מאמר טיעון על טכנולוגיה בחינוך
Miscellanea / / November 09, 2021
מאמר טיעון על טכנולוגיה בחינוך
ערכו של חינוך טכנולוגי וטכנולוגי
אירועים גלובליים אחרונים - מגיפת קוביד-19 - החזירו לשולחן דיון ארוך שנים. התעלמות, וזה קשור לקשר ההכרחי בין תהליכי חינוך והכשרה, ולהשפעה המוחצת של טֶכנוֹלוֹגִיָה (במיוחד ICT) בדורות הצעירים.
Unesco עצמה מכירה בכך שטכנולוגיות המידע והטלקומוניקציה הללו יכולות להשלים, להעשיר ולשנות את החינוך בקנה מידה עולמי. הדבר מצריך עיצוב של מדיניות חינוכית עכשווית, אשר מלכתחילה אינה מתעלמת מהדילמה שהשילוב בין שני המרכיבים הללו מציב בהכרח. ושנית, היא מרמזת על יוזמות שאינן מניחות אנטגוניזם בלתי ניתן לתיקון בין השניים.
המשמעות היא שתהליכים חינוכיים מסורתיים, בין אם מרוחקים ובין אם לא, דורשים א עדכון, כלומר, עדכון כדי לנצל את טכנולוגיות המידע החדשות ו תקשורת, במקום להתרחק מהם. הרעיון חייב להיות בהכרח העצמה והקלה של לְמִידָה, מול פנורמה אינפורמטיבית, תרבותית ועבודה שבה רשתות חברתיות, שירותים העברת הודעות ומה שנקרא תרבות 2.0 מהווים ציר חשוב.
פרדיגמה חינוכית חדשה
הבעיה היא שעד עכשיו, סוג הלמידה שמקדם את התקשוב אצל צעירים הוא לא רק אוטודידקט, אלא גם לא פנים אל פנים. צעירים שלומדים לתמרן ואפילו לתכנת כלים דיגיטליים או שרוכשים במהירות את הדינמיקה של האלגוריתמים של הרשתות החברתיות עושה זאת ללא תיווך או הדרכה מאף אחד, ומן קרוב משפחה בדידות ו
אוטונומיה של מכשיר אלקטרוני וחיבור מרחוק.חוויות אלו הן לרוב סוחפות, מרוכזות בעצמן, ואם אין להן משקל נגד הולם, הן מנוכרות. בדיוק ההפך ממה שחווית בית הספר המסורתית שואפת שמעבר לתכנים נלמד, מכוון גם לסוציאליזציה ולחוויה קבוצתית, על כל מעלותיה ו דירות. ובכל זאת, הלמידה האוטודידקטית מתרחשת בקצב מהיר ונלהב הרבה יותר מאשר בית הספר, ויותר יד ביד עם תחומי עניין אינדיבידואליים.
אז האם לא הגיע הזמן לגבש מודל חינוכי חדש המשלב את הטוב משני העולמות? רבות דובר על המרחק הרעיוני בין מהגרים לילידים דיגיטליים, כלומר ביניהם שנולדו לפני הפופולריזציה של האינטרנט ושהגיעו לעולם במלואו מחוברים זה לזה. אבל מעט משמש את הבידול הזה לבניית מודלים של הצלחה בבית הספר, שיודעים לזרום יחד עם הזמן ו שגם מעריכים את הידע הדיגיטלי כפי שהוא באמת: כלים חיוניים בעולם של בוקר.
בית ספר עכשווי חייב אפוא להכיר ולתעל את הידע ההיפר-טכנולוגי הזה כדי לא רק לגשר על הפער הטכנולוגי הקיים בין משקי בית ממעמד הביניים, מלאים בגאדג'טים אלקטרוניים ובעלי גישה יציבה לרשת, של משקי בית שהמשאבים שלהם אינם מאפשרים להם גישה מלאה ל הדינמיקה הזו 2.0. ויחד עם זאת, על בית הספר לדעת להשתמש בידע זה ככלים בשירות גיבוש האזרחות. מודע, מתון ומתעניין בידע מסורתי כדי לחתור נגד זרם המידע השגוי, כל כך הולך וגדל ומסוכן אצלנו זְמַן.
עדכון בית הספר
לסיכום, שילוב התקשוב בחינוך המסורתי אינו ערובה להצלחה בתהליך ההכשרה, רחוק מכך, כמו גם הכמות העצומה של מידע זמין באינטרנט אינו מבטיח שהניגשים אליו ידעו לפרש אותו או אפילו ידעו להבדיל אותו ממידע ה"זבל" השופע באינטרנט. נֶטוֹ. אבל שילוב כזה הוא ללא ספק תנאי הכרחי להישרדותו של בית הספר בעולם העכשווי, וזו גם ההזדמנות העיקרית עלינו להכשיר אזרחים דיגיטליים שניחנו בקריטריונים ויכולת הבחנה, עמידים יותר בפני מתיחה והשפעה מקצינית של רשתות מסוימות חֶברָתִי.
רק שילוב אסטרטגי של נוכחות, וירטואליות וטלקומוניקציה מאורגנת יוכל לשנות את החינוך ולהתאים אותו לדרישות הדורות החדשים. קידום החיים במצב לא מקוון חייב ללכת יד ביד עם קידום עולם באינטרנט אחראי. כיף ובידור צריכים לעודד לא רק צריכה, אלא גם למידה, אני מכבד עבור האחר והסקרנות. זו משימה שאיננו יכולים להשאיר בידי אינטרסים פרטיים, תלויים בהפצצת הפרסום.
בית הספר צריך "עדכון"וככל שזה יהיה מתוכנן מוקדם יותר וטוב יותר, כך נוכל להשיג תוצאות טובות יותר בעולם האקדמי ובו בזמן, בג'ונגל הדיגיטלי.
הפניות:
- "מסה" ב ויקיפדיה.
- "חינוך" ב ויקיפדיה.
- "תקשוב בחינוך" ב אונסקו.
- "איך להשתמש בטכנולוגיה כדי לחזק את החינוך מרחוק?" על חברת הפיתוח של האנדים (CAF).
- "טכנולוגיה וחינוך: מה צריך לשנות כדי להשתפר" מאת Vana Tempered בעיתון האומה (ארגנטינה).
מה זה חיבור?
ה מִבְחָן זה ז'אנר ספרותי שהטקסט שלו מאופיין בכך שהוא כתוב בפרוזה ובהתייחסות חופשית לנושא מסוים, תוך שימוש ב טיעונים והערכותיו של המחבר, כמו גם המשאבים הספרותיים והפואטיים המאפשרים לייפות את היצירה ולהעצים את מאפייניה האסתטיים. הוא נחשב לז'אנר שנולד בתקופת הרנסנס האירופי, פרי, מעל הכל, פרי עטו של הסופר הצרפתי מישל דה מונטן (1533-1592), ושבמהלך מאות השנים הוא הפך לפורמט הנפוץ ביותר להבעת רעיונות בצורה מובנית, דידקטית ו רִשְׁמִי.
לעקוב עם: