Definitie van interne geneeskunde

De Inwendig medicijn is een medisch specialisme dat is gewijd aan de studie, diagnose en behandeling van volwassen ziekten.

Interne geneeskunde omvat de zogenaamde interne ziekten die geen chirurgische behandeling verdienen, de arts die deze specialiteit beoefent, staat bekend als: Internist die ooit afstudeerde aan een school- Als huisarts moet je een driejarige postdoctorale opleiding interne geneeskunde volgen om als specialist op dit gebied te worden beschouwd.

Zodra de studies interne geneeskunde zijn afgerond, kan de arts als internist oefenen of kies ervoor om te studeren in subspecialiteiten van interne geneeskunde, zoals: cardiologie, neurologiegastro-enterologie, dermatologie, reumatologie, infectology, immunologie, allergologie, pulmonologie, hematologie, oncologie, nefrologie, endocrinologie en geriatrie.

Interne geneeskunde biedt een brede visie op de zieke patiënt als geheel, aangezien het de verschillende subspecialismen integreert, is de specialist op dit gebied de Huisarts die de patiënt zijn hele leven kan begeleiden, van adolescentie tot op hoge leeftijd, en hem voorbereidt wanneer hij behandeling nodig heeft chirurgie, zowel poliklinisch voor gezondheidsstoornissen die het leven niet in gevaar brengen als tijdens ziekenhuisopname wanneer de patiënt zorg nodig heeft specials. Vaak is de internist de arts van de hele familiegroep.

In sommige gevallen moet interne geneeskunde om de evaluatie van de patiënt door een subspecialisatie ter ondersteuning van de procedures van diagnose en behandeling van sommige specifieke aandoeningen, in deze gevallen kan de specialist een behandeling aangeven die later door de behandelend internist zal worden gecontroleerd.

De arts gespecialiseerd in interne geneeskunde is in staat om infectieziekten, hoge bloeddruk, diabetes, stofwisselingsproblemen, aandoeningen van de lipiden onder meer in bloed, aandoeningen van de luchtwegen en spijsverteringsstoornissen. Evenzo is deze specialist het meest geïndiceerd bij de behandeling van patiënten die gelijktijdig met meerdere medicijnen worden behandeld, waarbij naast het beheersen van onderliggende ziekten, is het noodzakelijk om het optreden van mogelijke nadelige of secundaire effecten van medicijnen of problemen die voortkomen uit interacties tussen ze.

Een andere belangrijke functie van interne geneeskunde is: implementeren preventieve en screeningsprogramma's die een vroege diagnose van ziekten mogelijk maken, zelfs als ze asymptomatisch zijn. Daarom is het aan te raden dat alle volwassenen minstens één keer per jaar een bezoek brengen aan hun internist-arts gedurende een uitgebreide evaluatie waarbij het lichamelijk onderzoek wordt aangevuld met laboratoriumonderzoek en basisbeelden volgens according met factoren zoals het soort werk dat door de patiënt wordt uitgevoerd, hun familie- en persoonlijke geschiedenis en hun gewoonten.