Έννοια στον ορισμό ABC

ο ομοιοσταση είναι η κατάσταση του Ισορροπία ή αρμονική λειτουργία του οργανισμού. Είναι μια κατάσταση που είναι εγγενής στην καλή υγεία. Η λέξη προέρχεται από τα ελληνικά, από homos που σημαίνει παρόμοια και από στάση, η οποία είναι ακριβώς ισοδύναμη με τη σταθερότητα.

Αυτή η ισορροπία επιτυγχάνεται όταν υπάρχει συσχέτιση μεταξύ καθεμιάς από τις δομές που απαρτίζουν ένα ζουν, τα οποία με τη σειρά τους διέπονται από συστήματα ελέγχου που έχουν διαδικασίες ανατροφοδότηση.

Μηχανισμοί ελέγχου που επιτρέπουν τη διατήρηση της ομοιόστασης

1. Κανονισμός έως νευρικό σύστημα

Οι μηχανισμοί ελέγχου και ρύθμισης πραγματοποιούνται κυρίως από το νευρικό σύστημα. Διαθέτει συστήματα συλλογής πληροφοριών από το εξωτερικό καθώς και από διάφορους ιστούς που περιλαμβάνουν διάφορους τύπους υποδοχέων και τη σύνδεσή τους με το Κεντρικό νευρικό σύστημα μέσω προσαγωγών οδών.

Αυτές οι πληροφορίες που λαμβάνονται υποβάλλονται σε επεξεργασία σε διάφορα νευρικά κέντρα από τα οποία οι αναρροφούμενες οδοί αναχωρούν στους διαφορετικούς ιστούς, προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια συγκεκριμένη δράση. Αυτές οι ρυθμιστικές ενέργειες πραγματοποιούνται κυρίως από το αυτόνομο νευρικό σύστημα, ένα παράδειγμα αυτού είναι η ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης,

θερμοκρασία σώματος, ρυθμός σφυγμού ή αναπνοές, μεταξύ πολλών άλλων διαδικασιών.

Οι συνδέσεις με το ενδοκρινικό σύστημα δημιουργούνται επίσης από το νευρικό σύστημα, το οποίο είναι σημαντικό ελέγξτε τον βραχίονα εκτέλεσης που πραγματοποιείται από το ορμονικό σύστημα που δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα σύστημα αγγελιοφόρων χημικά.

Η συσχέτιση μεταξύ του νευρικού συστήματος και του ενδοκρινικού συστήματος συμβαίνει στις συνδέσεις μεταξύ του υποθάλαμου και της υπόφυσης.

2. Ρύθμιση μέσω του ενδοκρινικού συστήματος

Η υπόφυση ρυθμίζει τη λειτουργία όλων των αδένων του σώματος, δομές που παράγουν ουσίες που ονομάζονται ορμόνες που είναι υπεύθυνες για τη λειτουργία και ρύθμιση διαφόρων δραστηριοτήτων των διαφόρων ιστών του Σώμα.

Το ορμονικό σύστημα διαθέτει έναν μηχανισμό ανατροφοδότησης που εγγυάται ένα λεπτό έλεγχο στην απελευθέρωση των διεγερτικών παραγόντων που παράγονται σε υπόφυση.

Ένα παράδειγμα αυτού είναι, για παράδειγμα, η απελευθέρωση διεγερτικών παραγόντων της ωοθήκης από την υπόφυση, αυτό διεγείρει την παραγωγή οιστρογόνων που ευνοεί την εμφάνιση ωρίμανση ενός ωοθυλακίου για να δημιουργήσει ένα ωάριο. Όταν απελευθερώνεται αυτό το ωάριο, η ωοθήκη αρχίζει να παράγει προγεστερόνη, η οποία είναι η ορμόνη υπεύθυνος για μια σειρά αλλαγών στη μήτρα που την προετοιμάζουν για να είναι σε θέση να φωλιάσουν το έμβρυο σε περίπτωση γονιμοποίησης της ωοθήκης.

Εάν συμβεί γονιμοποίηση, το έμβρυο παράγει μια ορμόνη (χοριακή γοναδοτροπίνη) που διεγείρει την παραγωγή προγεστερόνης από την ωοθήκη, η οποία αναστέλλει τη διέγερση της υπόφυσης στην ωοθήκη, με την οποία ωορρηξία. Διαφορετικά, εάν δεν συμβεί γονιμοποίηση, η μήτρα υφίσταται απολέπιση του εσωτερικού της στρώματος, εμμηνορροϊκή ροή, τα επίπεδα της προγεστερόνης μειώνονται, γεγονός που ενεργοποιεί ξανά την υπόφυση για ένα νέο κύκλος.

Οι ομοιοστατικοί μηχανισμοί εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες:

1) τη χρήση της προσλαμβανόμενης τροφής και την επακόλουθη εξάλειψή της (για παράδειγμα, με εφίδρωση ή απέκκριση),

2) ρύθμιση του θερμοκρασία Το σώμα επιτρέπει την προσαρμογή ενός ζώου στο φυσικό του περιβάλλον,

3) το ανοσοποιητικό σύστημα ως μηχανισμός άμυνας έναντι οποιουδήποτε εξωτερικού σώματος (για παράδειγμα, ορισμένα βακτήρια) και

4) την απορρόφηση νερού στα κατάλληλα επίπεδα για να επιτρέψει την ίδια την ύπαρξη ενός φυτού, ενός ζώου ή ενός ανθρώπου.

Αυτές οι διαδικασίες είναι συγκεκριμένα παραδείγματα ζωτικών λειτουργιών που ρυθμίζονται από την ομοιόσταση.

Το ομοιοστατικό μοντέλο και η ανθρώπινη συμπεριφορά

Εάν όλα τα έμβια όντα έχουν έναν εσωτερικό μηχανισμό ομοιοστατικού τύπου, είναι λογικό να πιστεύουμε ότι αυτή η ιδέα ισχύει για το συμπεριφορά ο άνθρωπος. Εάν είμαστε φυσιολογικά υγιείς όταν υπάρχει σωστή αυτορρύθμιση ζωτικών λειτουργιών, κάτι πολύ παρόμοιο θα συμβεί σε σχέση με τη συμπεριφορά μας. Έτσι, η συναισθηματική μας ισορροπία χρειάζεται κάποιο μηχανισμό που επιτρέπει τη σταθερότητα των συναισθημάτων.

Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η κατάσταση του νου ενός ατόμου εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το πώς είναι σωματικά. Σκεφτείτε ένα άτομο με σχιζοφρένεια που δεν παίρνει τα φάρμακά του. Αυτή η περίσταση θα προκαλέσει αναμενόμενα μια συναισθηματική ανισορροπία. Ομοίως, ένας τραυματισμένος αθλητής που δεν παίζει αθλήματα θα αισθάνεται αποθαρρυνμένος επειδή τα επίπεδα ενδορφίνης του είναι χαμηλότερα από το συνηθισμένο. Τελικά, το πώς βρισκόμαστε διανοητικά εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες: τις χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν στο σώμα μας και σε εξωτερικά γεγονότα που δημιουργούν ορισμένα φυσικά ή διανοητικός. Και τα δύο θέματα εξισορροπούνται συνειδητά ή ασυνείδητα από κάποιον ομοιοστατικό μηχανισμό.

Θέματα στην Ομοιόσταση