Ορισμός της ιδιωτικής-δημόσιας ιδιοκτησίας

Η ιδέα της ιδιοκτησίας αναφέρεται σωστά ότι ένα άτομο πρέπει να χρησιμοποιεί κάτι αποκλειστικά. Επομένως, είναι πρωταρχικό δικαίωμα από το οποίο προέρχονται άλλα δικαιώματα. Σε κάθε περίπτωση, το δικαίωμα ιδιοκτησίας συνεπάγεται ότι αυτό που ανήκει προορίζεται για χρήση από τον ιδιοκτήτη του και ότι η χρήση αυτή προστατεύεται από νόμος.

Το δικαίωμα στην ιδιοκτησία θεωρείται ως νομική αναγνώριση με την οποία τα περιουσιακά στοιχεία ενός ατόμου αναγνωρίζονται νομικά και αυτή η αναγνώριση είναι τι που επιτρέπει στον ιδιοκτήτη να διαχειρίζεται τα υπάρχοντά του με τον τρόπο που θεωρεί πιο κατάλληλο (μπορεί να τα πουλήσει, να κάνει ανταλλαγές ή απλά κρατα τους).

Η ιδέα της ιδιοκτησίας που θεωρείται ότι ανήκει ή κατέχει κάτι μπορεί να προβληθεί σε πολλά αισθήσεις και διαστάσεις και για αυτό λόγος μιλάμε για πνευματική, βιομηχανική, οριζόντια ή ιδιοκτησιακή ιδιοκτησία. Ωστόσο, υπάρχουν δύο διαφοροποιημένες πραγματικότητες γενικής φύσης: ιδιωτικές και δημόσιες.

Ιδιωτική ιδιοκτησία

Η έννοια της ιδιωτικής ιδιοκτησίας υπόκειται σε μόνιμη αλλαγή, καθώς κάτι που έχω μπορεί να πωληθεί και με αυτόν τον τρόπο η ιδιοκτησία του ακινήτου αλλάζει από το ένα άτομο στο άλλο.

Εάν δεν υπήρχαν δικαιώματα ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα μέσα ενημέρωσης παραγωγή θα ήταν πρακτικά αδύνατο να εκτελέσετε κανένα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ (Για παράδειγμα, η ανάλυση κόστους-οφέλους καθιστά δυνατή την απόκτηση μιας νέας ιδιοκτησίας).

Από την άποψη του πολιτική και το οικονομία, η ιδέα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας είναι θεμελιώδης. Στην πραγματικότητα, το καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται στην υπεράσπιση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας ως βασικό δικαίωμα, ενώ το κομμουνιστικό σύστημα Σκοπός της είναι η κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των προϊόντων παραγωγής και, κατά συνέπεια, η εμφύτευση της ιδιοκτησίας συλλογικός.

Δημόσια ιδιοκτησία

Όταν η ιδιοκτησία ενός αγαθού ανήκει στο κράτος, ονομάζεται δημόσια ιδιοκτησία

Αυτή η ιδέα ξεκινά από μια γενική αρχή: ορισμένα αγαθά και υπηρεσίες πρέπει να ανήκουν σε ολόκληρη την κοινωνία και η πίστη της δεν είναι βολική για να είναι ιδιωτική. Με άλλα λόγια, η δημόσια ιδιοκτησία θεωρείται ως πλησιάζω που εκπληρώνει μια κοινωνική λειτουργία. Και για να είναι εφικτό, το κράτος πρέπει να προστατεύει τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία.

Και οι δύο αισθήσεις ιδιοκτησίας είναι συμβατές

Το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία δεν αποκλείει την αναγνώριση της δημόσιας ιδιοκτησίας. Σε αυτό το πλαίσιο, το δικαίωμα στην ιδιωτική ιδιοκτησία και, ταυτόχρονα, η ιδιοκτησία ορισμένων υπηρεσιών από το κράτος είναι συμβατή με όλα τα εθνικά κράτη.

Φωτογραφίες: Fotolia - Luz Robada / Marc Jedamus