Ορισμός του ηλιακού ανέμου

ο Ηλιακός άνεμος είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζεται από την εκπομπή αερίου που αποτελείται από μια σειρά σωματιδίων προικισμένων ηλεκτρικό φορτίο, κυρίως από τους πυρήνες ατόμων υδρογόνου με υψηλό φορτίο ενέργειας που μπορεί να φτάσει τα 100 keV, αν και περιλαμβάνουν επίσης πυρήνες ατόμων ηλίου καθώς και ηλεκτρονίων. Αυτά τα ιόντα προέρχονται από την ηλιακή κορώνα, μια επιφάνεια που μπορεί να φτάσει περίπου δύο εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, σε σημεία όπου το μαγνητικό πεδίο είναι ασθενές.

Αυτό το αστρονομικό φαινόμενο εμφανίζεται με τη μορφή κύκλων που είναι γνωστοί ως κύκλος ηλιακής δραστηριότητας που έχει διάρκεια περίπου έντεκα χρόνια και ρυθμίζεται από τα μαγνητικά πεδία του ήλιου, σε αυτά που περιόδους μεγάλης ηλιακής δραστηριότητας εναλλάσσονται με άλλες στις οποίες τόσο η συχνότητα όσο και η ένταση από το ίδιο.

Τα σωματίδια που απαρτίζουν τον ηλιακό άνεμο είναι ικανά να ταξιδεύουν στο διάστημα με ταχύτητες που ταλαντεύονται τα 450 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, με τα οποία μπορούν να φτάσουν στη γη σε μια περίοδο από 3 έως 5 μέρες. Αυτός ο άνεμος μεταδίδεται στο διάστημα ως ένα εκτεταμένο κύμα που μπορεί να φτάσει στην επιφάνεια των διαφόρων πλανητών και να εξαπλωθεί πέρα ​​από τα όρια του

Ηλιακό σύστημα, λαμβάνοντας μαζί του το ηλιακό μαγνητικό πεδίο καθώς και σημαντική ποσότητα ύλης από την επιφάνειά του. Η συνολική έκταση του χώρου που μπορεί να προσεγγιστεί από τον ηλιακό άνεμο ονομάζεται ηλιόσφαιρα και είναι εκτίμηση που φτάνει πολύ πέρα ​​από τον πλανήτη Πλούτωνα, τον τελευταίο στο ηλιακό μας σύστημα.

Στην περίπτωση της γης, η ατμόσφαιρα της γης είναι ικανή να σταματήσει τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου, δημιουργώντας έτσι φαινόμενα όπως βόρειο σέλας στο βόρειο ημισφαίριο και νότια στο νότιο ημισφαίριο. Αυτό οφείλεται στη σύγκρουση των σωματιδίων που αποτελούν τον ηλιακό άνεμο με το μαγνητικό πεδίο των πόλων της γης, παγιδεύεται σε αυτό και περνά σε ένα μέρος της ατμόσφαιρας γνωστή ως ιονόσφαιρα όπου έρχεται σε επαφή με αέρια που το δημιουργεί προκαλεί την εκπομπή φωτός που χαρακτηρίζει τις αύρες.

Ο ηλιακός άνεμος έχει άμεση επίδραση στο μαγνητικό πεδίο της Γης, έχοντας τη δυνατότητα να προκαλέσει φαινόμενα όπως τη μαγνητική καταιγίδα, γεγονός που μπορεί να προκαλέσει παρεμβολές στις ραδιοεπικοινωνίες, καθώς και να επηρεάσει το κανονικός λειτουργεί εξοπλισμού όπως δορυφόροι που βρίσκονται στην τροχιά της Γης.

Αυτές οι ηλιακές εκπομπές είναι ικανές να μειώσουν την ατμόσφαιρα των πλανητών που έχουν χαμηλό μαγνητικό πεδίο, που ονομάζεται επίσης μαγνητόσφαιρα, εξαλείφοντας πλήρως. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου είναι ο Ερμής, ο πλανήτης που βρίσκεται πιο κοντά στον ήλιο και δέχεται το μεγαλύτερο επίπτωση ηλιακός άνεμος, το φεγγάρι μας στερείται επίσης μαγνητικού πεδίου και ως εκ τούτου ατμόσφαιρα.

Θέματα στον ηλιακό άνεμο