Ορισμός του Ελληνικού Αλφαβήτου

Ένα αλφάβητο ή αλφάβητο είναι ένα σύνολο συμβόλων που χρησιμοποιούνται σε ένα σύστημα επικοινωνία. Τα ελληνικά έχουν συνολικά 24 σημάδια ή ορθογραφίες και από ιστορική άποψη θεωρείται το πρώτο πλήρες αλφάβητο, καθώς κάθε φωνήεν και κάθε σύμφωνο αντιστοιχεί σε ένα σύμβολο διαφορετικός.

Προέρχεται από τα γράμματα που χρησιμοποιούν οι Φοίνικες, αλλά με τρία ακόμη γράμματα. Οι Etruscans προσάρμοσαν αυτό το αλφάβητο στο δικό τους Γλώσσα και, από την άλλη πλευρά, οι Λατίνοι προσάρμοσαν το σύστημα Etruscan στη δική τους γλώσσα. Για αυτόν τον λόγο υπάρχουν τόσες πολλές συμπτώσεις μεταξύ του ελληνικού και του λατινικού αλφαβήτου.

Α α, Β β, Γ γ, Δ δ, Ε ε, Ζ ζ ...

Το πρώτο γράμμα είναι άλφα, το οποίο είναι ισοδύναμο με το A. Το δεύτερο είναι το beta και αντιστοιχεί στο λατινικό B. Το τρίτο είναι γάμμα και αντιστοιχεί στο C. Το τέταρτο είναι το γράμμα δέλτα, δηλαδή το γράμμα Δ. Έτσι, έως και συνολικά 24 γράμματα. Η ελληνική γλώσσα στη σύγχρονη έκδοσή της είναι το αποτέλεσμα μιας εξελικτικής διαδικασίας από τα αρχαία ελληνικά.

Από τον ΛΧ αιώνα α. Γ οι Έλληνες προσαρμόστηκαν και τροποποίησαν τους Γραφή στο νέο αλφάβητο που δημιουργήθηκε αρχικά από τους Φοίνικες. Αυτό το φαινόμενο δεν πρέπει να ερμηνευθεί από αποκλειστικά γλωσσική άποψη, αλλά από εμπορική. Έτσι, η έντονη εμπορική δραστηριότητα των Φοίνικων ανάγκασε τους Έλληνες να γνωρίζουν το σύστημα επικοινωνίας τους προκειμένου να εντείνουν τις εμπορικές σχέσεις στη Μεσόγειο.

Σε αντίθεση με τις σημιτικές γλώσσες, η ελληνική γραφή γράφτηκε και διαβάστηκε από αριστερά προς τα δεξιά. Όπως και οι Ρωμαίοι, οι Έλληνες παρήγαγαν κείμενα χωρίς διακοπές, δηλαδή χωρίς κενό μεταξύ λέξεων. Αυτή η μορφή αδιάλειπτης γραφής ήταν δύσκολο να διαβαστεί και γι 'αυτό το λόγο ΑΝΑΓΝΩΣΗ έγινε δυνατά, αφού με αυτόν τον τρόπο τους κατανόηση.

Το πρώτο στήριγμα όπου συλλήφθηκαν τα γράμματα ήταν κεραμικό. Αργότερα, ο πάπυρος άρχισε να χρησιμοποιείται, μετά περγαμηνή, και τέλος χαρτί.

Το ελληνικό αλφάβητο ήταν καθοριστικό για την ιστορία της ανθρωπότητας

Η γραπτή λέξη ήταν ένα γεγονός πολιτιστικός της πρώτης τάξης, γιατί με αυτόν τον τρόπο ήταν ήδη δυνατό να αναπτυχθεί ένα προηγμένο σύστημα επικοινωνίας. Με τα πρώτα γραπτά κείμενα, η συγγραφή βιβλίων ήταν ήδη δυνατή. Οι πρώτοι πολιτισμοί χρησιμοποίησαν βιβλία για τρεις βασικούς σκοπούς: για να διατηρήσουν ένα Ρεκόρ λογιστική των οικονομικών δραστηριοτήτων, ανάπτυξη νομικού συστήματος και, λογικά, να διηγείται ιστορίες και ιστορίες.

Τα βιβλία ήταν και είναι το βασικό μέσο για το γνώση γραφής. Για αιώνες τα κείμενα και τα έγγραφα γράφτηκαν με το χέρι, αλλά τον 15ο αιώνα εισήχθη το τυπογραφείο και από τότε άρχισε μια νέα φάση στη διαδικασία του γραμματισμού.