10 voorbeelden van bijdragen van Aristoteles

Aristoteles van Etagira (384 u. C.-322 een. C.) was een Macedonische filosoof van de oude Griekse beschaving, beschouwd als een van de belangrijkste denkers van het Westen en wiens ideeën, verzameld in ongeveer 200 verhandelingen, waarvan er nog maar 31 bewaard zijn gebleven, hebben gedurende meer dan tweeduizend jaar geldigheid en invloed gehad in onze intellectuele geschiedenis jaar. Bijvoorbeeld: hij postuleerde het principe van non-contradictie, hij stelde een ethiek van deugden voor.

Hun geschriften behandeld met een groot aantal belangen, van logica, politiek, ethiek, de fysiek en retoriek, zelfs poëtica, astronomie en biologie; kennisgebieden waarin hij een transformerende rol speelde, in sommige gevallen zelfs fundamenteel: zijn waren de eerste systematische studies van logica en biologie in de geschiedenis.

Het was discipel van andere belangrijke filosofen zoals Plato en Eudoxus, gedurende de twintig jaar waarin hij werd opgeleid aan de Academie van Athene, dezelfde stad waar Later zou hij het Lyceum stichten, een plaats waar hij les zou geven tot de val van zijn leerling, Alexander van Macedonië, ook wel bekend als Alexander. Super goed. Daarna zou hij naar de stad Chalcis gaan, waar hij het volgende jaar zou sterven.

De traject Aristoteles is een hoeksteen van hedendaagse wetenschappen en filosofieën en wordt vaak geëerd in internationale conferenties, verhandelingen en publicaties.

Werken van Aristoteles

De werken van Aristoteles die ons bewaard zijn gebleven zijn 31, hoewel het auteurschap van sommige van hen momenteel in het geding is. de oproep Corpus aristotelicum(Aristotelian body) wordt echter bestudeerd in zijn Pruisische editie door Inmanuel Bekker, geproduceerd tussen 1831-1836 en veel van zijn titels zijn nog steeds in het Latijn.

Voorbeelden van bijdragen van Aristoteles

1. Hij bouwde zijn eigen filosofische systeem. In tegenstelling tot de ideeën van zijn leermeester Plato, voor wie de wereld uit twee lagen bestond: het waarneembare en het begrijpelijke, stelde Aristoteles voor dat de wereld geen compartimenten had. Zo bekritiseerde hij de 'theorie van vormen' van zijn leraar, die stelde dat de wereld van ideeën de ware wereld was en dat de waarneembare wereld er slechts een weerspiegeling van was. Voor Aristoteles bestaan ​​dingen uit a er toe doen en een vorm, onherstelbaar samen in de essentie van de werkelijkheid, en de waarheid ervan kan alleen empirisch worden bereikt, dat wil zeggen door ervaring.

1. Hij is de grondlegger van de logica. De eerste onderzoekssystemen naar de principes van geldigheid of ongeldigheid van redeneren worden toegeschreven aan deze Griekse filosoof, door de constructie van de categorie van syllogisme (aftrek). In zijn eigen woorden is dit “een toespraak (logo's) waarin, bepaalde dingen vastgesteld, het noodzakelijkerwijs uit hen voortvloeit, omdat ze zijn wat ze zijn, iets anders "; dat wil zeggen, een gevolgtrekkingsmechanisme van conclusies uit een verzameling panden. Dit systeem maakte het mogelijk om het redeneermechanisme zelf te bestuderen vanuit de geldigheid of ongeldigheid van de premissen. Een model dat tot op de dag van vandaag van kracht blijft.

1. Hij postuleerde het principe van non-contradictie. Een andere grote bijdrage aan de logica was het principe van non-contradictie, dat bepaalt dat een propositie en zijn ontkenning niet tegelijkertijd en in dezelfde zin waar kunnen zijn. Daarom kan elke redenering die een tegenstrijdigheid impliceert als onjuist worden beschouwd. Aristoteles wijdde ook zijn inspanningen aan de studie van drogredenen (ongeldige redeneringen), waarvan hij dertien hoofdtypen identificeerde en classificeerde.

1. Hij stelde een verdeling van de filosofie voor:. In die tijd werd filosofie gezien als de "studie van de waarheid", dus het onderwerp van interesse was vrij breed. Aristoteles stelde in plaats daarvan een reeks disciplines voor die erop waren gebaseerd: logica, die hij als een voorbereidende discipline beschouwde; theoretische filosofie, bestaande uit natuurkunde, wiskunde en metafysica; en praktische filosofie, die bestond uit ethiek en politiek.

1. Hij stelde een ethiek van deugden voor. Aristoteles verdedigde als oer de deugden van de geest, dat wil zeggen degenen die te maken hadden met de menselijke rede, die voor hem in tweeën was verdeeld: het intellect en de wil. Door hen kon de mens zijn irrationele deel beheersen. Deze voorschriften zouden een hele stroom van filosofische scholen in de toekomst dienen, waarvan de verdeling van de mens tussen één aspect rationeel en irrationeel zou incarneren in andere vormen, zoals de christelijke scheiding tussen de onvergankelijke ziel en het lichaam sterfelijk.

1. Hij ontmaskerde de klassieke theorie van regeringsvormen. Deze theorie werd in veel latere eeuwen vrijwel onveranderd overgenomen en ondersteunt veel van ons huidige systeem van politieke classificaties. Aristoteles stelde zes regeringsvormen voor, ingedeeld naar gelang ze al dan niet het algemeen welzijn nastreefden en het aantal bestaande heersers, namelijk:

Deze Aristotelische tekst en zijn overvloedige voorbeelden hebben historici gediend om een ​​groot deel van de Griekse samenleving van die tijd te reconstrueren.

1. Hij stelde een geocentrisch astronomisch model voor. Dit model zag de aarde als een vaste entiteit (hoewel rond) waaromheen de sterren in een bolvormig gewelf draaiden. Dit model bleef door de eeuwen heen van kracht, totdat Nicolás Copernicus in de 16e eeuw een model introduceerde dat de zon als het centrum van het universum voorstelde.

1. Ontwikkelde een natuurkundige theorie van de vier elementen. Zijn natuurkundige theorie was gebaseerd op het bestaan ​​van vier elementaire stoffen: water, aarde, lucht, vuur en ether. Aan ieder wees hij een natuurlijke beweging toe, namelijk: de eerste twee bewogen zich naar het centrum van het heelal, de volgende twee gingen er vandaan en de ether draaide om dat centrum. Deze theorie bleef van kracht tot de Wetenschappelijke revolutie 16e en 17e eeuw.

1. Postuleerde de theorie van spontane generatie. Deze theorie van het spontaan verschijnen van de mens, geperfectioneerd door Jan Van Helmont in de 17e eeuw en uiteindelijk weerlegd door de studies van Louis Pasteur, leven stelde voor om het te creëren uit vocht, dauw of zweet, dankzij een kracht die leven genereert uit materie, die hij doopte als entelechie.

1. De basis gelegd voor de literaire theorie. Tussen jouw Retoriek en zijn Poëtica, Aristoteles bestudeerde de vormen van taal en poëzie imiterend, het overwinnen van Plato's argwaan jegens dichters (die hij had verdreven uit zijn) Republiek catalogiseren ze als leugenaars), en legde zo de basis voor een filosofische studie van de esthetiek en de literaire kunsten, die hij verdeelde in drie hoofdvormen:

Volgen met: