Concept in definitie ABC

De term taalkunde verwijst naar de discipline die zich bezighoudt met de wetenschappelijke studie van de structuur van natuurlijke talen en de kennis die hun eigen sprekers ervan hebben. Dus, taalkunde, zoals elke wetenschap, richt zich op het bestuderen en uitleggen van de wetten die de taal, ons allemaal uitleggen hoe talen op een bepaald moment hebben gewerkt, waardoor we ook hun functioneren algemeen.

De huidige of moderne taalkunde begon zich in de 19e eeuw te ontwikkelen, maar met de postume publicatie van de Cursus in algemene taalkunde, uitgegeven door een van de grootste geleerden op dit gebied, Ferdinand de Saussure, zal taalkunde een onafhankelijke wetenschap worden, maar geïntegreerd in de semiologie, begint speciale nadruk te leggen op het onderscheid tussen taal (systeem) en spraak (gebruik) en met betrekking tot de definitie van taalkundig teken. Toen, al in de 20e eeuw, de beroemde taalkundige Noam Chomsky, voegde een fundamenteel aspect aan de zaak toe en ontwikkelde wat bekend staat als de stroom van het generativisme, die een nieuwe

perspectief Wat betreft het onderwerp, focussen en denken over de taal als een proces van de geest van de spreker en in de aangeboren capaciteit die individuen hebben die ons in staat stellen die taal te gebruiken en te verwerven.

Er zijn verschillende niveaus waarop een studie van de taal als systeem kan worden gedaan zonder iets terzijde te laten, dit zijn: fonetisch-fonologisch (richt zich op de studie van fonemen en spraakklanken), morfosyntactisch (bestudeert het woord, de mechanismen van creatie en vorming hiervan, lexicaal niveau (bestudeert de woorden van een taal), semantisch (bestudeert de betekenis van de tekens taalkundig).

Ondertussen, vanuit het oogpunt van spraak, de tekst als de Eenheid top communicatie en de pragmatiek die verantwoordelijk is voor het bestuderen van de uitspraak en de verklaring.

Onderwerpen in de taalkunde