20 voorbeelden van paralinguïstisch teken

paralinguïstisch teken

EEN paralinguïstisch teken Het is een type non-verbaal teken dat optreedt bij lichaamsbewegingen of geluiden en dat een aanvulling vormt op de verbale overdracht van informatie. Bijvoorbeeld: het gelach, het schrapen van de keel.

Paralinguïstische tekens begeleiden taalkundige communicatie en kunnen de betekenis van een verbale boodschap wijzigen. Als iemand bijvoorbeeld knipoogt wanneer hij iets zegt, kan dit betekenen dat hij niet gelooft wat hij zegt.

Sommige paralinguïstische tekens komen vrijwillig voor, maar andere komen onvrijwillig voor. Deze tekens kunnen informatie overbrengen over de fysieke toestand, stemming en houding van de spreker ten opzichte van de boodschap.

Voorbeelden van paralinguïstisch teken

1. huilen. Het kan informatie over de stemming van de spreker overbrengen, omdat het kan laten zien dat hij verdrietig is.
2. de zucht. Het kan informatie over de gemoedstoestand van de spreker overbrengen, omdat het een gevoel van opluchting kan aangeven, slecht humeur of verdriet, maar het kan ook informatie geven over de fysieke toestand van de spreker, zoals het kan aangeven vermoeidheid.
   instagram story viewer
3. Hoest. Het kan vrijwillig of onvrijwillig zijn en kan informatie over de gemoedstoestand of gezondheid van de spreker overbrengen.
4. geeuwen. Het kan vele betekenissen overbrengen, bijvoorbeeld dat iemand zich verveelt.
5. De glimlach. Het kan overbrengen dat de spreker blij is met wat hij in zijn boodschap heeft.
6. Duim elevatie. Het wordt vaak gebruikt om goedkeuring te communiceren of dat alles in orde is.
7. Het volume en de toon van de stem. Ze kunnen informatie geven over de fysieke en emotionele toestand van een persoon. Als iemand bijvoorbeeld zeker is van wat hij zegt, wordt dit weerspiegeld in het volume en de toon van de stem.
8. de stiltes. Ze worden gebruikt voor verschillende communicatieve doeleinden, bijvoorbeeld om een ​​element van de zin te benadrukken, wordt meestal een korte stilte gemaakt voordat het wordt genoemd.
9. het applaus. Klappen wordt over het algemeen gebruikt om goedkeuring te communiceren.
10. het geschreeuw. Schreeuwen wordt gebruikt om informatie over de gemoedstoestand van de spreker door te geven. Iemand kan bijvoorbeeld schreeuwen omdat hij boos of blij is.
11. klappertanden. Dit geluid communiceert meestal dat een persoon nerveus of gespannen is.
12. Fluit. Dit geluid kan worden gebruikt om iemands aandacht te trekken, onder meer als gebaar van afkeuring.
13. Mimicry. Het zijn de gebaren en bewegingen van het lichaam die gemaakt zijn om iets te communiceren.
14. Het ritme van de spraak. Het is de snelheid waarmee een persoon een verbale boodschap uitzendt en de betekenis van de boodschap kan wijzigen.
15. Pauze in spraak. Het kan informatie geven over de mentale of fysieke toestand van de spreker en kan de informatie van de boodschap kan bijvoorbeeld overbrengen dat de spreker nadenkt over wat is gezegde.
16. Het timbre van de stem. Over het algemeen geeft het informatie over de fysieke kenmerken van de spreker.
17. Geluiden gemaakt met de mond of stembanden. Deze elementen kunnen een min of meer vaste betekenis hebben, bijvoorbeeld tussenwerpsels en klanknabootsing.
18. Kras op het hoofd. Deze beweging kan erop duiden dat iemand onder andere denkt, twijfelt.
19. Leestekens. Ze worden gebruikt in teksten en vertegenwoordigen onder andere intonaties, pauzes, nadruk om de betekenis van de verbale inhoud te wijzigen.
20. Punt. Dit gebaar wordt vaak gebruikt om een ​​object, een plaats of een persoon aan te duiden waarnaar in een bericht wordt verwezen.

Zie ook: