Ορισμός των κανονικών και ακανόνιστων ρημάτων

Ένα ρήμα είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται για να εκφράσει κάποιο είδος αντίδρασης που επηρεάζει ένα ή περισσότερα θέματα. Διαφορετικές γλώσσες έχουν μια λεκτική δομή για να αναφέρονται σε γεγονότα στο παρόν, στο παρελθόν ή στο μέλλον. Κάθε γλώσσα έχει τις ιδιαιτερότητές της ως προς τις μορφές ρήματος.

Τα ρήματα έχουν πρωτόγονη μορφή, το άπειρο, το οποίο χρησιμοποιείται για την ονομασία τους

Είναι μια μη προσωπική φόρμα, όπως το participle και το gerund, επειδή δεν απαιτούν τη συνοδεία ενός ατόμου (εγώ, εσείς, αυτός ...) για να τα χρησιμοποιήσετε.

Τα ρήματα είναι συζευγμένα, στο βαθμό που μπορούν να εκφραστούν με πολλούς τρόπους: παρόν απλό, πρόωρος τέλειο, μελλοντικό απλό, άψογο, κ.λπ.

Τα ρήματα έχουν ρίζα και καταλήξεις ή καταλήξεις, οι οποίες ποικίλλουν ανάλογα με την ένταση και τη λειτουργία ρήματος.

Υπάρχουν δύο τύποι ρημάτων: κανονική και ακανόνιστη

Και οι δύο ανήκουν σε μία από τις τρεις συζεύξεις στα ισπανικά, εκείνες που τελειώνουν σε ar (Ν 'αγαπάς

, είναι ή παίζετε), αυτά που τελειώνουν σε er (ευχαρίστηση, προστασία ή αξία) και εκείνων που τελειώνουν σε εξέλιξη (ύπνος, αναχώρηση ή αποχώρηση).

Εκείνοι που δεν αλλάζουν τη ρίζα τους όταν τα συνδέουν είναι τα κανονικά ρήματα. Το ρήμα για την αγάπη διατηρεί τη ρίζα σε οποιαδήποτε από τις μορφές της (Αγαπώ, αγάπησα, θα αγαπήσω ...). Από την άλλη πλευρά, τα ακανόνιστα ρήματα έχουν αλλοιώσεις στη ρίζα τους σε ορισμένες από τις μορφές τους (το ρήμα caber, θα ήμουν ταιριάζει, ταιριάζω ή ταιριάζω).

Το λεξιλόγιο ή η ρίζα παραμένει σταθερό στα κανονικά και τροποποιείται στα ακανόνιστα. Μερικά από τα πιο συνηθισμένα ρήματα είναι: εργασία, ποτό, ζωντανή ή μαθαίνω. Μεταξύ των παράτυπων θα ήταν: μέτρηση, μυρωδιά, ακρόαση ή βάζοντας.

Αν λέμε ότι ένα ρήμα είναι κανονικό, αυτό σημαίνει ότι ακολουθεί ένα μοτίβο, το ίδιο σχέδιο. Κατά συνέπεια, είναι ευκολότερο να τα χρησιμοποιήσετε στις διάφορες μορφές τους. Οι παράτυποι δεν υπόκεινται σε α πρότυπο ή μοντέλο, συνεχίζουν να αλλάζουν. Έτσι, είναι πιο δύσκολο να τα συνδέσετε σωστά και είναι συνηθισμένο να κάνετε λάθη όταν τα χρησιμοποιείτε. ειδικά εάν ο ομιλητής είναι ξένος και άγνωστος με τη γλώσσα.

Η διαφορά μεταξύ κανονικών και ακανόνιστων ρημάτων οφείλεται στο γεγονός ότι μια γλώσσα δεν είναι μια σταθερή και θεωρητική δομή, αλλά είναι μια ζωντανή και μεταβαλλόμενη πραγματικότητα

Εάν όλα τα ρήματα ήταν κανονικά, το επικοινωνία θα ήταν ευκολότερο, αλλά και απλούστερο, πιο βαρετό και λιγότερο πλούσιο. Στην πραγματικότητα, η μόνη σημαντική προσπάθεια δημιουργίας ενός Γλώσσα η κοινή και καθολική (Εσπεράντο) δεν ήταν πολύ επιτυχημένη. σίγουρα επειδή ο άνθρωπος πρέπει να θέλει να εκφραστεί στον εαυτό του μητρική γλώσσα, ακόμη και αν έχει τακτικά και ακανόνιστα ρήματα.

Φωτογραφίες: iStock - Zvezdan Veljovic / leolintang

Θέματα σε κανονικά και ακανόνιστα ρήματα