Concept in definitie ABC

De eclogue is een poëtische compositie, behorend tot het subgenre van de lyrische poëzie die meestal wordt gepresenteerd in de vorm van dialoog, alsof het een heel klein theaterstuk is dat uit slechts één act bestaat.

Traditioneel zijn de tolken twee herders die praten over het leven op het land, hun liefdes of gewoon de problemen die het leven daar met zich meebrengt. De context blijkt dan bijna altijd het veld te zijn van uiterlijk paradijselijk, voor wat uit de commentaren wordt gehaald, en waarin bovendien de muziek- blijkt een grote rol te spelen.
Hoewel de meest voorkomende vorm meestal die van dialoog is, kan de eclogue ook verschijnen als een monoloog pastorale, ondertussen, zal zijn wanneer het wordt gepresenteerd in Formaat dialoog wanneer het minder pure vormen bereikt, en verandert in een meer snijdend stuk dramatisch en theatraal.

De eclogue is een compositie met een zeer lange geschiedenis, het werd gemaakt in de 4e eeuw voor Christus en toen met het verstrijken van de Jarenlang ontving ze verschillende bijdragen die duidelijk de verbetering veroorzaakten die we vandaag van haar in verschillende werken vinden.

Ten tijde van Romeinse rijk en zelfs tijdens de Renaissance, de eclogue, was een van de meest vertegenwoordigde poëtische composities.

Er zijn echt veel auteurs die opvielen door eclogues te schrijven, een van de belangrijkste die we kunnen noemen: Garcilaso de la Vega, Teócritus, Bosco, Juan Del Encina, Lucas Fernández, Juan Boscán, Pedro Soto de Rojas, Lope de Vega en Juan Meléndez Valdés.