Ορισμός των κατευθυντήριων γραμμών συμπεριφοράς

Οδηγίες συμπεριφοράς είναι αυτά μοντέλα συμπεριφοράς ή οδηγοί που μας λένε εκ των προτέρων πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στη διαδοχή ορισμένων καταστάσεων, ειδικά όσον αφορά τη ζωή στην κοινότητα.

Οδηγός συμπεριφοράς που μας λέει πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε και να ενεργούμε σε ορισμένες περιστάσεις

Η ζωή στην κοινωνία, παρατήρηση και η επανάληψή τους είναι αυτό που μας επιτρέπει να αποκτήσουμε αυτό το είδος μοτίβου και να τα εσωτερικεύσουμε έτσι ώστε όταν συμβαίνει αυτό ή αυτό κατάσταση, μην είστε απροετοίμαστοι και ξέρετε πώς να ενεργείτε σύμφωνα με το τι περιμένει η κοινωνία από εμάς και επίσης, ώστε να μην τιμωρηθείτε ή να δείτε από τα υπόλοιπα συστατικά της κοινωνίας ως ενοχλητικά στοιχεία της ηρεμίας και της αρμονίας της, δηλαδή ως διαταρακτικά στοιχεία.

Κάτι θα θεωρηθεί ενοχλητικό όταν δημιουργεί ένα ξαφνικό διάλειμμα, για παράδειγμα, της τάξης, της αρμονίας που έχει παρατηρηθεί σε ένα πλαίσιο. Φυσικά αυτό θα προκαλέσει αποφασιστική αλλαγή.

Η ενοχλητική συμπεριφορά παραβιάζει τη σειρά και οι κοινωνικές οδηγίες που προτείνονται και γίνονται αποδεκτές

Οι ενοχλητικές συμπεριφορές συνοδεύονται πάντοτε από επιθετικές παρορμήσεις, οι οποίες στην εκτέλεση του ίδιου Ενεργούν ως ελαφρύτεροι του βάρους που φέρουν, αλλά για άλλους θα θεωρούνται συμπεριφορές αντικοινωνικός.
ο συμπεριφορά αποδιοργανωτικό σπάσιμο με τις αξίες και τις κατευθυντήριες γραμμές συμπεριφοράς που επιβάλλει η κοινωνία στην οποία ανήκει και επομένως αρμονία και καλή συνύπαρξη από όσους ανήκουν σε αυτό σίγουρα θα απειληθούν και θα τεθούν σε κίνδυνο.
Η κοινωνική τάξη θα απειληθεί.

Είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι, σύμφωνα με τους μελετητές του θέματος, οι διαταραχές συμπεριφοράς μπορούν ήδη να εκδηλωθούν, και για παράδειγμα να παρατηρηθούν στο Παιδική ηλικία, μεταξύ του έτους και των τριών ετών των παιδιών.
Ατελείωτες κλάμα και οργή που δεν μπορούν να συγκρατηθούν, ταραχές, ειδικά όταν δεν επιτυγχάνουν αυτό που θέλει, χτυπά ενάντια σε αντικείμενα, μάχες Επαναλαμβανόμενες με τους συνομηλίκους ή με ενήλικες που θέλουν να θέσουν όρια σε αυτήν τη συμπεριφορά, είναι μερικές κοινές εκδηλώσεις διαταραχών συμπεριφορών στο Παιδική ηλικία.

Φυσικά, πρέπει επίσης να πούμε ότι η διαταραχή της συμπεριφοράς δεν είναι η αποκλειστική κληρονομιά του προαναφερθέντος σταδίου της ζωής, αλλά μπορεί να παρατηρηθεί σε άλλα περιβάλλοντα και ηλικίες.

Το σημαντικό πράγμα που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι είναι εξαιρετικά επιβλαβές για την κοινωνική συνύπαρξη και για το σωστό κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου, κανείς δεν θα θέλει να αλληλεπιδράσει με ένα παιδί, έναν νεαρό ή έναν ενήλικα που εκδηλώνει τακτικά αντικοινωνικές συμπεριφορές. Ως εκ τούτου, συνιστάται να μελετήσετε την υπόθεση από έναν επαγγελματία στο ψυχολογία και εάν είναι απαραίτητο, ξεκινήστε τη θεραπεία έτσι ώστε το άτομο να μπορεί να διαχειριστεί τη διαταραχή του και να το αποφύγει.

Οι περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις επιλύονται με αυτόν τον τρόπο, με το παρέμβαση αποτελεσματικότητα ενός επαγγελματία, σχεδόν κανένας δεν μπορεί να το ξεπεράσει αφ 'εαυτού, επειδή προκαλούν Συνήθως έχουν τις ρίζες τους σε πολύ οικεία ζητήματα και πιθανώς από την αρχή της ύπαρξής τους.

Οι γονείς και το σχολείο, κλειδιά για την ενστάλαξη των οδηγιών

Ως αναπόσπαστο τμήμα της κοινωνίας, τα ανθρώπινα όντα ενσωματώνουν σταδιακά τις οδηγίες συμπεριφοράς καθώς μεγαλώνουμε, όπως: τρώγοντας τρεις φορές την ημέρα. ημέρα, σηκωθείτε και τραγουδήστε τον ύμνο μόλις το ακούσουμε, δώστε το κάθισμα σε ένα ηλικιωμένο άτομο, μια έγκυο γυναίκα ή ένα άτομο με ειδικές ανάγκες όταν παίρνουν λεωφορείο; Επαναλαμβάνουμε όλες αυτές τις ενέργειες γιατί έτσι μας έχουν διδάξει οι γονείς μας, ο δάσκαλος στο σχολείο, ανάμεσα στους κύριους πράκτορες κοινωνικοποίησης με τους οποίους αλληλεπιδρούμε τα πρώτα χρόνια, δηλαδή τις οδηγίες η συμπεριφορά θα δομηθεί από ρόλους, κοινωνικές διαδικασίες, σχέσεις, θεσμούς και Πολιτισμός.

Στο στάδιο ανάπτυξης και ανάπτυξης, είναι απαραίτητο οι γονείς να καθορίσουν κατευθυντήριες γραμμές συμπεριφοράς για αυτούς. στα παιδιά τους με την αποστολή ότι τα βοηθούν να αποδώσουν ικανοποιητικά στην κοινωνική ζωή. Επομένως, κάθε φορά που ένα μοτίβο υποδεικνύεται σε ένα παιδί, πρέπει να γίνεται με σαφήνεια, συγκεκριμένα, με σταθερά και δίνοντας μια συνεκτική εξήγηση για το γιατί είναι προτιμότερο να ακολουθείτε τη συμπεριφορά που είναι υποδηλώνει.

Εν τω μεταξύ, αν και τα πρότυπα παραμένουν σταθερά με την πάροδο του χρόνου, μπορεί να υποφέρουν ορισμένες παραλλαγές ως αποτέλεσμα των ακόλουθων καταστάσεων: πέρασμα του χρόνου, διαφορές περιφερειακό και κατάσταση Κοινωνικός.