Concept in definitie ABC

De term monisme krijgt zijn ware betekenis op het gebied van filosofie, specifiek in de metafysica. Een filosoof is monistisch als hij stelt dat de essentie van de werkelijkheid gebaseerd is op één enkel origineel principe. Integendeel, een filosoof zal dualistisch zijn als hij bevestigt dat er meer dan één verklarend principe is om naar de werkelijkheid te verwijzen.

In elk van zijn versies, in alle monisme wordt gezegd dat achter de uiterlijk van meervoud in het hele universum is er een gemeenschappelijke substantie. Deze gemeenschappelijke substantie stelt ons in staat om uit te leggen waar alle dingen die bestaan ​​van gemaakt zijn.

Monisme is een visie op de werkelijkheid die enkele varianten presenteert

Ontologisch monisme is dat nadering metafysisch waarin wordt gesteld dat alles wat er is (de werkelijkheid als geheel) uit één enkel origineel element bestaat. Dit element kan natuurlijk allerlei vormen en manieren van structureren krijgen.

De materialist stelt dat elke werkelijkheid herleidbaar is tot iets concreets. Een wetenschapper kan monistisch zijn als hij beweert dat alles op atomen neerkomt. Atomen zijn op verschillende manieren georganiseerd, maar alles bestaat uit atomen.

De spiritist is een vrij algemene benadering in sommige filosofische doctrines. Volgens hem is alles wat in de werkelijkheid bestaat een product van de menselijke geest. Bijgevolg is er maar één realiteit, maar die is van spirituele aard.

De antropologische verwijst naar die filosofische doctrines die bevestigen dat menselijke wezens kunnen worden verklaard vanuit een enkele entiteit of substantie, hetzij materieel of spiritueel.

Platonische filosofie is dualistisch en staat haaks op de monistische doctrines van de filosofen pre-socraten die de stelling verdedigden van een enkele originele substantie om de natuur te verklaren Als geheel

Om naar de mens te verwijzen, betoogde Plato dat de mens een combinatie is van ziel en lichaam. Het lichaam is sterfelijke materie en de ziel is een onstoffelijk en onsterfelijk principe. Volgens Plato moet ware kennis zich richten op het spirituele deel van de mens en niet op zijn dimensie lichamelijk. Deze dualistische opvatting had grote invloed op middeleeuwse christelijke filosofen, die ook de scheiding tussen ziel en lichaam verdedigden om de mens te verklaren.

De debat tussen monisme en dualisme heeft de hele geschiedenis van de westerse filosofie doorkruist en is geprojecteerd op de theologie, de Rechtsaf en de psychologie.

Foto: Fotolia - artqu