Ορισμός της ηθικής κρίσης

Κανονικά και πολύ σπάνια δεν συμβαίνει, οι ενέργειές μας, τα λόγια μας, δημιουργούν απόψεις και αξιολογήσεις ηθικής φύσης γύρω μας, τους υλοποιούμε ακόμη και σε σχέση με τις ενέργειες εκείνων που περιβάλλω. Με αυτό θέλουμε να εκφράσουμε ότι αποδεικνύεται πολύ κοινό ότι ό, τι κάνουμε και λέμε δημιουργεί σε άλλους, εκτιμήσεις του τύπου ηθικός, ηθικά.

Ωστόσο, αυτές οι εκτιμήσεις είναι συνήθως ριζωμένες και βασίζονται σε παραδόσεις, χρήσεις και παραδόσεις που έχουν μακρά ιστορία στην εν λόγω κοινωνία, στις εμπειρίες που μεταδίδονται από άτομα κοντά και επίσης σε ακόμη πιο διαδεδομένες κοινωνικές συμβάσεις που, για παράδειγμα, εξακολουθούν να είναι κοινές μεταξύ διαφόρων πολιτισμούς.

Τυπικά, μια ψυχική πράξη που επιβεβαιώνει ή αρνείται την ηθική αξία σε μια δεδομένη κατάσταση ή συμπεριφορά ονομάζεται ηθική κρίση. είμαστε μάρτυρες, δηλαδή, η ηθική κρίση που εκδίδεται ως αποτέλεσμα θα εκφραστεί συγκεκριμένα σχετικά με την παρουσία ή την απουσία ηθικής σε ένα γεγονός ή στάση.

Οι ηθικές κρίσεις είναι δυνατές χάρη στην ηθική αίσθηση που διαθέτει κάθε άνθρωπος. Αυτή η ηθική αίσθηση είναι το αποτέλεσμα των σχεδίων, κανόνων και κανόνων που έχουμε αποκτήσει και μαθαίνουμε σε όλη μας τη ζωή. Μέσω της ηθικής μας κρίσης μπορούμε να διαπιστώσουμε εάν μια πράξη στερείται ηθικών αρχών ή είναι αντίθετη με αυτές.

Στην πρώτη περίπτωση θα είναι το οικογένεια, γονείς, παππούδες και γιαγιάδες, οι οποίοι θα μας μεταδώσουν αυτές τις πληροφορίες και τις εντολές, τότε, το εκπαιδευτικά ιδρύματα στα οποία παρεμβαίνουμε και τα οποία αφήνονται υπεύθυνα για την εκπαίδευσή μας, και τελικά το παράδειγμα περιβάλλον στο οποίο θα αναπτύξουμε, το οποίο θα μας πει επίσης και θα δείξει τι είναι καλό, τι είναι κακό, θα μας καθοδηγήσει σχετικά με το καλό, το κακό, μεταξύ άλλων ζητημάτων.

Επίσης και σήμερα περισσότερο από ποτέ, τα μέσα ενημέρωσης της επικοινωνία, ως διαμορφωτές γνώμης, είναι ουσιαστικής σημασίας για το σχηματισμό ηθικών κρίσεων. Πολλοί άνθρωποι εκτιμούν υπερβολικά τις εκτιμήσεις που εκδίδουν από αυτούς και καταλήγουν να τις επαναλαμβάνουν. Επομένως, είναι σημαντικό όσοι εργάζονται σε αυτά να το γνωρίζουν και να είναι υπεύθυνοι κατά την επικοινωνία.

Στη συνέχεια, όταν πρόκειται για την ηθική κρίση σε μια δεδομένη περίσταση, όλες αυτές οι αποσκευές, εξετάζουν αυτόματα τη δική μας εμπειρία ως Ως αποτέλεσμα του αιτήματος έκφρασης μιας κρίσης, θα θέσει αμέσως σε εμάς όλες αυτές τις διδασκαλίες, τις πεποιθήσεις και τις σκέψεις για το καλό και το κακό, ότι τόσο η οικογένεια, το σχολείο όσο και η κοινωνία μας έχουν διδάξει και αυτό θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε εάν αυτή η πράξη ή συμπεριφορά πλαισιώνεται σε κάτι καλό, κακό, αποδεκτό ή όχι.

Από αυτό προκύπτει ότι το εκπαίδευση και οι αξίες που έχουν ενσταλάξει σε εμάς από την παιδική ηλικία θα είναι θεμελιώδεις και η βάση στην οποία μπορούμε να καθορίσουμε πότε κάτι είναι σωστό ή λάθος.

Πάντα, μέσω ηθικής κρίσης, αυτό που προορίζεται να γίνει είναι να προσπαθήσουμε να καταλήξουμε στην αλήθεια κάτι.
Έτσι, ο ορισμός του κάτι ως ηθικά καλό ή κακό δεν είναι μια παράξενη ερώτηση, σε ορισμένες εξαιρέσεις Μπορεί να είναι, αλλά με τον κανονικό και συνηθισμένο τρόπο δεν είναι και θα συνδεθεί στενά με όλη την εκπαίδευσή μας ηθικός.

Εν τω μεταξύ, μπορεί να συμβεί ότι λόγω ορισμένων ζητημάτων, όπως η αδιαφορία, ο κορεσμός ή η ξεχασμένη, έχουν απορριφθεί κατάλληλα αυτά τα πρότυπα που παρέχονται, τότε, σίγουρα, αυτοί που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση θα αντιμετωπίσουν ορισμένες δυσκολίες ο χρόνος για να λειτουργήσει στην κοινωνία, για παράδειγμα, εάν απορρίπτονταν ή ήταν αδιάφοροι στους κανόνες, θα είναι πρακτικά αδύνατο καλό συνύπαρξη ή ανάπτυξη του ατόμου μέσα σε μια κοινωνία, καθώς και τη δυνατότητα να κρίνουμε σωστά χωρίς να κάνουμε λάθη όταν κάτι είναι σωστό ή λάθος, δηλαδή, αναγνωρίζοντας πότε κάτι γίνεται Καλό ή κακό.

Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις, τα αποτελέσματα είναι τρομερά και οι συνέπειες είναι πολύ επικίνδυνες για όσους δεν έχουν ηθική κρίση, διότι ανεξέλεγκτα, οι συμπεριφορές και οι ενέργειές τους θα κυριαρχούνται από έναν παράλογο που δεν θα δώσει προσοχή στο γεγονός εάν οι ενέργειές τους προκαλούν ζημιά ή συγκρούσεις.

Οι εγκληματίες είναι μια υπόθεση μάρτυρας αυτού που λέμε. Ο δράστης ζει πάντα σε αντίθεση με το κανόνας, τι είναι κοινωνικά αποδεκτό και τι αναμένεται φυσικά από ένα άτομο. Η περιθωριακή ζωή θα καταλήξει σχεδόν πάντα να καταστρέφει αυτήν την εκτίμηση μεταξύ του καλού και του κακού και όλων εκείνων που το παιδί έχει ενταθεί εγκαίρως για το ηθικές αξίες.