Beschrijvend essay van een landschap

Beschrijvend essay van een landschap

Kijkend naar de Caraïben vanuit een vliegtuig

Welkom in de hemel, toeristenvriend, hoewel je waarschijnlijk een tijdje aan boord van het vliegtuig hebt. Je bent waarschijnlijk moe geworden van het bladeren door de tijdschriften en instructies die je in je stoelzak hebt, en het personeel moet je snack inmiddels hebben geserveerd - porties die zo klein zijn, bedragen niet echt een? lunch. Het is dus tijd om het raam te openen en naar beneden te kijken.

Laten we beginnen met die oneindig blauwe savanne, bijna zwart, die zich als een waterwoestijn in alle richtingen uitstrekt. Kijk naar die kleur, zo intens, in de verte vermengd met de kleur van de lucht zelf, alsof je op een vreemde manier de cirkelvormigheid van de planeet wilt bevestigen: de lucht is water en het water is lucht.

Vanaf deze hoogten kan het niet worden gewaardeerd, maar daar beneden rukken de golven voortdurend op, als een leger in camouflage, naar een verre of nabije bestemming, nauwelijks de perfecte formatie brekend om wat uit te spugen schuim. Kom dichter bij het raam en je zult van tijd tot tijd de vluchtige witte flits zien, de borrelende aanwezigheid van de top van een ongehoorzame golf, die iets voor zijn tijd breekt.

Stel je nu de tweeduizend tweehonderd meter water onder het oppervlak voor: zo'n immense afgrond waarin meer dan 20 vliegtuigen zoals die van jou gemakkelijk zouden passen, de een na de ander die naar hetzelfde kijkt adres. En dan hebben we het nog niet eens over de maximale diepten van 7.600 meter, in mariene loopgraven zoals die op de Kaaimaneilanden. Maar laat u niet afschrikken door de proporties: die oneindige zee die zich daar beneden uitstrekt is een van de warmste en zoutste ter wereld, een ideale zee voor de vakantie die op u wacht.

Kijk daar eens in de verte, op die witachtige vlek die opdoemt. Merk op hoe het water van kleur verandert als het de kustlijn nadert en zijn intimiderende zwartheid en helderheid verliest. Wat natuurlijk op de achtergrond wordt waargenomen, is het witte zand, zo wit dat het lijkt alsof de zon in de hoogte haar korrels als spiegel gebruikte. En het water, doorschijnend, onthult de grote en levendige stenen, de thuisbasis van koralen en soorten dieren kleurrijk en fauna zo rijk en divers dat het de moeite waard is om de sfeer even op te geven. 9% van 's werelds koraalriffen zijn daar beneden - ze beslaan ongeveer 20.000 vierkante mijl.

Een even uitbundige flora en fauna wachten op u op het vasteland: let op het vreemde, veranderende groen dat vanaf hier in het binnenland van het eiland te zien is. Het is een langzame degradatie: eerst het heldere blauw van de kust, dan het ongerepte wit van het zand en dan het tropische groen, soms jungle en later xerofiel, alsof op hetzelfde eiland, de jungle en de woestijn hun nakomelingen hadden. Er zullen daar ongetwijfeld kokospalmen zijn, maar ook ceibas, mahonie, guayacanes en andere 6500 endemische soorten, gewend aan de zilte lucht van de zee.

U zult misschien worden getroffen door de extravagante vormen van de eilanden, die van bovenaf lijken op een fragment van het schrift van de reuzen. Welke boodschap is verborgen in hun silhouetten, welke waarheid onthuld, alleen vanaf hier merkbaar? Niemand weet het. Veel minder kennen degenen die beneden leven, overgegeven aan de zon en een leven dat gecentreerd in het heden voorbijgaat. Zo zijn de Caribische mensen: mensen van de zon en de zee, vluchtig als het schuim dat we een tijdje geleden uit het raam keken. Meer dan 13 verschillende landen bestaan ​​naast elkaar in dit paradijs, waar rassen zich net zo vermengen als Spaans, Frans, Engels en inheemse talen. Niets is puur in het Caribisch gebied, niets heeft oorsprong of bestemming. Het Caribisch gebied is aanwezig en verder niets.

Maar de tijd dringt, beste toerist, en de vliegtuigborden lichten weer op. Binnenkort zal de afdaling beginnen en dit landschap dat we hebben gezien zal in zijn geheugen verloren gaan en zal ongetwijfeld worden vervangen door meer concrete, fysieke, directe herinneringen. Dus doe je best - vergeet niet wat je hebt gezien. Dit is het verre en mooie gezicht van het Caribisch gebied, een gezicht dat niemand in miljoenen jaren van bestaan ​​kon waarderen, totdat de mens verscheen en deze lawaaierige apparaten creëerde waarin je reist. Het Caribisch gebied is zo, eeuwig en vluchtig, zoals ditzelfde landschap.

Referenties:

• "Wat is een beschrijvend essay?" Aan De Denker.
• "Essay" in Wikipedia.
• "Landschap" in Wikipedia.
• "Caribische Zee" in Wikipedia.

Wat is een beschrijvend essay?

EEN beschrijvend essay is een type essaytekst (dat wil zeggen een reflectie geschreven in proza) die wordt gekenmerkt door het behandelen van een specifiek onderwerp (een plaats, een persoon, een gebeurtenis, een object) en deze uitputtend beschrijven, dat wil zeggen, de meest prominente of relevante kenmerken of kenmerken ervan benadrukken voor de Auteur. Maar, zoals in alle essays, ook in dit soort teksten de subjectiviteit van de essayist is de sleutel om te bepalen welke de meest opvallende kenmerken zijn of vanuit welk perspectief het thema of de gekozen referentie zal worden beschreven.

Volgen met: