პოლიტიკური ესეების მაგალითი

ა ესე არის პროზაული ტექსტი, რომელშიც ავტორს აქვს თავისუფლება გამოხატონ თემა პერსონალურად, ანუ შეძლონ საკუთარი მოსაზრებების ან იდეების გამოხატვა, ხისტი ლიტერატურული სტრუქტურებიდან დაწყების გარეშე. მიშელ დე მონტენი (XVI საუკუნის ფრანგი ავტორი) ითვლება ესეების სტილის შემქმნელად, თუმცა მისი წარმოშობა უძველესია, პოპულარობა ბოლო დროიდან იწყება. თემები, რომელთა განხილვაც შესაძლებელია ესეში, არის სხვადასხვა სახის: სოციალური, ფილოსოფიური, პოლიტიკური, ეკონომიკური და ა.შ.

ა პოლიტიკური ესეა, აპატიეთ სიჭარბე, პოლიტიკის პერსპექტივიდან დაწერილი ესე. იმისათვის, რომ გასაგები გახდეს რას ვგულისხმობთ ამაში, უნდა განვსაზღვროთ, რომ პოლიტიკა არის ეს მეცნიერება, რომელიც ეხება ადამიანთა საზოგადოებების მთავრობასა და ორგანიზაციას, განსაკუთრებით სახელმწიფო

პოლიტიკა ითვლება ცივილიზაციების გაჩენის შემდეგ, მას შემდეგ რაც ინდივიდებმა დაიწყეს საზოგადოებებისა და იერარქიების შექმნა. თავად ტერმინი არისტოტელეს უკავშირდება, როდესაც V საუკუნეში მან შექმნა ნაშრომი სახელწოდებით "პოლიტიკა".

ალბათ, პოლიტიკური ესეს მოსმენისას გაახსენდებათ ის გამოსვლები, რომლებსაც პოლიტიკოსები აკეთებენ საარჩევნო კამპანიაში ყოფნისას; მიუხედავად იმისა, რომ პოლიტიკური ესე შეიძლება გამოიყენონ ამ გარემოში გადაადგილებულმა ადამიანებმა, მისი გამოყენება თავისთავად ფართოა და მოიცავს საკმაოდ პოლიტოლოგებს, სტუდენტები, სოციოლოგები, მკვლევარები, ჟურნალისტები და ა.შ., და ეს შეიძლება იყოს სოციალური კრიტიკის გაკეთება ან ნებისმიერი მიზნისთვის, თუ რა სურს ავტორს გამოხატავს შეგვიძლია დავასკვნათ, რომ პოლიტიკური ესე არის ის, რომელიც გამოიყენება ხელისუფლების განხორციელების ანალიზის მიზნით.

გამოწვევა, რომელსაც ამ ტიპის წერილები წარმოადგენს, არის ის, რომ არ არსებობს კონკრეტული მეთოდი, რომელიც უნდა დაიცვას მისი წერისთვის, ამასთან, არსებობს რჩევები და ძირითადი სტრუქტურა, რომელიც შედგება შესავალი, განვითარება და ა დასკვნა. მისი გაფართოება დამოკიდებული იქნება იმ მიზნისთვის, რისთვისაც გსურთ შექმნათ, ისევე როგორც აუდიტორიაზე, რომლისთვისაც ის შეიქმნება. აქ მოცემულია პოლიტიკური ესეს მაგალითი:

პოლიტიკური ესეს მაგალითი: მექსიკის პოლიტიკური კლასი დღეს

ანდრეა კალვილო

თავდაპირველად, პოლიტიკური კლასი არის ის, რომელიც ეძღვნება მმართველობას, ამრიგად, ქვეყნის ორგანიზაციისა და ადმინისტრაციის გაგება მის შიდა და საგარეო საქმეებში. იდეალურ შემთხვევაში, პოლიტიკოსები ეძებენ მოქალაქეთა ინტერესებს, ისინი მუშაობენ ორგანიზებული და ფუნქციონალური მმართველობითი სისტემის შესანარჩუნებლად, საუკეთესო შესაძლებლობების მისაცემად ყველა ხალხისთვის. ამასთან, ჩვენ შეგვიძლია შევბრუნდეთ და იმის შიშით, რომ არასწორი ვიქნებით, ისე რომ არ ვიყოთ ძალიან ნათელი ან ინფორმირებულები, ვხედავთ, რომ ეს არ ხდება.

