პოლიტიკური მეცნიერების განმარტება

პოლიტიკის მეცნიერება არის სოციალური დისციპლინა რომელიც ყურადღებას ამახვილებს იმაზე პოლიტიკის, პოლიტიკური სისტემების თეორიული და პრაქტიკული შესწავლა, როგორიცაა მონარქია, ოლიგარქია, დემოკრატიასხვათა შორის და პოლიტიკური ქცევისა.

დისციპლინა, რომელიც სწავლობს პოლიტიკას თეორიულად და პრაქტიკულად

უნდა აღინიშნოს, რომ ეს არის მეცნიერება, რომელიც მუდმივ ურთიერთკავშირშია სხვა მეცნიერებებთან, როგორიცაა:ეკონომია, ამბავი, სოციოლოგია, სხვებს შორის.

ძირითადად, რასაც პოლიტოლოგია აკეთებს, არის პოლიტიკური რეალობის სხვადასხვა ფაქტის დაკვირვება და შემდეგ ამ გაგებით საქმიანობის ზოგადი პრინციპების გამოცემა.

თუკი ჩვენ მის დასაწყისს უნდა დავუბრუნდეთ, მაშინ ადამიანის გარეგნულად უნდა დავაყენოთ თავი, ვინაიდან ადამიანი თავად პოლიტიკური ცხოველია, ამიტომ როგორც ყველაზე შორეული ანტიკური ხანიდან, ჩვენ შეგვიძლია ვიპოვოთ მითითება ამ თემაზე, მიუხედავად იმისა, რომ აშკარად არ არსებობდა მაშინ და როგორც დღეს, როგორც მეცნიერება ფორმალური.

ნიკოლოზ მაკიაველი, პიონერი და პოლიტიკის მამა

მიუხედავად იმისა, რომ არ არსებობს ერთი პოზიცია, რომელიც საშუალებას მოგვცემს ერთხმად მიუთითოთ მეცნიერების დასაწყისი, ამ საკითხის მრავალი მკვლევარი აღნიშნავს

იტალიელი ფილოსოფოსისა და პოლიტიკოსის ნიკოლოზ მაკიაველის შრომა, მეთხუთმეტე საუკუნეში, სრულად რენესანსი, როგორც მისი ფორმალური დასაწყისი.

კიდევ უფრო მეტი, მისი ტრაქტატი პოლიტიკის შესახებ, ”პრინცი”, XV საუკუნეებიდან ფართოდ გავრცელებულია და მნიშვნელოვანი გავლენა აქვს დღემდე, აღწერს სახელმწიფოთა სხვადასხვა მოდელებს ავტორიტეტის წარმოშობის მიხედვით.

ეს ასევე ეხება იმ თვისებების განსაზღვრას, რაც პრინცს უნდა ჰქონდეს, რათა ავტორიტეტით მართოს.

მაკიაველი მეცნიერების ფორმალობის ქვაკუთხედს დააყენებს, შემდეგ კი ათწლეულების და საუკუნეების განმავლობაში პოლიტიკურ მეცნიერებაში განვითარდა და სხვადასხვა მოაზროვნეების წვლილის წყალობით, რომლებიც აანალიზებდნენ მათში არსებულ ძირეულ ცვლილებებს დრო

დღეისათვის ამ მეცნიერების საქმიანობა უფრო მეტად არის ორიენტირებული ძალაუფლების განხორციელების ანალიზზე ადმინისტრაცია მთავრობების მართვა, პოლიტიკური პარტიების რეჟიმი და საარჩევნო პროცესი.

დიქტატურა დემოკრატიის წინააღმდეგ, ამ მეცნიერების შესწავლის ერთ-ერთი მთავარი საგანი

ძველად მჭიდრო კავშირი არსებობდა პოლიტიკურ ძალასა და რელიგიას შორის, რომლებიც ძირითადად კონცენტრირებულნი იყვნენ და იმავე ხელში იყვნენ, მიუხედავად იმისა, რომ დღეს ეს ურთიერთობა ხშირ შემთხვევაში მჭიდროდ მიმდინარეობს, შეიცვალა რელიგიის პოზიცია, უფრო მეტად სოციალური მსახიობი საქმე ეხება ინტერვენციას იმ დროს, როდესაც საზოგადოება ამას მოითხოვს როგორც პოლიტიკური თანამოსაუბრე, მაგრამ არა ხელისუფლების მწვერვალიდან, ისეთი გადაწყვეტილებების მიღება, როგორიცაა წარსული

აბსოლუტური მონარქიები, რომლებიც ახორციელებდნენ ტოტალიტარულ და დიქტატორულ რეჟიმებს, იყვნენ ის, ვინც ფლობდა პოლიტიკურ და რელიგიურ ძალაუფლებას.

დემოკრატიის მოსვლამ, ბოლო ხანებში, სუვერენიტეტი დაუშვა იმ ადამიანებზე, ვინც მათ აქვთ პასუხისმგებლობა და ძალაუფლება აირჩიონ თავიანთი პოლიტიკური წარმომადგენლები საარჩევნო უფლების საფუძველზე.

დემოკრატია, უდავოდ, მმართველობის ყველაზე პლურალური სისტემაა, რომელიც არსებობს მას შემდეგ, რაც იგი აღიარებს მრავალფეროვნება და მრავალფეროვანი ფერები და პოლიტიკური მოსაზრებები სხვადასხვა საკითხზე, რომლებიც საზოგადოებას ეხება.

დემოკრატიაში მოქმედი პოლიტიკური პარტიების სისტემა თითოეულ მათგანს საშუალებას აძლევს გამოხატოს გაათავისუფლეთ თქვენი წინადადებები ისე, რომ საჭიროების შემთხვევაში, მოქალაქეებმა აირჩიონ ის, რაც მათ ყველაზე მეტად შეეფერებათ იდეალები.

მოპირდაპირე მხარეს იქნება დიქტატურა, პოლიტიკური ორგანიზაცია, რომელშიც ხელისუფლება არ არის არჩეული კენჭისყრით ან რეგლამენტით დამტკიცებული სხვა ინსტიტუციური მექანიზმით.

ისინი ზოგადად ზოგის დარღვევის შედეგია წესი ეს მათ ელექტროენერგიის ხელმისაწვდომობას უხსნის.

დიქტატურა შენარჩუნებულია ძალაუფლებით, რომელსაც ახორციელებს სინამდვილეში, რასაც თან ახლავს იძულება და ძალადობა ოპონენტების მიმართ და ინდივიდუალური თავისუფლებების შეზღუდვა.

ახლა ბევრი დიქტატურაა, რომლებიც ხელისუფლებაში მოვიდნენ კონსტიტუციური გზით, მაგრამ შემდეგ ავტორიტარული ძალაუფლების განხორციელებაზე გადავიდნენ.

სახელმწიფო ძალადობა არის ყველაზე ცუდი გამოხატულება, რომელსაც დიქტატურები, როგორც წესი, ავლენენ ძალაუფლების განსახორციელებლად.

მათ არ აინტერესებთ ავტორიტარული გზით განხორციელების სავალალო შედეგები და დაუნდობელი არიან მათ წინააღმდეგ, ვინც ეწინააღმდეგება მათ ავტორიტეტს.

სამწუხაროდ, მსოფლიოში ყოფილა და არის დიქტატურების ემბლემატური და ძალიან მტკივნეული მაგალითები, მაგალითად ნაციზმი.

თემები პოლიტიკურ მეცნიერებაში