კონცეფცია განმარტება ABC

კონცეფცია სული, მიუხედავად იმისა, რომ წლების განმავლობაში იგი განვითარდა და შეიძინა ახალი ფორმულირებები, რომლებიც არ გვთავაზობენ მას ან არ იყენებენ მას, როგორც ეს გაკეთდა სიძველის წინააღმდეგია მას სასტიკი წინააღმდეგობა გაუწიოს სხეულის ცნებას და ამით შეძლოს ამ უკანასკნელის უფრო და უფრო სტიგმატირება, ეს ყოველთვის იყო დაკავშირებული ან მას იყენებდნენ იმ შინაგანი, სულიერი ნაწილის დასახელებისგან, რომელსაც თითოეული ადამიანი გვიჩვენებს, სადაც ინსტინქტები, ე გრძნობები და ემოციები მამაკაცის და რომ მას საერთო არაფერი აქვს სხეულთან, რომელიც ჩანს და ეხება. ამ ვითარებით არის ის, რომ სული, ანიმა ან ფსიქიკა, როგორც ასევე ცნობილია, მიიჩნევს არამატერიალურ და უჩინარ პრინციპს, სხეულის ინტერიერი და რომელიც ეხება ყველა იმ საკითხს, რომელიც მოითხოვს უფრო ღრმა ვალდებულებას პირის მხრიდან. სხვადასხვა კულტურისა და აღმსარებლობის მრავალი ფილოსოფოსი თავის მხრივ განასხვავებს სულს სულისგან, პირველ რიგში მიუთითებს ყველაზე ტრანსცენდენტურ ასპექტებზე, ხოლო მეორეში გაგებას. ამრიგად, ამ კონცეფციის თანახმად, ადამიანები იქნებოდნენ 3 პიროვნების ან კომპონენტის მქონე პირები (სხეულები, სული, სული ან) გაგება), ხოლო ცხოველებს მხოლოდ სხეული და სული და მცენარეული არსებები ექნებოდათ მათი სტრუქტურით სხეულებრივი.

აგრეთვე ამ არამატერიალურობის შედეგად, რომელსაც იგი ”გმობს”, შეუძლებელი ხდება სულის არსებობის გადამოწმება ნებისმიერი გამოძიება ან ობიექტური სამეცნიერო მტკიცებულება ან მეთოდოლოგია რაციონალური ცოდნა.

იმავდროულად, და ვუბრუნდებით სტიგმატიზაციის თემას, რომელიც მიეცა სხეულის კონცეფციას, ვიგებთ რა არის ორმაგი კონცეფცია, რომელიც ამ მხრივ ფილოსოფოსმა პლატონმა შესთავაზა მემკვიდრეობა ზოგიერთმა ფილოსოფოსმა ის მოგვიანებით გამოიყენა ქრისტიანობის (დასაწყისში) და ისლამის სექტორებთან (მეორე ტერმინში), რომლებიც ამტკიცებდნენ, რომ სხეული " სულის საპყრობილე ”, რომელშიც იგი ჩავიდა რაღაც დანაშაულის ჩადენის შედეგად და ამ მიზეზით მათ აღარ შეეძლოთ მარადიული არსების დანახვა, არამედ მხოლოდ მათი გახსენება (ალეგორია ქვაბული). მეორეს მხრივ, ფილოსოფია პლატონიკი შემოთავაზებული იყო მუდმივი დაპირისპირებით სული ადამიანის სხეულთან ერთად, რომელიც ყოველთვის ბოროტებად იყო გადაქცეული და შეურაცხყოფად დაგმობილი. სოკრატული ხასიათის ეს ცნებები დღემდე შემორჩა ზოგიერთ თანამედროვე ფილოსოფიას.

დღესაც და უფრო მეტიც, დღეს ტერმინს ფართოდ იყენებენ რელიგია, რელიგიური, მაგალითად, მღვდლები, რომლებიც განმეორებით საუბრობენ ზოგიერთი ადამიანის სულის განწმენდის აუცილებლობაზე, რომლებიც დაბინძურებულნი არიან ცოდვა
ამ გაგებით, რასაც ამ დროს რელიგია იძლევა, სული მთავრდება ადამიანების ცნობიერების მსგავსი, რაც გარკვეულწილად გარემოებები, ქმედებები ან აზრები არასწორად არის მიმართული, გაფუჭებულია ან გაფუჭებულია, რელიგიას აქვს მისი განკურნება რწმენით, ერთგულებით და ლოცვა. საინტერესოა აღინიშნოს, რომ მიუხედავად არამატერიალურობისა და მისი არსებობის დადასტურების შეუძლებლობისა, გამოცდილება რაციონალური, პლანეტის ყველა კულტურა სხვადასხვა ისტორიულ მომენტში აღიარებს სულს, როგორც ადამიანის რეალურ კომპონენტს და ისინი სხეულთან განშორებას იღებენ სიკვდილის მომენტიდან ან ეზოთერული ხასიათის გამოცდილებით, მაგალითად ე.წ. ასტრალური ზოგიერთი ძველი და თანამედროვე რელიგია კი გვთავაზობს სხეულის მიერ სულის მიტოვებას სიკვდილის შემდეგ, შემდგომი დაბრუნებით ახალ სხეულში, არ არის აუცილებელი ადამიანი, მათი აზრით, ვისაც სჯერა რეინკარნაცია. მეორეს მხრივ, მონოთეისტურ რელიგიებში აღიარებულია, რომ სულის წასვლა სიკვდილის დროს მას სიხარულის სივრცეში მიჰყავს. მარადიული (სამოთხე ან სამოთხე), საბოლოო დაგმობა (ჯოჯოხეთი) ან მოგვიანებით განწმენდის მდგომარეობა (დოქტრინის განწმენდილი კათოლიკე). ამას ემატება, რომ ამ სარწმუნოების ზოგიერთი ნაწილი, მაგალითად კათოლიციზმი, ანგლიკანიზმი და იუდაიზმი, ასევე ითვალისწინებს გაერთიანების გაერთიანებას სული და სხეული დროის ბოლოსკენ, რომელსაც ზოგადად უწოდებენ მკვდრეთით აღდგომას.