Voorbeeld van werkwoordelijke naamwoorden

De werkwoord zelfstandige naamwoorden Ze kunnen worden gedefinieerd als het moment waarop een werkwoord functies verwerft of zich gedraagt ​​als een zelfstandig naamwoord. Daarom verwijst het werkwoord in dit geval niet naar de handeling als zodanig, maar wordt het geprojecteerd als het onderwerp of het lijdend voorwerp van de zin. Wanneer dit gebeurt, wordt het werkwoord over het algemeen op geen enkel moment vervoegd, omdat het geen ander element beïnvloedt. Op deze manier moet het werkwoord altijd in de infinitief staan.

Dat is de reden waarom een ​​verbaal zelfstandig naamwoord een niet-geconjugeerd werkwoord is dat de functies van een zelfstandig naamwoord overneemt, hetzij als onderwerp of als direct object van de zin; Als onderwerp het werkwoord in de infinitief (werkwoorden die eindigen op -ar, -er, -ir); Als lijdend voorwerp kan het, naast het infinitief, een deeltje hebben dat kan aangeven naar hoeveel mensen het verwijst:

Werkwoord zelfstandige naamwoorden voorbeeld:

Als onderwerp:

• Eten is noodzakelijk.
• Hardlopen is gezond.
• Goed spreken siert de uitdrukking.
• Langzaam wandelen ontspant de geest
• Vechten is gevaarlijk.
• Goed luisteren is goed.
• Schreeuwen is slecht.
• Lopende banden.
• Gisteren ben ik gaan spelen.
• Zingen is mijn passie.
• Lezen is interessant.
• Roken is niet gezond.
• Slaap is essentieel
• Zingen is leuk
• Hardlopen is gezond

Als een lijdend voorwerp:

• Gisteren ben ik gaan zwemmen.
• Gisteravond kostte het me om in slaap te vallen.
• Vrijdag komen we terug.
• Ik wil schrijven.
• Vrijdag gaan we praten.
• Ik kon gisteravond niet eten.