Ορισμός των μοναστικών κανόνων

Οι περισσότερες θρησκευτικές διαταγές ιδρύθηκαν στο Μεσαίωνας γύρω από ένα μοναστήρι στο οποίο ζούσαν οι μοναχοί αφιερωμένοι σε κάποια δραστηριότητα, συνήθως προσευχή και κάποια καθήκοντα που στοχεύουν στην οικονομική διατροφή. Οι απόψεις αυτές οργανώθηκαν με βάση μια σειρά κανόνων ή κανόνων συμπεριφορά και για αυτό λόγος μιλούν για μοναστικούς κανόνες.

Αν και κάθε θρησκευτική τάξη έχει τον δικό της μοναστικό κανόνα, όλες αυτές εμπνέονται από τις Αγίες Γραφές. Σε κάθε περίπτωση, το περιεχόμενο ενός μοναστικού κανόνα μπορεί να αναλυθεί από πολλές απόψεις:

1) ως τρόπος κατανόησης της ζωής σε μια κοινότητα μοναχών,

2) ως έγγραφο με ιστορική αξία ή

3) ως πνευματικός οδηγός για τους Χριστιανούς.

Ο κανόνας του Αγίου Αυγουστίνου

Αυγουστίνος του Ιπποπόταμου (354 - 430 μ.Χ.) Γ) ήταν ο πρώτος που ανέπτυξε έναν μοναστικό κανόνα για την οργάνωση της κοινοτικής ζωής για τους Αυγουστίνους μοναχούς. Τα βασικά του θεμέλια είναι τα ακόλουθα:

1) οι μοναχοί πρέπει να ζουν στην κοινότητα, να μοιράζονται τα αγαθά τους και να καλλιεργούν α

περιβάλλον αδελφική μεταξύ των μελών της κοινότητας,

2) ένα σημαντικό μέρος της ημέρας πρέπει να είναι αφιερωμένο στην προσευχή,

3) κάποιος πρέπει να ζει μια λιτή ζωή και να ασκεί περιοδικά νηστεία,

4) α στάση φιλόξενο σε επισκέπτες και ταξιδιώτες,

5) για το κυβέρνηση της κοινότητας, είναι απαραίτητο να υπακούμε στον προϊστάμενο του μοναστηριού.

Στο έγγραφο του κανόνα του Αγίου Αυγουστίνου, ενδιαφέρουσες σκέψεις για το σεμνότητα, τη φροντίδα των ασθενών, την αγνότητα ή τη συγχώρεση των αδικημάτων. Στο κεφάλαιο Xlll του κανόνα Άγιος Αυγουστίνος συνιστάται στους μοναχούς να διαβάζουν το περιεχόμενο του κανόνα εβδομαδιαίως.

Ο κανόνας του Αγίου Βενέδικτου

Ο Άγιος Βενέδικτος της Nursia, γεννημένος στα τέλη του 5ου αιώνα μ.Χ. C, θεωρείται ο πατέρας του δυτικού μοναχισμού. Πριν από το θάνατό του το 547 έγραψε έναν κανόνα σύμφωνα με τον οποίο υπάρχουν χρήσιμες ενδείξεις για τους Βενεδικτίνους μοναχούς και επίσης για όλους εκείνους που αναζητούν καθοδήγηση για την εύρεση του Θεού.

Ο κανόνας του San Benito συμπυκνώνεται σε δύο όρους, ora et labora, δηλαδή, προσευχή και εργασία

Ωστόσο, τα διαφορετικά κεφάλαιά του τονίζουν τη σημασία της σιωπής, της υπακοής και της ταπεινότητας ως οδηγίες συμπεριφοράς αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Από την άλλη πλευρά, ο κανόνας εξηγεί ποια είναι η συμπεριφορά των μοναχών σε σχέση με τους καλεσμένους, τους φτωχούς, τη χρήση αγαθών ή την ώρα των γευμάτων.

Τόσο ο κανόνας του Αγίου Αυγουστίνου όσο και ο κανόνας του Αγίου Βενέδικτου ορίζουν ότι οι μοναχοί δεν πρέπει να έχουν ιδιοκτησία, αλλά ότι όλα πρέπει να μοιράζονται. Σε κάθε μοναχό ανατίθενται ορισμένα καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν και μερικά είναι αφιερωμένα στην κουζίνα, άλλα για τη φροντίδα των ασθενών στην κοινότητα και μερικά από αυτά είναι υπεύθυνα για την ΑΝΑΓΝΩΣΗ του ευαγγελίου.

Η συντριπτική πλειοψηφία των μοναστικών κανόνων εξακολουθεί να εφαρμόζεται σήμερα.

Φωτογραφίες: Fotolia - cartoonresource / berdsigns

Θέματα στους Μοναστικούς Κανόνες