100 voorbeelden van longademhalingsdieren

Longademhaling

De ademen is het proces waardoor levende wezens ze krijgen zuurstof om te leven. Het kan pulmonaal zijn, kieuw, luchtpijp of huid. Sommige dieren hebben meer dan één type ademhaling tegelijk.

De longademhaling wordt uitgevoerd door de zoogdieren (inclusief mensen), vogels en de meeste reptielen Y amfibieën. Bijvoorbeeld: de haas, de uil,de hagedis, de pad.

Dit zijn aërobe organismen waarvan de cellen ze hebben zuurstof nodig om te leven. Tijdens longademhaling is er gasuitwisseling tussen het dier en de luchtomgeving in de longen (centrale organen van dit type ademhaling). Het organisme ademt via de neus of mond de zuurstof in die cellen nodig hebben om te functioneren en laat de koolstofdioxide die ze weggooien weer vrij.

Longademhaling bij zoogdieren

Bij de longademhaling van zoogdieren komt zuurstof het lichaam van het dier binnen via de mond of neus. Het gaat door de keelholte, het strottenhoofd, de luchtpijp en bereikt uiteindelijk de longen via de bronchiën. In de longen vertakken de bronchiën zich en vormen bronchiolen die eindigen in longblaasjes, kleine zakjes waar de uitwisseling van zuurstof en koolstofdioxide plaatsvindt. Tijdens het ademen trekken de longen samen en verwijden ze.

Zuurstof wordt gebruikt in de bloedcellen (rode bloedcellen), die wordt verdeeld in de organisme door de bloedsomloop, die wordt vrijgegeven door hetzelfde omgekeerde pad van koolstofdioxide koolstof.

Longademhaling bij amfibieën

Amfibieën zijn gewervelde dieren die zowel in aquatische als terrestrische omgevingen kunnen leven, om deze reden ademen veel soorten door hun huid in het water en door hun longen in het water. land.

Amfibieën ondergaan tijdens hun ontwikkeling een metamorfose. In het larvale stadium is de ademhaling kieuw. De longen en ledematen van amfibieën ontwikkelen zich wanneer ze de jonge fase bereiken.

Amfibieën krijgen zuurstof via hun neus en mond. Ze hebben twee longen met faveoli.

Longademhaling bij reptielen

De ademhaling van de meeste landreptielen is vergelijkbaar met die van zoogdieren. Ze absorberen lucht via de neus of mond die vervolgens door de keelholte, het strottenhoofd en de luchtpijp gaat om de longen te bereiken die in septa zijn verdeeld.

De meeste reptielen hebben twee longen. Sommige soorten organismen zoals slangen hebben er maar één.

Aquatische reptielen die door hun longen ademen, halen zuurstof uit het oppervlak en slaan het op in hun longen voor gebruik wanneer ze onder water zijn.

Longademhaling bij vogels

De meeste vogelsoorten hebben twee kleine longen waar gasuitwisseling plaatsvindt. Vogels hebben een grote hoeveelheid zuurstof nodig die ze gebruiken om te vliegen. In tegenstelling tot de longen van zoogdieren hebben de longen van vogels geen longblaasjes maar parabronchi, die verantwoordelijk zijn voor de gasuitwisseling.

Lucht komt het lichaam binnen via de mond of neus in de luchtpijp, gaat dan deels naar de longen en deels naar de luchtzakjes. Luchtzakken zijn structuren die vogels hebben, ze worden gecommuniceerd naar de longen en slaan lucht op. Hierdoor kunnen ze hun gewicht verminderen om meer wendbaarheid te geven tijdens de vlucht. De luchtzakjes houden de longen constant geventileerd.

Voorbeelden van longademende zoogdieren

Voorbeelden van longademende amfibieën en reptielen

Voorbeelden van longademende vogels

Volgen met: