πέτρα, από ξύλο ή μαγειρεμένη γειτονιά.

Το γεγονός ότι η φάτνη βρίσκεται κανονικά σε σταθερό προκαλεί κάποια σύγχυση, καθώς και οι δύο όροι χρησιμοποιούνται μερικές φορές συνώνυμα, όπως Συμβαίνει σε σχέση με τον τόπο γέννησης του Ιησού (για να δείξει τον τόπο όπου γεννήθηκε μπορούμε να βρούμε τόσο τον ένα όρο όσο και τον άλλο και και τα δύο θεωρούνται ως έγκυρος).

Η φάτνη στη χριστιανική παράδοση

Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Λουκά, ο Ιησούς της Ναζαρέτ γεννήθηκε σε φάτνη επειδή η Παναγία και ο Ιωσήφ δεν είχαν άλλο μέρος για να μείνουν. Αυτή η βιβλική αναφορά δείχνει ότι η λέξη φάτνη πρέπει να νοηθεί ως σταθερή.

ο παράδοση της φάτνης ως αναπαράσταση του τόπου όπου γεννήθηκε ο Ιησούς τον 11ο αιώνα και ο δημιουργός του ήταν ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης. Αυτή η θρησκευτική ήταν αδύναμη και άρρωστη και ήθελε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Αντλώντας έμπνευση από τη Βίβλο, πίστευε ότι σε μια σπηλιά η γέννηση του Ιησού θα μπορούσε να αναδημιουργηθεί με πραγματικό τρόπο, δηλαδή μια ζωντανή φάτνη.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης ετοίμασε το σκηνή της γέννησης του Ιησού με χαρακτήρες που αντιπροσώπευαν τη Μαρία, τον Ιωσήφ, τους βοσκούς, συνοδευόμενους από βόδια και, λογικά, με ένα νεογέννητο που έπαιξε το ρόλο του Ιησού. Με αυτό αναψυχή μια παράδοση που παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα ξεκίνησε, τα παχνιά.

Φωτογραφίες: iStock - Ruskpp / sedmak