Έννοια στον ορισμό ABC

Η σύνταξη είναι ένα από τα πολλά δημοσιογραφικά είδη, αλλά το οποίο χαρακτηρίζεται κυρίως από την υποκειμενικότητά του, αν το συγκρίνουμε με το είδος ειδήσεων για παράδειγμα, αφού είναι συλλογική γνώμη ενός μεσο ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ, μιας εφημερίδας πιο συχνά και ακολουθεί την ιδεολογική γραμμή αυτής σε ένα δημοσιογραφικό γεγονός πραγματικότητας και συνάφειας που απαιτεί τη γνώμη, την εξήγηση και την αξιολόγηση του μέσου σχετικά με αυτό.

Αυτός ο τύπος άρθρου καταλαμβάνει μια προνομιακή θέση στη δομή της εφημερίδας και σχεδόν ποτέ δεν φέρει υπογραφή, για τον λόγο που ανέφερα παραπάνω. Του σύνταξη είναι συνήθως υπεύθυνος δημοσιογράφων με μεγάλη εμπειρία, με την ικανότητα να αναλύει πραγματικότητα, και είναι γνωστοί στην ορολογία ως "συντάκτες". Γενικά, αυτή η θέση μπορεί να καλυφθεί από διευθυντές ή επικεφαλής τμημάτων δημοσιεύσεων, είτε εφημερίδων είτε περιοδικών.

Το άρθρο, μαζί με τη στήλη γνώμης, είναι οι δύο μορφές του είδους που ονομάζεται ακριβώς "γνώμη", το είδος με τα υψηλότερα σημάδια υποκειμενικότητα, δεδομένου ότι οι εκτιμήσεις αξίας και οι «απόψεις» του συγγραφέα αντικατοπτρίζονται στο κείμενο, και είναι η ουσία του εν λόγω γένος. Είναι κοινό ότι, σχετικά με ένα θέμα κοινωνικής σημασίας, το περιεχόμενο δημιουργείται και στα δύο πληροφοριακά (ειδήσεις, χρονικά), διαλογικά (συνεντεύξεις, εκθέσεις) και απόψεις (στήλες, συντακτικά). Η τελική επεξεργασία του θέματος, ιδίως στα τρία είδη, εκτός από την επισήμανση της σημασίας του συμβάντος, επιτρέπει στον αναγνώστη να έχει πληροφορίες, ο λόγος των μαρτύρων ή ειδικών επί του θέματος (από τις συνεντεύξεις) και η άποψη των εξειδικευμένων αναλυτών (από το γνώμη).

Μεταξύ των κύριων καθηκόντων της σύνταξης είναι η εξήγηση των γεγονότων, συμφραζομένων το θέμα να είναι πιο γραφικό, να προβλέπει τις συνέπειές του και να διατυπώνει κρίσεις, γιατί είναι το τμήμα της εφημερίδας ποιοι αναγνώστες θα απευθύνονται πάντα όταν θέλουν να λαμβάνουν πληρέστερες πληροφορίες σχετικά με το θέμα της στιγμής.

Για παράδειγμα, υπάρχει μια ισχυρή θεσμική κρίση στη χώρα που προκάλεσε την παραίτηση του προέδρου, δεν θα είναι στο καθημερινό χρονικό όπου Ο αναγνώστης θα βρει τις βασικές απαντήσεις που τον αφορούν, αλλά θα είναι το συντακτικό που θα του δώσει ένα παρόν και μελλοντικό πανόραμα για το τι θα συμβεί.

Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι εκδοτών: επεξηγηματική (εξηγούν, η γνώμη δεν συνάγεται άμεσα), διατριβή ή γνώμη (υπάρχει σαφής γνώμη υπέρ ή κατά), ενημερωτική (η πρόθεσή τους είναι να γίνει γνωστό το θέμα) ερμηνευτικό (προωθεί αιτίες, εφέ, εικασίες), δράση και πεποίθηση (και οι δύο προσπαθούν να πείσουν την ήδη σχηματισμένη γνώμη του αναγνώστης).

Αλλά υπάρχει επίσης μια άλλη έννοια του συντακτικού όρου που είναι πολύ συνηθισμένο για εμάς και που χρησιμοποιείται για την ονομασία του εταιρεία υπεύθυνη για τη διανομή και τη δημοσίευση γραπτών οποιουδήποτε είδους. Αυτός ο τύπος βιομηχανίας άρχισε να εξαπλώνεται από τις αρχές του 19ου αιώνα, παρόλο που η έκρηξή του το είδε μόνο στα μέσα του εικοστού αιώνα, με την έκρηξη αυτού που ο Theodor Adorno ονόμασε «πολιτιστικές βιομηχανίες», ας πούμε, το εκβιομηχάνιση πολιτιστικών προϊόντων: βιβλία, ταινίες και ΜΟΥΣΙΚΗ Είναι μαζικής παραγωγής, σχεδιασμένα για τη μεγάλη μάζα των καταναλωτών, σαν να παρήχθησαν προϊόντα του τύπου όπως ψυγεία, παντόφλες ή ρούχα. Ωστόσο, ένα θεμελιώδες ορόσημο για την επέκταση αυτού του τύπου βιομηχανίας ήταν αναμφίβολα η εφεύρεση του κινητού τύπου τυπογραφικού τύπου, που δημιουργήθηκε από Ο Johannes Gutenberg, ο μέντορας αυτού του τύπου τυπογραφικών πιεστηρίων που έθεσε τα θεμέλια των σημερινών εκδοτικών βιομηχανιών αλλά και της μαζικοποίησης των μέσα επικοινωνία γραφικά.

ο παραγωγή Η σύνταξη περιλαμβάνει την ακόλουθη διαδικασία: ο συγγραφέας θα επικοινωνήσει με τον εκδότη για να δει εάν το περιεχόμενο του βιβλίου του του ενδιαφέρει, εάν υπάρχει, περνά στον εκτυπωτή έτσι ώστε να διαμορφωθεί, τότε ο εκδότης το πωλεί στα βιβλιοπωλεία που θα είναι υπεύθυνα για την εμπορία τους στον τελικό καταναλωτή: τους αναγνώστες. Ακόμη και με την πρόοδο του χρήση υπολογιστή και νέες τεχνολογίες, βιβλία, παρά τις πολλές αρνητικές προβλέψεις για το μέλλον τους, συνεχίζουν να παράγονται, τα καλύτερα υπάρχουν ακόμα πωλητές (βιβλία με περισσότερα από ένα εκατομμύριο αντίτυπα που πωλούνται) αν και οι εκδότες έχουν αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις προσαρμοσμένες στους νέους τρόπους ανάγνωσης αυτού επιβάλλονται τεχνολογίες: για παράδειγμα, τα λεγόμενα «ηλεκτρονικά βιβλία» (ηλεκτρονικά βιβλία) που μπορούν να αγοραστούν σε εικονικά βιβλιοπωλεία, να ληφθούν σε υπολογιστές, σημειωματάρια, tablet ή είδη (ειδικές συσκευές για ανάγνωση βιβλίων) και να διαβάζονται ψηφιακά, χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρετε στοίβες βιβλίων χαρτί.