Definitie van verzorgingsstaat

De verzorgingsstaat is een politiek begrip dat te maken heeft met een staatsvorm waarin de staat, zoals de naam al zegt, om voor het welzijn van al zijn burgers, dat het hun aan niets ontbreekt, dat ze in hun basisbehoeften kunnen voorzien, in dit geval voorzien van wat ze niet hebben ze kunnen op eigen kracht komen en nemen dan de leiding over de diensten en rechten van een groot deel van de bevolking die als nederig wordt beschouwd of considered verarmd.

De verzorgingsstaat is een zeer recent fenomeen dat in de 20e eeuw veel vaart kreeg in verschillende delen van de wereld door de verschillende crises economische, oorlogen en conflicten van verschillende aard die zeer zware gevolgen hadden en moeilijk te overwinnen waren voor een groot deel van de bevolking Westerlingen.

Het idee van een verzorgingsstaat bestaat al sinds het midden van de 19e eeuw toen verschillende sociale groepen (vooral de arbeiders) begonnen te vechten voor de erkenning van hun rechten bij de Internationale.

Sindsdien, en vooral in de 20e eeuw, te beginnen met gebeurtenissen zoals de Grote Depressie van 1929, of de naoorlogse tijd toen Vanaf de 1e en 2e wereldoorlog ontstaat het idee van een staat die verantwoordelijk is voor het verstrekken van deze nederige of achtergestelde sectoren van bepaalde diensten en hulp als aanvulling op wat ze niet kunnen krijgen in een ongelijk of onrechtvaardig systeem zoals de kapitalistisch.

De invloed van de econoom Keynes

Het werd vooral ondersteund door de theorieën van de Britse econoom Keynes die staatsinterventie promootte om economische problemen op te lossen.

Een controversieel en bekritiseerd voorstel

Het economische voorstel van Keynes heeft sinds het verschijnen en tot op de dag van vandaag veel kritiek gekregen. zijn van mening dat het probleem gedeeltelijk is opgelost en verergert wanneer staatsuitgaven leiden tot een economie die volledig gebruik maakt van de middelen je hebt, en je geeft zelfs meer uit dan je in de doos hebt.

Onvermijdelijk zal deze gang van zaken leiden tot een ernstige inflatoire situatie, waarbij de Als de staat niet van koers verandert, zal de staat gedwongen worden meer geld uit te geven om de kosten te dekken. bepaald.

Nu ligt de fout niet bij Keynes, aangezien hij had voorgesteld dat zodra de... Balans hulp moet worden beperkt en de rente moet worden verhoogd, maar natuurlijk wilden en willen maar heel weinig politieke leiders de politieke kosten dragen van maatregel van dit type, het verminderen van de overheidsuitgaven en dus subsidies, want het is duidelijk een impopulaire maatregel en nog veel meer in campagnetijden electoraal.

De crisis van 1929 was een grote klap voor de kapitalisme omdat het ervoor zorgde dat een heel belangrijk deel van de westerse samenleving in de problemen raakte.

Onder deze omstandigheden was de ontwikkeling van een staat die in staat is om ellende, armoede en honger in te dammen een fenomeen van groot belang en grote behoefte.

Voor de verzorgingsstaat zijn er drie elementen die relevant zijn: democratie, dat wil zeggen, het handhaven van niet-autoritaire of autocratische politieke vormen; sociaal welzijn, dat wil zeggen het verstrekken aan de samenleving van de economische en sociale steun die nodig is voor vooruitgang; kapitalisme, want voor de verzorgingsstaat is kapitalisme niet per se een probleem, maar het veronderstelt vaak dat de coëxistentie met hetzelfde.

Volgens de verdedigers van de verzorgingsstaat is een grotere staatsinmenging in de economie een van de belangrijkste richtlijnen, want als de markt is wie sociaal-economische verhoudingen regelt, zullen er altijd achtergestelde sectoren zijn en de groeiende rijkdom van enkelen kan leiden tot een grote onbalans met als gevolg diepe crisis.

Zo regelt de verzorgingsstaat zaken als werkgelegenheid, productie, toegang tot huisvesting, onderwijs en volksgezondheid, enz.

Vanwege de aanzienlijke budgettaire uitgaven die een staat van dit type voor een natie kan betekenen, is deze vorm tegenwoordig politiek het is enigszins in diskrediet gebracht en systemen die toegang tot het publiek combineren met aanzienlijke particuliere tussenkomst hebben vaak de voorkeur.