Wat is de betekenis van Nirvana?

Interessant blijkt dat het nirvana betekent. Dit woord vindt zijn oorsprong in de Sanskriettaal van India, wat "staat van bewustzijn" betekent. Het woord nirvana werd toen gebruikt om te verwijzen naar spirituele toestanden die een persoon ondergaat, om verlangens los te laten, evenals hun specifieke bewustzijn en hun reïncarnatie.
De Sanskriettaal behoort toe aan de hindoes, maar is volgens historische gegevens een Europese mengeling. Dus het gebruik ervan als een liturgische taal voor het hindoeïsme, boeddhisme en jaïnisme. Het wordt op dezelfde manier gebruikt als Latijn en Grieks cultureel worden gebruikt, als een vorm van referentie of etymologische oorsprong van woorden of hun afgeleide.
Voor hindoes is het bereiken van nirvana het moment waarop een persoon zichzelf van lijden weet te bevrijden en zijn proces van verandering of wedergeboorte begint. Met andere woorden, het is alsof hij zichzelf bevrijdt van de barrière van de dood, van gevoelens van haat, verlangens en behoeften. Eigenlijk de waarheid bereiken.

Filosofisch is het dat de persoon zichzelf bevrijdt van zijn innerlijke zelf. Om eindelijk een balans in je leven te vinden die je geluk brengt.
Er wordt gezegd dat de wijze leraren nirvana begrijpen als een werkwoord dat 'uitzetten of afkoelen' betekent. Iets als een kaars. Omdat het bereiken van nirvana, hebzucht, haat, lust, onwetendheid zal worden verbroken of uitgedoofd. Deze oosterse gedachte is dus niet verloren gegaan. Maar in tegenstelling tot het Westen betwisten ze deze betekenis nog steeds. Degenen die nirvana hebben ervaren, zeggen echter dat alleen degenen die het beleven het kunnen begrijpen, omdat het op zichzelf geen aardse definitie heeft, omdat het iets groters is en moeilijk met woorden uit te leggen gemeenschappelijk.
Dus op deze manier realiseren we ons dat het nirvana betekent. Benadrukkend dat dit woord door dichters en schrijvers is gebruikt om hun hoogste concepten van wat ze willen overbrengen te benadrukken.