სისტემა არის გატეხილი, კორუმპირებული; მაშინაც კი, თუ ადამიანი შემოვა ამ გარემოში ცვლილების შეტანის კარგი და მტკიცე განზრახვით, სისტემა უკვე იმდენად გაუმართავია რომ ან არ აქვს ამის ძალა, ან როდესაც ის ძალაუფლებას მოიპოვებს, ის საკმაოდ დაშორდება თავის მიზანს ორიგინალური.

ეს უკვე ნათქვამია, მაგრამ ჩვენ გვჭირდება ცვლილება და ჩვენ ეს ვიცით; ვისენტე ფოქსის ადმინისტრაციის შემდეგ აშკარად დაველოდეთ მას, ბევრს საუბრობდნენ და ბევრ პრეტენზიას გამოთქვამდნენ და საზოგადოება უკვე ძალიან დაიღალა, ამასთან, სანამ თითოეული ჩვენგანი განაგრძობს ცხოვრებას, როგორც ამას ბოლო წლების განმავლობაში, ათწლეულებში, საუკუნეებში ვაკეთებდით... ”ცვლილება” არ მოხდება. შესაძლებელია

ეს უნდა დაიწყოს მცირე და საშუალო კომპანიების მფლობელებისაგან, რომლებიც პატივს არ სცემენ თავიანთი მშრომელების უფლებებს; მსხვილი კორპორაციების მუშებისგან, რომლებიც იღებენ "საჩუქრებს", რომლებიც ამდიდრებენ საკუთარ ჯიბეებს მათი კომპანიის პროექტების ხარჯზე. ახალგაზრდები, რომლებიც ან უვიცობის ან უგონო მდგომარეობის გამო არღვევენ კანონს და იმისთვის, რომ პასუხისმგებლობა არ დაადგნენ თავს, კორუფციას მიმართავენ; განსაკუთრებით ოჯახებში, სადაც ისინი უფრო მეტ დროს ატარებენ ტელევიზორის ყურებაში, ვიდეო თამაშების კონსოლებზე ან სიახლის გაჯეტებზე, ვიდრე ასწავლიან და ასწავლიან შვილებს ღირებულებებს.

ცნობილი ცვლილება, რომელიც ყველას გვსურს და იმედი გვაქვს, არ მოხდება ერთი ღამით, ან ახალი ადმინისტრაციით, რადგან ცვლილება არ მოხდება ზემოდან ქვემოთ, არამედ პირიქით. ნუ დაგვავიწყდება, რომ დემოკრატიაში ხალხი ძალაუფლების მქონე ხალხს წარმოადგენს, მოდით, გამოვიყენოთ იგი ან დავუშვათ, რომ ის წაგვართვან. თუ იგივე სიტუაცია გავაგრძელეთ და არ გვსურს გადაადგილება ან მოქმედება, თუ გვსურს გავაგრძელოთ ძალაუფლების ბოროტად გამოყენება, ეს კარგია, მაგრამ მოდით ეს გავაკეთოთ შეგნებულად, ახლავე საჩივრების გარეშე, სიუჟეტის მსხვერპლის გარეშე, რომ ჩვენ არაფერს მივიღებთ, თუკი ჩვენი მმართველების მიმართ ცუდად ვილაპარაკებთ, თუ გავაგრძელებთ ცხოვრებას ჩვენს დაფებზე მჯდომს, იგივე