Έννοια στον ορισμό ABC

Όταν λέτε μια ιστορία η χρονολογική ακολουθία του αφήγηση παίζει σχετικό ρόλο. Στη λογοτεχνική δημιουργία και στο κινηματογράφος Μερικές φορές τα γεγονότα που περιγράφονται διακόπτονται για να πουν κάτι του παρελθόντος και όταν συμβαίνει αυτό μιλάμε για ανάλυση.

Τρόποι και παραδείγματα

Στην ανάλυση, υπάρχει πάντα αναφορά στο παρελθόν. Αυτή η αποτυχία έχει δύο εκδόσεις ή τρόπους: την αναδρομή και το ρακκόντο.

Η αναδρομή πίσω συνίσταται σε μια απότομη διακοπή της πλοκής στην οποία μια μνήμη του παρελθόντος εμφανίζεται στιγμιαία και μετά συνέχεια η ιστορία συνεχίζεται στο παρόν (ο όρος φλας σημαίνει εμφάνιση και εξαφάνιση και πίσω σημαίνει πίσω). Ως εκ τούτου, είναι μια επιστροφή στο παρελθόν με χαρακτήρας στιγμιαίος.

Στον κόσμο του κινηματογράφου υπάρχουν μερικά κλασικά παραδείγματα: η ταινία του Alfred Hitchcok "Marnie the Thief", "Pulp Fiction" του Quentin Tarantino ή "Πόσο όμορφη είναι να ζεις!" από τον Frank Capra.

Στο racconto υπάρχει επίσης μια επιστροφή στο παρελθόν, αλλά είναι μια πιο παρατεταμένη αναδρομή στο χρόνο. Έτσι, πρώτα σταματά η δράση του παρόντος, μετά λέγεται λεπτομερώς κάτι που έχει ήδη συμβεί και τέλος η ιστορία που λέγεται επιστρέφει στη στιγμή της αρχικής διακοπής.

ο μυθιστόρημα Το "El camino" του Miguel Delibes ή η τηλεοπτική σειρά "Αυτά τα υπέροχα χρόνια" είναι δύο παραδείγματα του τεχνική αφήγηση του racconto.

Με αυτά πόροι αφηγήσεις ο δημιουργός μπορεί να αναζητήσει πολλά εφέ: ότι η ιστορία έχει μεγαλύτερο συνοχή, ότι οι αναγνώστες ή οι θεατές έχουν σχετικές πληροφορίες για να κατανοήσουν την πορεία του τα γεγονότα, ότι το παρελθόν ενός χαρακτήρα είναι γνωστό ή ότι το ενδιαφέρον του οικόπεδο.

Το αντίθετο αποτέλεσμα της ανάλυσης είναι η πρόληψη, αλλά είναι πιο γνωστή με τον αγγλικό όρο flashforward

Με αυτόν τον αφηγηματικό πόρο η παρούσα στιγμή διακόπτεται για να ανακοινώσει ένα Εκδήλωση αυτό δεν έχει συμβεί ακόμα. Μετά τη μελλοντική διακοπή, η αφήγηση επιστρέφει στην παρούσα στιγμή.

Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι το μυθιστόρημα «Η σήραγγα» του Ernesto Sábato, καθώς στην ιστορία ο αναγνώστης γνωρίζει από αρχή ότι ο πρωταγωνιστής θα διαπράξει φόνο.

Τόσο η ανάλυση όσο και το αντίθετο αποτέλεσμα είναι αναχρονίες, δηλαδή, προσωρινά άλματα στα οποία ο αφηγητής σταματά την ανάπτυξη της ιστορίας για να πει προηγούμενα ή μεταγενέστερα γεγονότα.

Και οι δύο μορφές προσωρινής αλλαγής επιτρέπουν σε μια ιστορία να έχει μεγαλύτερο δυναμισμό και συνεπώς να συλλάβει το ενδιαφέρον του αναγνώστη ή του θεατή.

Φωτογραφίες Fotolia: surasaki / nito